You are currently browsing the tag archive for the ‘Ιερά Μητρόπολη Μεσσηνίας’ tag.
Ἀλίκης Καφετζοπούλου
Γλιστροῦσαν τά χοντρόκαρφα ἀπ’ τά τσαρούχια τους πάνω στά λιθάρια, ξέφευγαν οἱ βηματισιές τους λοξά καί κάθε λίγο κινδύνευαν νά βρεθοῦν μέ τά μοῦτρα πεσμένοι στή γῆ. Μά προχωροῦσαν μέ κομμένη τήν ἀνάσα.
— Φῶτο, κράτα με ἀπ’ τό ταγάρι γερά, ἄφηνε σιγανή τή φωνή καί δέν ἔκρυβε τήν ἔγνοια του γιά τόν μικρό του ἀδερφό, ὁ Νικόλας.
Οἱ γιορτινές μέρες εἶναι μέρες χαρᾶς! Μέρες ξεκούρασης, ἀνάπαυσης, ἀναψυχῆς. Μέρες πού τίς προσδοκοῦμε ὅλοι μέ λαχτάρα. Ἔτσι δέν εἶναι;
Εἴτε μικροί, εἴτε μεγάλοι, ἐπιθυμοῦμε κάτι νά ἀλλάξει τόσο σέ ἐξωτερικές συνθῆκες, ὅσο καί ἐσωτερικά, στήν ψυχή μας. Θέλουμε ὅλοι νά νιώσουμε μία Γέννηση, μία θεία παρηγοριά.
Οἱ ἅγιοι εἶναι δίπλα μας. Δέν μᾶς ἀφήνουν καί θέλουν νά εἶναι φίλοι μας. Περιμένουν νά τούς ἐπικαλεστοῦμε, νά τούς μιλήσουμε, νά τούς καλέσουμε. Δέν τούς περιορίζει ὁ τόπος, οὔτε ὁ χρόνος.
Γι ̓ αὐτό δέν ἔχουν συγκεκριμένες ὧρες πού μποροῦν νά μᾶς ἀκούσουν, ἀλλά αὐτό συμβαίνει πάντα. Μᾶς ἀγαποῦν, νοιάζονται καί ἐπιθυμοῦν τό καλό μας, περισσότερο ἀπ ̓ ὅ,τι ἐμεῖς τό ζητᾶμε ἤ τό καταλαβαίνουμε. Προσεύχονται καί πρεσβεύουν στόν Ἅγιο Θεό γιά μᾶς.
Βρισκόμαστε στό 1823.
Μετά τήν πρώτη ἀποτυχημένη πολιορκία τοῦ Μεσολογγίου (1822), ὁ σουλτάνος ἐπιστρατεύει τόν Μουσταή πασά, τῆς πόλης Σκόδρα, (περιοχή τῆς βορειοδυτικῆς Ἀλβανίας) γιά νά πολιορκήσει τό Αἰτωλικό, νησάκι μέσα στή λιμνοθάλασσα, μέ δύο στενές λωρίδες νά τό ἑνώνουν μέ τήν ξηρά.
Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, Διδαχή Δ΄
«Τοῦτο σᾶς λέγω καί σᾶς παραγγέλλω· κἄν ὁ οὐρανός κατέβῃ κάτω, κἄν ἡ γῆ ἀνέβῃ ἀπάνω, κἄν ὅλος ὁ κόσμος νά χαλάσῃ, καθώς μέλλει νά χαλάσῃ, σήμερον, αὔριον, νά μή σᾶς μέλλῃ τί ἔχει νά κάμῃ ὁ Θεός.
Τό κορμί σας ἄς σᾶς τό καύσουν, ἄς σᾶς τό τηγανίσουν· τά πράγματά σας ἄς σᾶς τά πάρουν· μή σᾶς μέλλει· δώσατέ τα· δέν εἶναι ἰδικά σας.
(Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἠλία Βενέζη, «Μικρασία Χαῖρε», σελ. 45)
«Ὁ Κυδωνίων Γρηγόριος ἔμεινε στήν πόλη μέ τά γυναικόπαιδα, ἔκανε ὅ,τι τοῦ περνοῦσε γιά τή σωτηρία τοῦ ποιμνίου του, διαβήματα, ἐκκλήσεις πρός τούς Τούρκους, νομίζοντας πώς τό κύρος τῆς Ἐκκλησίας, τά προνόμια τά σουλτανικά, εἶχαν ἀκόμα σημασία.
Σέ λίγες μέρες, ἄρχισαν νά φτάνουν στό λιμάνι βαπόρια μέ ἀμερικανική σημαία, νά παραλάβουν τά γυναικόπαιδα.
Μόλις ἔχει πάρει τό πτυχίο της ἡ Εὐγενία!
Ἡ ἐπιθυμία της ἔγινε πραγματικότητα! Εἶναι πλέον δασκάλα καί μέ τή βούλα! Νά καί τό χαρτί. Γραμμένο μέ καλλιγραφικά γράμματα καί στά ἑλληνικά καί στά τουρκικά. Νά τό ξέρουν ὅλοι!
Ἡ χαρά της εἶναι μεγάλη! Ἔχει τώρα ὄνειρα, νά διδάξει ἐκεῖ, στά παιδιά τῆς πατρίδας της, στή Σμύρνη!
Στά γεγονότα πού προηγήθηκαν τῆς Σταύρωσης τοῦ Κυρίου, συναντᾶμε ἕνα πρόσωπο πού ἔλαβε μία ἰδιαίτερη εὐλογία ἀπό τόν Θεό.
Ὁ ἄνθρωπος αὐτός εἶναι ἐκεῖνος πού ἀξιώθηκε νά κουβαλήσει τόν Σταυρό καί νά βοηθήσει τόν ταλαιπωρημένο ἀπό τίς πληγές καί τά βασανιστήρια Κύριό μας. Ὁ Σίμων ὁ Κυρηναῖος.
Ντρίιιιν… Τό κουδούνι χτυπᾶ καί, εἴτε εἶναι ἡ παλιά χειροκίνητη κουδούνα εἴτε τό ἠλεκτρικό ρυθμιζόμενο κουδούνι πού χτυπᾶ μόνο του, σηματοδοτεῖ τήν ἔναρξη τῶν μαθημάτων!
Οἱ μαθητές καί οἱ ἐκπαιδευτικοί παίρνουν τίς θέσεις τους καί ὁ καθένας προσπαθεῖ νά δώσει τόν καλύτερό του ἑαυτό.
Ἡ ἔγκυος γυναίκα πλησίαζε στόν τοκετό. Ὅμως, δές, οἱ γιατροί, μετά ἀπό ἐπανειλημμένες ἐξετάσεις, πῆραν νά ἀνησυχοῦν.
Συσκέφτηκαν, τά εἶπαν, καί ὁ πρῶτος τους πλησίασε μέ σοβαρότητα καί καλωσύνη τήν ἔγκυο, καί ἄρχισε, σιγά-σιγά καί μαστορικά, νά τῆς λέει:
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια