Ότι καλύτερο για να ξεκινήσει χαρούμενα η μέρα μας!
Μου το έστειλε μια πολύ αγαπημένη φίλη και μου έφτιαξε τη διάθεση, τη μέρα και το κυριότερο… χαμογέλασε η ψυχή μου!
Και την ευχαριστώ πολύ για όλα!
Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτου Αχελώου κ.Ευθυμίου
Οι Παρακλήσεις της Παναγίας στους ναούς μας για φέτος τελείωσαν.
Η προσφυγή μας όμως στη Χάρη Της συνεχίζει. Και η αντοχή του λαού χαρακτηρίζεται ως θαύμα της Μητέρας μας…
Ας κρατήσουμε την καλή συνήθεια να διαβάζουμε καθημερινά την Παράκληση Της , τους Χαιρετισμούς Της…έστω και ένα τμήμα τους…
Γιατί “κανένας που προσφεύγει σε Εσένα δεν θα φύγει ντροπιασμένος, αλλά θα λάβει απάντηση στο αίτημά του, προς το συμφέρον του”…
Φώτης Κόντογλου
Ο άνθρωπος είναι σε όλα αχόρταγος. Θέλει να απολάψη πολλά, χωρίς να μπορή να τα προφτάξη όλα. Και βασανίζεται.
Όποιος όμως φτάξει σε μια κατάσταση που να ευχαριστιέται με τα λίγα και να μη θέλη πολλά, έστω και από οικονομία να τ’ αποχτήση, εκείνος λοιπόν είναι ο ευτυχισμένος.
Δεν το κάνει από οικονομία, ούτε γιατί έχει την ιδέα πως τα πολλά τον βλάφτουνε στην ψυχή η στο σώμα. Αλλά γιατί στα λίγα και στα απλά βρίσκει πιο αγνή ικανοποίηση. Και περισσότερο απ’ όλα, επειδή με τα απλά και με τα λίγα δεν χάνει τον εαυτό του.
Στὰ ζοφερὰ χρόνια τῆς τουρκοκρατίας, ὅπως εἶναι γνωστὸ ἀπὸ τὴν ἱστορία, μαρτύρησαν χιλιάδες χριστιανοί.
Ἕνας, λοιπόν, ἀπ’ αὐτούς, εἶναι καὶ ὁ ἅγιος νεομάρτυρας τῆς θεσσαλικῆς Καππούας ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, ὁ ὁποῖος, προτοῦ βαπτισθεῖ καὶ ἐνταχθεῖ στοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας μας, ἦταν μουσουλμάνος, γιὸς Τούρκου ἀξιωματούχου τῆς περιοχῆς μας.
Σὲ ἡλικία εἴκοσι χρόνων μυήθηκε στὰ χριστιανικὰ δόγματα ἀπὸ κάποιον λόγιο μοναχὸ τοῦ μοναστηριοῦ τῆς Καππούας «Ἅγιος Νικόλαος».
Άσπιλε Παρθένε Θεοτόκε, πες σε μας, τα παιδιά σου, πώς αγαπούσες τον Υιό Σου και Θεό, όταν ζούσες στη γη;
Πώς χαιρόταν το πνεύμα Σου για τον Θεό και Σωτήρα Σου;
Πώς αντίκρυζες τήν ομορφιά του προσώπου Του;
Πώς σκεπτόσουν ότι Αυτός είναι Εκείνος, που Τον διακονούν με φόβο και αγάπη όλες οι δυνάμεις των ουρανών;
Πες μας, τι ένιωθε ή ψυχή σου, όταν κρατούσες στα χέρια σου το Θαυμαστό Νήπιο; Πώς Το ανέθρεψες;
Δήμητρα Γ. Σαρρή
(πτυχιούχος Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών)
Της Παναγιάς
Τ΄ Αυγούστου, αργυρό μελτέμι πνέει
Κι απ’ τα μαλλιά της Παναγιάς το μύρο ρέει
Λες και είν’ του Υιού σου η Επιτάφιος ημέρα
Μα κοιμήθηκε η Κυρά, της πλάσης η Μητέρα
Το Άγιο σώμα της σε θρόνο καθισμένο
Και το βλέμμα της στη γη είναι στραμμένο
Οι Άγιοι Στράτων, Φίλιππος, Ευτυχιανός και Κυπριανός μαζί με τον Άγιο Μύρων
παπα Γιώργης Δορμπαράκης
«Ο άγιος έζησε επί Δεκίου αυτοκράτορα και Αντιπάτρου, άρχοντα Αχαϊας. Ήταν πρεσβύτερος της Εκκλησίας, ευσεβής και σεμνός, από έντιμο και πλούσιο γένος, αγαπώμενος από Θεό και ανθρώπους.
