Ότι καλύτερο για να ξεκινήσει χαρούμενα η μέρα μας!
Μου το έστειλε μια πολύ αγαπημένη φίλη και μου έφτιαξε τη διάθεση, τη μέρα και το κυριότερο… χαμογέλασε η ψυχή μου!
Και την ευχαριστώ πολύ για όλα!
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
τοῦ Χρήστου Σίσκου*
Τίς δεκαετίες τοῦ ’50 καί τοῦ ’60, ὅταν ἡ γκαζόλαμπα ἀντικαταστάθηκε ἀπό τό ἠλεκτρικό ρεῦμα καί ἡ κοινόχρηστη βρύση τῆς γειτονιᾶς ἐγκαταλείφθηκε γιατί ἀποκτήσαμε νερό στό σπίτι μας, ὁ ἐκκλησιασμός τῆς Κυριακῆς ἦταν μία εὐχάριστη γιορτή, μία εὐχάριστη ἔξοδος.
Τό βράδυ τοῦ Σαββάτου γινόταν ἡ κατάλληλη προετοιμασία. Λουζόμουν σέ μία στρογγυλή σκάφη, ἐλλείψει μπανιέρας, ἐνόσω ἡ μητέρα μου μοῦ ἔριχνε τό νερό μέ ἕναν μαστραπά στό κεφάλι κι ἐγώ περιστρεφόμουν ἐπιτόπου, ὥστε τό νερό νά διαχυθεῖ σέ ὅλο τό σῶμα.
π. Λίβυος
Όταν επισκεφτείς, πολλώ δε μάλλον όταν μείνεις σε ένα νοσοκομείο, καταλαβαίνεις πόση βλακεία και μικρότητα κουβαλάμε εκεί έξω όλοι μας.
Στις καθημερινές μας ασχολίες, στις σχέσεις και επαφές μας. Με τι ασχολούμαστε και τυραννιόμαστε.
Με τα χρόνια πιστεύω ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη αμαρτία, από το να πετάς σε ανόητα πράγματα και υποθέσεις την ζωή που σου χάρισε ο Θεός.
Κυριακή Θ’ ΛΟΥΚΑ (Λουκ. ιβ’. 16 – 21)
Μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτῃ Χριστοφόρου Ἀθ. Καλύβα Ἱεροκήρυκος
το έστειλε στο σπιτάκι ο κ.Ιωάννης Παναγιωτόπουλος
Ὁ ἄφρων
Κάποιος πού πίστευε πολύ στή δικαιοκρισία
Καί τήν ἀντικειμενική θέσι πού ὁ Κύριός μας
Ἔπαιρνε σέ ζητήματα Κοινωνικῆς Προνοίας
Εἶπε μιά ἡμέρα στό Χριστό τίς διαφορές νά λύσῃ
Πού εἶχε μέ τόν αὐτάδελφο, κι αὐτός νά ἠρεμήσῃ.
παπα Γιώργης Δορμπαράκης
«Ο άγιος Πλάτων ήταν από τη χώρα των Γαλατών, από την πόλη της Αγκύρας, αδελφός του αγίου μάρτυρα Αντιόχου. Επειδή ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό, νεαρός ακόμη, οδηγήθηκε στον ηγεμόνα Αγριππίνο.
Και κτυπιέται από δώδεκα στρατιώτες και απλώνεται πάνω σε χάλκινο πυρωμένο κρεβάτι, ενώ από πάνω τον ράβδιζαν.
2η.Ἀνάλυσις τοῦ Εὐαγγελίου τῆς Κυριακῆς, Θ’ ΛΟΥΚΑ, (Ἄφρονος Πλουσίου) Λουκ. ιβ’ 16 – 21, ἀπό τό βιβλίον τοῦ μακαριστοῦ Ἱεροκήρυκος Ἀρχιμ. Χριστοφόρου Ἄθ. Καλύβα: «ΛΑΛΕΙ ΚΥΡΙΕ…. ΚΥΡΙΑΚΟΔΡΟΜΙΟΝ» 1980. (Σελ. 417 – 419).
το έστειλε στο σπιτάκι ο κ.Ιωάννης Παναγιωτόπουλος
Ἡ ἄρνησι τοῦ Κυρίου νά λύσῃ τίς ὑλικές διαφορές δυό ἀδελφῶν σά νά ἦταν δικαστής ἤ μεριστής ταγμένος γιά τά συμφέροντα τοῦ ἑνός ἤ τοῦ ἄλλου, φέρνει ἐπί τάπητος τό θέμα, ἄν ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας πρέπει νά καταπιάνονται μέ τέτοιες ὑποθέσεις. Οἱ φιλονεικίες πού γίνονται συνήθως μεταξύ ἀδελφῶν καί συγγενῶν καί πού, πολλές φορές, καταλήγουν ὄχι μόνον στά Δικαστήρια ἀλλά καί στά νεκροταφεῖα ἤ, ἔστω, καί στίς φυλακές, ἔχουν σάν αἰτία τήν πλεονεξία τῶν δυό ἀντιμαχομένων.
