Ο… μονόδρομος της υπομονής στην οικογένεια

παπα Γιώργης Δορμπαράκης

Η καλλιέργεια της πνευματικής ζωής, με την υπομονή στη βάση της, αλλά και στο ύψωμά της και στην κορυφή της, είναι μάλλον μονόδρομος στην οικογένεια.

Να υπομένω χαρούμενα, γιατί αγαπώ τον σύντροφό μου, γιατί μπορώ να τον βοηθώ στην υπέρβαση της αδυναμίας του, γιατί μαζί μπορούμε να κερδίσουμε τον Παράδεισο, γιατί βρισκόμαστε μαζί, και μαζί με τον Χριστό, στο μεγάλωμα των παιδιών μας.

Τα παιδιά μας και ο νέος δρόμος…

Γιάννης Πεγειώτης

Τόσα φιλότιμα παιδιά μας δίδουν κουράγιο για το νέο δρόμο ελπίδος

Τα παιδιά του τόπου μας είναι και δικά μας παιδιά. Τέκνα κάποτε των απερισκεπτών επιλογών διαφόρων επιτηδείων που ήθελαν την εκπαίδευσή μας άψυχή μακράν της παραδόσεως και του πλούτου της διαχρονικής ελληνικής γλώσσας.

Πίσω από τις κλειστές πόρτες των σπιτιών κρύβεται η αλήθεια της ζωής μας.

αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

Το ποιοι πραγματικά είμαστε φαίνεται πίσω από την πόρτα του σπιτιού μας.

Πολλές φορές η ευλάβεια, η ταπείνωση, η απλότητα, η σιωπή, η ευγένεια είναι σχήματα επίπλαστα. Μοιάζει η αρετή μας σαν ένα ένδυμα που φοράμε αφού βγούμε έξω από το σπίτι μας.

Ντυνόμαστε το χαμόγελο, κάνουμε τα μαλλιά μας κότσο, χαμηλώνουμε τον τόνο της φωνής μας, ηρεμούμε τα χαρακτηριστικά του προσώπου μας.

Ἡ ἁγιότητα τῶν γονέων εἶναι ἡ καλύτερη ἐν Κυρίῳ ἀγωγή

Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

Νά βλέπομε τόν Θεό στό πρόσωπο τῶν παιδιῶν καί νά δώσομε τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ στά παιδιά. Νά μάθουν καί τά παιδιά νά προσεύχονται.

Γιά νά προσεύχονται τά παιδιά, πρέπει νά ἔχουν αἷμα προσευχομένων γονέων. Ἐδῶ πέφτουν ἔξω μερικοί καί λένε:

«Ἐφόσον οἱ γονεῖς προσεύχονται, εἶναι εὐσεβεῖς, μελετοῦν τήν Ἁγία Γραφή καί τά παιδιά τά ἀνάθρεψαν ‘’ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου’’, ἑπόμενο εἶναι νά γίνουν καλά παιδιά».

Ὁρίστε, ὅμως, πού βλέπομε ἀντίθετα ἀποτελέσματα λόγω τῆς καταπιέσεως.