Ότι καλύτερο για να ξεκινήσει χαρούμενα η μέρα μας!
Μου το έστειλε μια πολύ αγαπημένη φίλη και μου έφτιαξε τη διάθεση, τη μέρα και το κυριότερο… χαμογέλασε η ψυχή μου!
Και την ευχαριστώ πολύ για όλα!
Ο Άγιος Αιμιλιανός καταγόταν από το Δορύστολο, πόλη της Μοισίας της Θράκης. Έζησε τον 4ο αιώνα μ.Χ. και μαρτύρησε στα χρόνια της βασιλείας του Ρωμαίου αυτοκράτορα Ιουλιανού του Παραβάτη.
Ήταν δούλος ενός σκληρού και φανατικού ειδωλολάτρη. Σεβόταν και αγαπούσε το Χριστό, πιστεύοντας σε Αυτόν ως τον αληθινό Θεό, ενώ αποστρεφόταν τα είδωλα και όσους πίστευαν σε αυτά.
Αν σπείρεις εντιμότητα, θα θερίσεις εμπιστοσύνη.
Αν σπείρεις καλοσύνη, θα θερίσεις φίλους.
Αν σπείρεις ταπεινοφροσύνη, θα θερίσεις μεγαλείο.
Αν σπείρεις επιμονή, θα θερίσεις νίκη.
Αν σπείρεις στοχασμό, θα θερίσεις αρμονία.
Αν σπείρεις σκληρή δουλειά, θα θερίσεις επιτυχία.
Αν σπείρεις συγχώρηση, θα θερίσεις συμφιλίωση.
Η θαυματουργή εικόνα της Αγ. Μαρίνας Μαΐστρου ήταν οικογενειακό κειμήλιο της Ειρήνης Αμπατζή.
Όταν αυτή απεβίωσε στις 21 Σεπτεμβρίου 1932, οι κόρες της Σμαραγδή Καραγεωργίου, Αικατερίνη Μπουσδρούκη και ο γιος της Δημήτριος Αμπατζής, κατόπιν παραινέσεως του τότε Μητροπολίτη Αλεξ/πόλεως Γερβασίου, προσέφεραν τη θαυματουργή εικόνα στην εκκλησία του χωριού.
Από τότε ο Ιερός Ναός του Αγ. Γεωργίου Μαΐστρου έγινε και προσκύνημα της Αγ. Μαρίνας.
«Χείρ δημίου τέμνει σε Μαρίνα, ξίφει,
Χείρ Κυρίου χάριτι θεία δε στέφει.
Ἑβδομάτη δεκάτη Μαρίνα δειροτομήθη»
Ὁ βίος καί ἡ πολιτεία τῆς ἁγίας Μαρίνας εἶναι ἀπό τά πιό καλά διατηρημένα μέχρι σήμερα μαρτυρολόγια. Πολλοί εἶναι οἱ ἁγιολογικοί κώδικες, πού καταγράφουν τή βιογραφία καί τή μαρτυρική της τελείωση.
Γεννήθηκε στήν Ἀντιόχεια τῆς Πισιδίας τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ὅταν ἦταν αὐτοκράτορας ὁ Αὐρήλιος Κλαύδιος (268-270 μ.Χ.).
Τι να πεί κανείς για τέτοιες περιπτώσεις; Μόλις μας ενημέρωσε μια αναγνώστριά μας ότι η Μαριάνθη που είναι μόλις 2,5 ετών πάσχει από λευχαιμία. Ο περισσότεροι γονείς ούτε που θα ήθελαν να το διανοηθούν, αλλά να που κι αυτά συμβαίνουν κι επιτρέπονται για λόγους που μόνο ο Κύριος μπορεί να γνωρίζει στην πληρότητά τους. Θα πρότεινα να προσευχηθούμε κάνοντας χρήση του ψαλτηρίου και συγκεκριμένα του ψαλμού 145 (βλ. ΕΔΩ).
(από το βιβλίο της Νίνα Πάβλοβα «Η ημέρα του αρχαγγέλου Μιχαήλ»).
Ένα αγοράκι από το οικοτροφείο εγκαταλελειμμένων παιδιών έμεινε ένα βράδυ στο σπίτι μου και μου έλεγε:
– Σ’εμάς στο οικοτροφείο,η οικονόμος όταν πίνει αρχίζει αμέσως να βρίζει τις μητέρες μας που εγκατέλειψαν τα παιδιά τους!
– Εσύ την κρίνεις την μητέρα σου;
– Όχι. Εγώ αγαπώ τόσο πολύ τον Ιησού Χριστό, που έχω εμπιστοσύνη σε όλα τα λόγια Του.
αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
Η ζέστη να ψήνει τον τόπο. Τα τζιτζίκια να «σκάνε». Ελάχιστο νερό, καθόλου φαγητό, ίσως μερικά παξιμάδια. Τόπος απαράκλητος. Κι όμως κάποιες φιγούρες ανθρώπινες κινούνται εκεί στον τόπο.
Το μικρό εκκλησάκι του Τιμίου Προδρόμου καθημερινά λειτουργεί. Το βράδυ, τα μικρά φιτιλάκια από τα καντήλια χορεύουν στους ρυθμούς της νήψης, της προσευχής, της χαρμολύπης.
Τα ράσα ιδρωμένα από τις μετάνοιες. Τα μάτια κουρασμένα από την αγρυπνία. Τα σώματα σκελετωμένα από την νηστεία. Κι όμως βασιλεύει ειρήνη κι ανάπαυση.
Προς τον το παν βλέποντα Δεσπότην βλέπων,
Aντέσχες Aντίοχε και τομής άχρι.
Ο Άγιος Αντίοχος ήταν αδελφός του Αγίου Πλάτωνα (βλέπε 18 Νοεμβρίου), καταγόταν από την Σεβάστεια της Καππαδοκίας και ήταν γιατρός.
Πήγαινε από πόλη σε πόλη και από χωριό σε χωριό και γιάτρευε τους ασθενείς όχι μόνο κατά το σώμα αλλά και κατά την ψυχή.
Μαρία Δαούτη.
Παιδαγωγός προσχολικής ηλικίας (και μάνα δεκάδων παιδιών)
Αλλά ποια μάνα;
Αυτή που κουβαλάει 9 μήνες ένα μωρό στα σπλάχνα της και που με πόνους το φέρνει στη ζωή;
Αυτή που, αφού γεννήσει ένα παιδί, το ανατρέφει με τόσες θυσίες και καρδιοχτυπά μην της πάθει τίποτα ;
Ναι. Για αυτή τη μάνα μιλάω. Αυτή που στερείται, που παλεύει, που αγωνιά και αγωνίζεται να δώσει στο παιδί της το καλύτερο.
-Γέροντα, πρέπει να λέμε «δόξα Σοι ο Θεός», όταν όλα πηγαίνουν καλά;
– Μα, αν δεν λέμε το «δόξα Σοι ο Θεός» στις χαρές, πως θα το πούμε στις θλίψεις; Εσύ το λες στις θλίψεις και δεν θέλεις να το πης στις χαρές; Αλλά, όταν είναι αχάριστος κανείς, δεν γνωρίζει την αγάπη του Θεού.
Η αχαριστία είναι μεγάλη αμαρτία. Για μένα είναι θανάσιμο αμάρτημα. Ο αχάριστος με τίποτε δεν ευχαριστιέται Για όλα γκρινιάζει, όλα του φταίνε.
Πρόσφατα σχόλια