Ἀνάλυσις τοῦ Ἀποστόλου τῆς Κυριακῆς, πρός Εφ. 4, 1 – 7, Θ’ ΛΟΥΚΑ, (Ἄφρονος Πλουσίου),ἀπό τό βιβλίο τοῦ μακαριστοῦ Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Ν. Καντιώτου: «ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ». (Σελ. 266 – 272)
το έστειλε στο σπιτάκι ο κ.Ιωάννης Παναγιωτόπουλος
…….Σπουδάζοντες τηρεῖν τήν ἑνότητα τοῦ ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης» (Ἐφ’. 4, 3)
Νά ἔχουμε, ἀγαπητοί μου, νά ἔχουμε ἑνότητα, μᾶς συμβουλεύει σήμερα ὁ Ἀπόστολος. Δηλαδή· ὅλοι μας νά ζοῦμε μονοιασμένοι σάν μιά οἰκογένεια πού ἔχει ἕνα πατέρα, τό Θεό.
Ἀλλά δυστυχῶς πόσο μακριά εἶναι ὁ κόσμος ἀπ’ αὐτή τήν ἑνότητα! Χίλια κομμάτια εἶναι σήμερα ὁ κόσμος. Ποῦ εἶναι ἡ ἀγάπη; Ποῦ εἶναι ἡ εἰρήνη; Ποῦ εἶναι ἡ ἑνότης; Στόν αἰῶνα πού ζοῦμε δυό παγκόσμιοι πόλεμοι ἔγιναν. Τά ἔθνη διαιρέθησαν σέ δύο μεγάλες παρατάξεις.
1η.Ἀνάλυσις τοῦ Εὐαγγελίου τῆς Κυριακῆς, Θ’ ΛΟΥΚΑ, (Ἄφρονος Πλουσίου) Λουκ. ιβ’ 16 – 21, ἀπό τό βιβλίον τοῦ μακαριστοῦ Ἱεροκήρυκος Ἀρχιμ. Χριστοφόρου Ἄθ. Καλύβα: «ΛΑΛΕΙ ΚΥΡΙΕ…. ΚΥΡΙΑΚΟΔΡΟΜΙΟΝ» 1980. (Σελ. 414 – 416).
το έστειλε στο σπιτάκι ο κ.Ιωάννης Παναγιωτόπουλος
Ὅταν ἕνας λέγῃ ή πράττῃ κάτι πού προσκρούει στήν κοινή λογική, ἡ ὁποία ἐδόθη στόν ἄνθρωπο για να ῥυθμίζῃ τις ἀποφάσεις του καί τήν καθόλου συμπεριφορά του κατά τρόπο δεκτό ἀπό τήν καθολική συνείδησι καί τόν εὐαγγελικό νόμο, τότε ἀποκαλεῖται ἄφρων, ἀνόητος, ἄμυαλος, ὑπό τήν ἔννοια φυσικά ὅτι ἦλθε σέ σύγκρουσι μέ τήν ἀναμφισβήτητη πραγματικότητα, καί ὄχι ὅτι εὑρίσκεται σέ παθολογική διανοητική κατάστασι γιά νά κλεισθῇ στό Φρενοκομεῖο.
Η γιαγιά μου η Κωνσταντίνα, κάθε φορά που άκουγε Γερμανικά, έφτυνε πίσω από τον αριστερό της ώμο, μουρμουρίζοντας: “Πίσω μου σ΄έχω σατανά, αχ κυρά Λένη.” κι εμείς μικρά παιδιά της ζητούσαμε να μας πει, ξανά και ξανά την ιστορία της κυρά Λένης.
Σας μεταφέρω όσο πιο πιστά μπορώ, τη διήγηση της φοβερής γιαγιάς μου:
…Η κυρά Λένη λοιπόν, μεγάλωσε μονάχη της τέσσερα παλικάρια. Ο άντρας της ναυτικός, χάθηκε νωρίς, σ΄ένα ναυάγιο. Πήγαινε και καθάριζε τα σπίτια των πλουσίων στην Κηφισιά, έπαιρνε κι έπλενε στο σπίτι, στο χέρι ε; στην σκάφη με πράσινο σαπούνι, ποτάσα και αλισίβα, ξένα ρούχα, που τα σιδέρωνε με το βαρύ μανταμένιο σίδερο με τα κάρβουνα.
Το ότι, ούτε η συγγένεια ούτε η φιλία δεν ωφελεί καθόλου άκουσε τι λέγει ο Προφήτης ∙ “Αν έλθουν ο Νώε , ο Ιώβ και ο Δανιήλ, δεν θα μπορέσουν να ελευθερώσουν τους υιούς τους και τις θυγατέρες τους” (πρβλ. Ιεζ. 14, 14-18 ) .
Και γιατί λέγω για όσα πρόκειται να συμβούν στο μέλλον, τη στιγμή που ούτε και στην παρούσα ζωή δεν ωφέλησε καθόλου η φιλία; Πόσους οδυρμούς και θρήνους δεν εξέβαλε ο Σαμουήλ και παρόλα αυτά δεν μπόρεσε να σώση τον Σαούλ;
Eις τον Γεννάδιον.
Ὁ Γεννάδιος εὗρε τὴν Ἐδὲμ στέφος,
Φανεὶς νοητὴν πρὸς παλαίστραν γεννάδας.
Eις τον Mάξιμον.
Μάξιμος ὠδίνησε, καὶ τεκὼν τέκνα,
Πράξεις ἁγνάς, ἄπεισιν ἁγνὸς ἐκ βίου.
Πρόσφατα σχόλια