You are currently browsing the category archive for the ‘μαρτυρίες’ category.
Κώστας Ἀργουζής
Διήνυα τό 16ο ἔτος τῆς ἡλικίας μου, ὅταν γνώρισα τόν γέροντα Δαμιανό στήν Ι. Μ. Λογγοβάρδας, πού στό τέλος τῆς ζωῆς του, χρημάτισε καί ἡγούμενός της.
Ἐπισκεπτόμουν συχνά τή Μονή γιά ἐξομολόγηση καί σέ ἡλικία 19 ἐτῶν παρέμεινα στό μοναστήρι γιά 10 μέρες, ἀκολουθώντας τό τυπικό του.
Γράφει ο Γιώργος Γαλάτσης
… Τριγυρνούσε ρακένδυτη ή βλογημένη, μια από δω, μια από κει. Έμοιαζε με εκείνα τά κίτρινα και ξερά φύλλα του φθινοπώρου, πού τά σκορπά ό άνεμος μέσα στο δρόμο, στα πεζοδρόμια, στις αυλές των σπιτιών. Τά ρούχα της ήταν γιομάτα μπαλώματα, παπούτσια δεν φορούσε καθόλου, ωσάν την Οσία Ματρώνα την ανυπόδητη, την δια Χριστόν σαλή της Πετρούπολης Ρωσίας.
Καθημερινά έκανε το ίδιο δρομολόγιο. Κατέβαινε από την Παπάφη ( πλησίον του ορφανοτροφείου) εν συνεχεία Κατσιμίδη, Θεαγένους Χαρίση και στο τέλος ιερός Ναός Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Τό πρόγραμμα της ήταν ως εξής: Τό πρωϊ ξυπνούσε στις 5:00.
Γιάννης Πεγειώτης
Παραμονές της 25ης Μαρτίου του 1990 στο Οδοφραγμα του Λήδρα Πάλας όλοι προβληματιζόμαστε για την απόφαση της Κυβέρνησης Βασιλείου να απαγορεύσει την συνέχιση της εθνικής παρέλασης με πορεία προς το οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας όπου από τον Φεβρουάριο στηννόταν ένα αντικατοχικό πανηγύρι μέχρι τις πρωινές ώρες.
Σοφία Γκλιάτη- Χασιώτη.
Γεννήθηκα το 1949 βίωσα μικρό παιδί την καταστρεμμένη από τον πόλεμο και τον εμφύλιο Ελλάδα ,αυτόν τον τραγικό αδελφοκτόνο πόλεμο.
Αυτή την δύσκολη εποχή έζησα τα παιδικά μου χρόνια στο Μαρκόπουλο. Μάθαμε αριθμητική «ψωνίζοντας» στον μπακάλη, στον μανάβη, μετατρέποντας τα χονδρά νομίσματα- σε λιανά, τις πήχες-σε μέτρα, τις οκάδες- σε κιλά.
Μία συγκινητική αληθινή ιστορία από τον μακαριστό Αρχιμ. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο. Τα λόγια μας, απλά περιττά…
Αὐτή τή στιγμή μοῦ ἔρχεται στή μνήμη μου τό παράδειγμα μιᾶς πολύ ἁπλῆς γυναίκας τοῦ λαοῦ, πού εἶχα συναντήσει στό ἐξωμολογητάριο, πρίν ἀπό πολλά χρόνια. Δέν τήν γνώριζα, οὔτε τήν γνωρίζω· οὔτε ἄν τή δῶ στό δρόμο θά τή θυμηθῶ. Θά πλησίαζε τά 70. Ἲσως νά τήν ἔχει καλέσει ὁ Θεός τώρα.
Το Νοέμβριο του ’96 ένα ισχυρό επεισόδιο τον έριξε μόνιμα στο κρεβάτι με σχεδόν τέλεια ακινησία, αφωνία, αδυναμία καταπόσεως. Φαινόταν να μην έχει καμιά επαφή με το περιβάλλον.
Δεν προσπαθούσε να πει τίποτε, έστω και με χειρονομίες. Ούτε φαινόταν να ακούει ό,τι τον ρωτούσαν. Ήταν ένα μυστήριο. Μόνο όταν πονούσε πολύ, βογκούσε.
Τάκης Δ. Γλιάτας
Η φαρμακευτική είναι μια σχετικά σύγχρονη βιομηχανία καθώς από αρχαιοτάτων χρόνων τα φάρμακα τα παρασκεύαζαν «εμπειρικά» αυτοί που τα χρησιμοποιούσαν.
Η καθημερινή τριβή στη φύση έκανε τους ανθρώπους να γνωρίσουν σε βάθος τη φύση και τα βότανά της.
Παραμονή της Αγίας Βαρβάρας!
Οι νοικοκυρές προς τιμήν της Αγίας Βαρβάρας στις 4 Δεκεμβρίου φτιάχνουν το γλύκισμα «Βαρβάρα», μια γλυκιά νηστίσιμη σούπα – που μοιάζει με το κολυβόζουμο – από σιτάρι, σταφίδες, σουσάμι, καρύδια, αλλά και άλλους σπόρους.
Η Αγ.Βαρβάρα είναι προστάτιδα των παιδιών από τις αρρώστιες και την παρασκευάζουν για να την «γλυκάνουν» και να τα προστατεύει όπως συνηθιζόταν και παραδοσιακά.
Διήγηση του ιατρού Γεωργίου Παπαζάχου
Μπαίνοντας μέσα στο δωμάτιο του Γέροντα βρήκα εκεί τον πατέρα του κοριτσιού, του οποίου μόλις είχε γίνει η κηδεία.
Τον αγκάλιασα, τον φίλησα κι αρχίσαμε να κλαίμε και οι δύο.
Πετιέται τότε ο Γέροντας και μας λέει:
«Να βγείτε έξω και οι δύο. Δε σας αντέχω».
Ανδρέας Χριστοφόρου
Το 1996, η Πρόνοια του Θεού, έφερε τον Γέροντα Αμβρόσιο Λάζαρη, Πνευματικό της Ιεράς Μονής Οσίου Δαδίου στην Αμφίκλεια, διακόσια μέτρα κοντά στο Γραφείο μου.
Έψαχνε για ένα διαμέρισμα ο Γέροντας και όταν με είδε στη Μονή, χωρίς να με ξέρει, μου είπε στο αυτί:
-«Εσύ θα μου βρεις μια μέρα ένα διαμέρισμα κοντά στο γραφείο και το σπίτι σου!»
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια