Ότι καλύτερο για να ξεκινήσει χαρούμενα η μέρα μας!
Μου το έστειλε μια πολύ αγαπημένη φίλη και μου έφτιαξε τη διάθεση, τη μέρα και το κυριότερο… χαμογέλασε η ψυχή μου!
Και την ευχαριστώ πολύ για όλα!
Χόρευε Ῥόδος πρεσβείαις φρουρουμένη,
Τῶν σῶν Ἁγίων, οὓς στεφάνωσον ὕμνοις.
«Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη ἐπιτελοῦμεν πάντων τῶν ἐν Ῥόδῳ Ἁγίων, ἤτοι, τῶν Ἁγίων ἐνδόξων καὶ πανευφήμων Ἀποστόλων Παύλου (29 Ιουνίου) καὶ Σίλα (30 Ιουλίου)· τῶν Ἱεραρχῶν Εὐφροσύνου, Ἑλλανίκου, Θεοδοσίου καὶ Ἰσιδώρου· τῶν Μαρτύρων Φανουρίου τοῦ νεοφανοῦς (27 Αυγούστου), Κλήμεντος καὶ Ἀγαθαγγέλου (23 Ιανουαρίου)·
Η Εκκλησία μας σε κάθε δύσκολη περίσταση έχει για όπλο της την προσευχή. Ας προσευχηθούμε αυτό το διάστημα θερμά να μας λυπηθεί ο Θεός και να αποτρέψει τον πειρασμό της ασθενείας.
Προσευχές κατάλληλες για την περίσταση:
Από τον κανόνα εις την Αγία Τριάδα και εις πάντας τους Αγίους εις απειλήν λοιμικής ασθενείας
Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
Στο χάρτη είχε δει ένα Πομακοχώρι που ονομάζεται «Μοναχοί» και ζήτησε από τους συνοδούς τους να το επισκεφτούν. Όταν έφτασαν εκεί, ο κόσμος τους πλησίασε φιλικά και έπιασαν συζήτηση.
Ο άγιος Παΐσιος τους ρώτησε για ποιον λόγο ονομαζόταν έτσι το χωριό τους και ένας ηλικιωμένος Πομάκος είπε: «Παλιά είχε πέσει επιδημία στο χωριό και πέθαιναν πολλοί.
Μια μέρα ήρθαν επτά μοναχοί με μια εικόνα και αμέσως σταμάτησε το κακό. Από τότε το χωριό ονομάστηκε «Μοναχοί».
Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Μελέτες στήν Φιλοκαλία
Ἡ πτώση τῶν Πρωτοπλάστων ἔγινε μέ τήν συμβουλή του διαβόλου, ὁ ὁποῖος ζήλεψε τήν μακαριότητά τους καί θέλησε νά ἐμποδίσει τήν θέωσή τους. Ὁ ἅγιος Νικόδημος ἀναφερόμενος στόν φθόνο τοῦ διαβόλου κατά τοῦ Θεοῦ καί τοῦ ἀνθρώπου ἀναφωνεῖ: «Ὤ τῆς πονηρῆς ραδιουργίας τοῦ φθόνου!».
Καί συνεχίζει: «Δέν ὑπέφερε ὁ ἐξ ἀρχῆς εἰσηγητὴς τῆς κακίας (διάβολος) νά προχωρήσουν αὐτά στήν πραγματοποίησή [τους], ἀλλά, ἀφοῦ συνέλαβε τόν φθόνο ἐναντίον καί τοῦ Πλάστου καί τοῦ πλάσματος, ὅπως λέγει ὁ ἱερὸς Μάξιμος· ἐναντίον μέν [τοῦ Πλάστου], γιὰ νὰ μὴ γίνῃ ὁλοφάνερη ἡ πανύμνητη τῆς Ἀγαθότητος δύναμι, ὅτι μέ [θεία] ἐνέργεια ἔκανε τόν ἄνθρωπο θεό· ἐναντίον δέ [τοῦ πλάσματος], γιά νά μήν κατασταθῇ μέτοχος τῆς τόσο φοβερῆς, ἕνεκα τῆς θεώσεως ὑπερφυσικῆς δόξης»[1].
Ο Όσιος Ησύχιος έζησε και ασκήτεψε στην Παλαιστίνη κατά τον 5ο αιώνα μ.Χ. και διακρίθηκε στην συγγραφή πνευματικών κειμένων.
Υπήρξε γέννημα και θρέμμα των Ιεροσολύμων. Αφού μελέτησε σε βάθος την Αγία Γραφή, πλούτισε σε γνώσεις για τον Θεό.
Ακολούθως, αφού αναχώρησε και έγινε μοναχός, ζούσε στην έρημο επισκεπτόμενος τους Οσίους Πατέρες που ευρίσκονταν εκεί και συλλέγοντας από τον καθένα τα άνθη της αρετής ως φιλόπονη μέλισσα.
