Ότι καλύτερο για να ξεκινήσει χαρούμενα η μέρα μας!
Μου το έστειλε μια πολύ αγαπημένη φίλη και μου έφτιαξε τη διάθεση, τη μέρα και το κυριότερο… χαμογέλασε η ψυχή μου!
Και την ευχαριστώ πολύ για όλα!
τῆς Εὔας Μοδινοῦ
Ὁ «Ἄγγελος πόνου» τοῦ Γιαννούλη Χαλεπᾶ εἶναι ἕνας μικρός γύψινος Ἄγγελος, ὕψους 25ἑκ., πού προσεύχεται γονατιστός.
Ἔχει τά χέρια του σταυρωμένα σφικτά στό στῆθος, τίς φτεροῦγες του μαζεμένες, κλειστές, τό κεφάλι του γερτό στό πλάι, τά μάτια του λυπημένα, ὑψωμένα στόν οὐρανό, τά χείλη του μισάνοιχτα, σάν νά ψελλίζει μία θερμή ἱκεσία. Μοιάζει νά προσεύχεται γιά κάποιον ζωντανό νεκρό.
Βλέποντας τήν ἔκφραση τῆς βαθιᾶς ὀδύνης πού ἀποπνέει ἡ στάση αὐτή, σκέφτεται κανείς τά χιλιάδες πρόσωπα τοῦ πόνου ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων πού ζοῦνε σ’ ἕναν ἐφιάλτη, χωρίς νά μποροῦν νά ξυπνήσουν.
Σε νεαρή ηλικία ο Ηράκλης Βασιλείου καθώς βοηθούσε με την βόσκηση των προβάτων της οικογένειας στην περιοχή της Παναγίας Ελεούσας,που βρίσκεται μεταξύ Γιαλούσας και Ριζοκαρπάσου, στην κατεχόμενη Καρπασία, έζησε ένα θαύμα.
Είδε τα μεγάλα πεύκα της περιοχής να λυγίζουν,και την Παναγία ντυμένη στα λευκά να περνά από μέσα και να προχωρεί και να εισέρχεται εντός του Ναού.
Πρόσφυγας πλέον,έβαλε στόχο να κτίση ένα ξωκλήσι για την Παναγία.Μόνος και με βοήθεια απο το παιδιά του έκτισε ένα μικρό ναό στην Μεγαλόχαρη, την Παναγία Έλεούσα.
Οι Βοιωτοί Άγιοι τιμώνται από τις 26 Ιανουαρίου 2002 μ.Χ., ημέρα που αφιερώθηκε το Δεξιό Κλίτος του Ιερού Ναού του Αγίου Νικολάου του Νέου στο όνομα τους, ενω την Δεύτερη Κυριακή των Νηστειών του ιδίου έτους χοροστάτησε και λειτούργησε, με την ευλογία και την άδεια του Σεβ. Ποιμενάρχου (και νύν Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος) κ.κ Ιερωνύμου, ο Σεβ. Μητροπολίτης Χαλκίδος κ.κ Χρυσόστομος ο οποίος καθαγίασε την ασημοσκέπαστη εικόνα τους που βρίσκεται στο τέμπλο με Άγιο Μύρο σύμφωνα με την Εκκλησιαστική Τάξη.
Πολλοί πρόσφυγες μετά την καταστροφή της Σμύρνης βρέθηκαν και στα Πατήσια…. τους έδωσαν από ένα οικοπεδάκι εξ αδιαιρέτου… έστησν τα σπιτικά τους ο ένας δίπλα στον άλλον….
Μην φανταστείς….παράγκες με πισόχαρτο και κόντρα πλακέ στην αρχή και μετά λαθραίες μικρές κάμαρες …τούβλινες όπως έλεγαν…
Θυμήθηκα και τα πρώτα σπιτικά….ο παππούς βλέπεις από τις χαμένες πατρίδες αλλά και η γιαγιά που έφυγε νωρίς…
Άστραφτε από καθαριότητα το σπιτικό τους αλλά οι μυρουδιές από τις κατσαρόλες δίπλα στην γκαζιέρα ήταν το κάτι άλλο….
από τον πατέρα Ἀθανάσιο Μάργαρη
Μία διδακτική ιστορία που άλλαξε την ζωή ενός μοναχού. Μια παράξενη ιστορία που μας μαθαίνει πως «όλα τα προβλήματα λύνονται με ανεξήγητη, ακατανόητα υπέροχη και ισχυρή ταπεινοφροσύνη».