Κατά την ημέρα των Χριστουγέννων, ο Αντίπατρος μπήκε στην Εκκλησία, με σκοπό να συλλάβει και να τιμωρήσει τους χριστιανούς, κι ο άγιος Μύρων, γεμάτος ζήλο Θεού, τον έλεγξε αυστηρά.
Γι’ αυτό και ο Αντίπατρος έδωσε εντολή να τον κρεμάσουν και τον ξύσουν, και μετά να τον ρίξουν σε αναμμένο καμίνι, (σαν τους αγίους τρεις παίδες), που είχε τόσο πολύ ανάψει, ώστε η φλόγα του να διαχέεται έξω αρκετά.
Ξεχωριστή στο γένος Σου,
μοναδική στην πλάση,
τ’ άφταστο μεγαλείο Σου,
κανείς δε θα το φτάσει.
Η δόξα Σου πιο λαμπερή,
απ’ ουρανούς κι αστέρια,
από αγγέλων τάγματα
και τίμια εξαπτέρια.
π. Λίβυος
Ποτέ δεν με γοήτευσε η «δύναμη» της Παναγίας, η «Στρατηγός», η «Νικήτρια».
Προτιμώ την ταπείνωση, την αγάπη, την υπομονή της, την απίστευτη σιωπή της, τον πόνο στα μάτια και την καρδιά της, αυτή την αγιότητα που μεταπλάθει την δοκιμασία σε φως και χαρά.
Αυτή την αίσθηση οτι Εκείνη με νιώθει ακόμη κι όταν δεν εχω καμία λέξη να της πω, ακόμη κι όταν αισθάνομαι οτι δεν έχω καμία όρεξη να εξηγώ.
Αυτή η απόλυτη μητρική αποδοχή που υπάρχει στο βλέμμα της, είναι εκείνο που πάντα με συγκλόνιζε.
παπα Γιώργης Δορμπαράκης
«Ο άγιος καταγόταν από την Ταρσό της Κιλικίας (την πόλη που γέννησε και ανάθρεψε τον Σαύλο, τον μετέπειτα απόστολο Παύλο), και ανήκε σε επίσημο και αγαθό γένος.
Με αγαθότερο όμως τρόπο, ασκούσε την ιατρική τέχνη, θεραπεύοντας όσους έρχονταν σε αυτόν, δηλαδή και τις ψυχές τους με τη θεοσέβειά του, και τα σώματά τους με την τέχνη του.
Κατά τους χρόνους του βασιλιά Διοκλητιανού, άφησε την Ταρσό και πήγε στη Νίκαια της Βιθυνίας, όπου με την ευσέβειά του και την ιατρική του μέθοδο ευεργετούσε όλους τους προσερχομένους με ποικίλους τρόπους, οπότε και κατηγορήθηκε στον βασιλιά.
Γούδας Γεώργιος
Ἰβηρίτης
Ὦ, Παναγία Παντάνασσα
Μητέρα τοῦ Χριστοῦ μας
Φεύγεις καί πᾶς στούς οὐρανούς
Ἐμψύχωσε τόν νοῦ μας.
Στήν Παναγία, Χριστιανοί,
θερμές οἱ προσευχές μας
στήν Κοίμησή Της νοερῶς
ἄς φτάσουν οἱ ψυχές μας.
Πρόσφατα σχόλια