Στό χωριό λιτανεῖες ἔκαναν σέ ἔκτακτες περιπτώσεις, π.χ. σέ περίπτωση ἐπιδημικῆς θανατηφόρου νόσου καί μεγάλης ἀνομβρίας.
Στήν τελευταία περίπτωση ὁ ἱερέας βλέποντας τήν μεγάλη ἀνάγκη καί ἀκούγοντας πολλές παροτρύνσεις γιά λιτανεία, ἀνακοίνωνε ὅτι τήν τάδε ἡμέρα θά γίνη ἡ λιτανεία.
Πολλοί προετοιμάζονταν μέ νηστεία καί προσευχή. Τήν ἡμέρα πού γινόταν ἡ λιτανεία, χτυποῦσε ἡ καμπάνα καί συγκεντρωνόταν ὅλο τό χωριό στήν Ἐκκλησία. Σχηματιζόταν μία ἱεροπρεπής πομπή.
Ανδρεαδάκης Νικόλαος
25η Μαρτίου το σωτήριον έτος 2020.
Με την «πανδημία» του κορωναιου έχει πάρει έκτακτα μέτρα η κυβέρνηση στην Ελλάδα. Μερική απαγόρευση κυκλοφορίας, άδειοι οι δρόμοι που κάποτε γιορτάζαμε την Ανάστασή του έθνους των Ελλήνων, οι άνθρωποι εγκλωβισμένοι στα σπίτια τους, έκλεισαν και τις καρδιές τους…. Άλλαξε ακόμα και ο τρόπος που κοιταζουνε τα μάτια, τον μέχρι τώρα φίλο τους, τον αδερφό τους. Τον βλέπουν σαν υποψήφιο θύτη τους… Μήπως έχει την αρρώστια και μας κολλήσει…
παπα Γιώργης Δορμπαράκης
«Χαῖρε, ὡς βροντή τούς ἐχθρούς καταπλήττουσα»
(Χαῖρε, Παναγία, πού σάν βροντή χτυπᾶς καί φοβίζεις τούς ἐχθρούς)
Ὁ παραπάνω στίχος ἀπό τούς Δ΄ Χαιρετισμούς προκαλεῖ διπλά συναισθήματα: ἱκανοποίηση σ’ ἐκείνους τούς πιστούς πού θρησκειοποιοῦν τή χριστιανική πίστη – ζητοῦν «ἐκδίκηση» ἀπό τόν Θεό καί τούς ἁγίους γιά τούς θεωρούμενους «ἐχθρούς» τους (σάν τούς μαθητές τοῦ Κυρίου πού Τοῦ ζήτησαν νά ρίξει φωτιά στούς Σαμαρεῖτες ὅταν Τοῦ εἶπαν νά φύγει ἀπό τά ὅριά τους)· ἀπορία κι ἴσως ἀντίδραση σ’ ἐκείνους πού ἀρνοῦνται κάθε ἔκφραση ὀργῆς καί «ἐκδίκησης» ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἁγίων ἀπέναντι ἀκόμη καί στούς «ἐχθρούς» Του, γιατί ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη. Εἶναι ἔτσι; Πῶς πρέπει να κατανοήσουμε τόν στίχο;
Ο Άγιος Εφραίμ γεννήθηκε περί τα τέλη του 14οι αιώνος μ.Χ. στη Ρωσία. Στις 13 Απριλίου 1427 μ.Χ. χειροτονήθηκε Επίσκοπος της πόλεως Ροστώβ από τον Άγιο Φώτιο, Μητροπολίτη Κιέβου (τιμάται 2 Ιουλίου).
Σύμφωνα με τα τοπικά Χρονικά, αμέσως μετά την άνοδό του στον θρόνο, άρχισε την ανοικοδόμηση της μονής Βαρινίσκιζ της Τριάδος του Αγίου Σεργίου, στο Πσκωφ, στο μέρος όπου βρισκόταν η οικία του ευγενούς Κυρίλλου, πατέρα του Αγίου Σεργίου του Ραντονέζ.
Θεέ μου, δεν ξέρω να προσεύχομαι. Κι όμως αισθάνομαι τόσο βαθειά την ανάγκη της προσευχής. Θέλω να προσευχηθώ.
Ώρες ώρες με συνεπαίρνει η λαχτάρα να μιλήσω μαζί Σου. Να έλθω σε επαφή με Σένα, τον Άρρητο κι Ανεξιχνίαστο. Μα χάνω τις λέξεις. Δεν μπορώ να συναρμολογήσω τα νοήματα.
Οι σκέψεις μου μπερδεύονται. Καλά καλά δεν ξέρω τι να πω μερικές φορές, ενώ καταλαβαίνω, ότι έχω να πω τόσα και τόσα….
Πρόσφατα σχόλια