Ο π. Μελχισεδέκ πριν πάρει το μεγάλο σχήμα, λεγόταν ηγούμενος Μιχαήλ. Ήταν ξυλουργός, ικανός και επιμελής.
Στους ναούς και στα κελιά των αδελφών υπάρχουν μπαούλα, αναλόγια, σκαλιστά προσκυνητάρια. καθίσματα και άλλα έπιπλα από τα χέρια του. Δούλευε από το πρωί μέχρι την νύχτα.
Θαυμαστὸν ᾤκει πρὶν Συμεὼν γῆς ὄρος,
Πόλου δὲ πανθαύμαστον οἰκεῖ νῦν ὄρος.
Εἰκάδι ἔνθα νόες Συμεὼν μόλεν ἀμφὶ τετάρτῃ.
Ο Όσιος Συμεών, έζησε την εποχή του αυτοκράτορα Ιουστίνου Β’ (574 μ.Χ.). Καταγόταν από την Έδεσσα, αλλά γεννήθηκε στην Αντιόχεια της Συρίας.
Όταν ευρίσκετο στην ηλικία των πέντε ετών ένας τρομερός σεισμός κατέστρεψε μεγάλο μέρος της Αντιόχειας. Ανάμεσα στους νεκρούς ήταν και ο πατέρας του Ιωάννης, ο οποίος σκοτώθηκε όταν κατέρρευσε η στέγη του σπιτιού του.
π. Σπυρίδων Σκουτής
Mεγάλο πράγμα η παρακολούθηση και η συνειδητοποίηση των λογισμών και των πράξεων μας.
Αυτή η πρακτική ανοίγει δρόμους αγιότητος. Δεν αρκεί να νιώθω αμαρτωλός απλά ευσεβιστικά και να λέω τις αμαρτίες στην εξομολόγηση μόνο με το στόμα σαν ποίημα ή σαν αναφορά παιδικών σκανταλιών.
Η αμαρτία είναι βίωμα χωρισμού, είναι ρήγμα μεταξύ Θεού και ανθρώπου εκείνη την στιγμή νιώθεις ότι χάνεσαι , ότι πρόδωσες , ότι μολύνθηκες θανάσιμα.
Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας
Ντρεπόμαστε να κάνουμε τον Σταυρό μας. Ντρεπόμαστε να μιλήσουμε για τον Χριστό.
Ντρεπόμαστε να πάμε εκκλησία. Ντρεπόμαστε να εξομολογηθούμε.
Ντρεπόμαστε να είμαστε παιδιά του Χριστού. Ο Χριστός δεν ντράπηκε να σταυρωθεί και εμείς ντρεπόμεθα να κάνουμε τον Σταυρό μας.
Ντροπή μας! Και που να μας βάλουν και μαχαίρι στο λαιμό για την πίστη!…
Ὁ Ἅγιος Μιχαὴλ καταγόταν ἐκ Συνάδων τῆς Φρυγίας ἀπὸ γονεῖς πλούσιους καὶ εὐσεβεῖς, ἔζησε δὲ κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Λέοντος τοῦ Ἀρμενίου (813 – 820 μ.Χ.).
Ἀπὸ τὴν παιδική του ἡλικία εἶχε ἀφιερωθεῖ στὸν Θεὸ καὶ ἀφοῦ ἔτυχε εὐρείας καὶ ἐπιμελοῦς μορφώσεως, συγκαταλεγόταν μεταξὺ τῶν διαπρεπῶν ἀνδρῶν τῆς ἐποχῆς του.
Ἐπί Πατριάρχου Παύλου Δ’ τοῦ Κυπρίου (780 – 784 μ.Χ.) μετέβη στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου, λόγῳ τοῦ ἀδαμάντινου χαρακτῆρος καὶ τῆς μεγάλης μορφώσεώς του κατέλαβε περιφανὲς ἀξίωμα στὰ ἀνάκτορα.
Στα ιερά Ησυχαστήρια της Σκήτης του Αγίου Βασιλείου, πριν από αρκετά χρόνια, με άκρα ασκητική ζωή, με εγκράτεια και σωφροσύνη, με «κτημοσύνη και αδιάλειπτη προσευχή και με κάθε είδος αρετής ήτανε κοσμημένος, ο Μοναχός Χερουβείμ, ο οποίος μαζί με την εγκράτεια ήταν και λίγο βαρύκοος.
Σε μεγάλη ηλικία βρισκόμενος και σε περίοδο βαρύτατου χειμώνα, από τα χιόνια είχε τελείως αποκλεισθεί και περισσότερο από μια βδομάδα ήτανε τελείως άσιτος.
Πρόσφατα σχόλια