(αφιερωμένο στη μητέρα μου, καλή της ώρα, που «γιορτάζει» σήμερα)

Μεγάλη μέρα σήμερα, γιορτινή, το μυαλό μου τρέχει πίσω, στα χρόνια της ξενοιασιάς και της αθωότητας.

Τότε που ήμουν ένα μικρό ανέμελο κοριτσάκι με ροδοκόκκινα μάγουλα και σφιχτοπλεγμένες κοτσίδες και έσπαγα το κεφάλι μου, «τι δώρο να πάρω στη μαμά μου που γιορτάζει;».

Θα ρωτήσω την καλή μου τη γιαγιά σκέφτηκα, αυτή τα ξέρει όλα!

Και όταν ήρθε η γιαγιά μου την άρπαξα από το χέρι, βγήκαμε στον κήπο και «γιαγιά ποιο είναι το ωραιότερο δώρο που υπάρχει στον κόσμο, για να το πάρω στη μαμά;»

– «Το ωραιότερο δώρο παιδί μου είναι αυτό που βγαίνει μέσα απ’ την καρδιά μας!»

– «Και που το πουλάνε; Είναι ακριβό;»

Με κάθισε στα γόνατά της κάτω από την καταπράσινη μηλιά και μου έμαθε πως η καρδιά είναι σαν ένα μεγάλο ζεστό φιλόξενο σπίτι με ορθάνοιχτη πόρτα για να μπαίνουν μέσα αυτοί που αγαπάμε.

– «Και μένουν για πάντα σε αυτό το σπίτι γιαγιά;»

– «Για πάντα παιδί μου ακόμα και όταν φεύγουν.»

– «Και γιατί φεύγουν καλέ γιαγιά δεν θέλουν πια να τους αγαπάμε;»

– «Φεύγουν γιατί κάποια μέρα θα τους «φωνάξει» ο Θεούλης κοντά του.»

– «Μα έτσι αδειάζει το σπίτι μας και μένουμε μόνοι!»

– «Δεν μένουμε ποτέ μόνοι γιατί αυτοί που «φεύγουν» μας κοιτούν και μας προσέχουν από ψηλά.»

– «Καλέ γιαγιά με μπέρδεψες, εγώ ένα δώρο ήθελα να κάνω στη μαμά μου που γιορτάζει… και εσύ…»

-«Κάτσε να σε ξεμπερδέψω, πότε χαίρεται πολύ η μαμά και γελάει με την καρδιά της;»

-«Σιγά το δύσκολο γιαγιά!

Μα όταν βλέπει εμένα το παιδάκι της και με παίρνει μια σφιχτή αγκαλιά και εγώ της δίνω δυο μεγάαααλα φιλιά τότε η μαμά είναι χαρούμενη!!» φώναξα καμαρωτή και η γιαγιά μου χαμογέλασε τρυφερά και θόλωσε η ματιά της…

Σηκώθηκα από τα γόνατά της πήρα το σοβαρό μου ύφος και άρχισα να ξύνω το κεφάλι μου περπατώντας πέρα δώθε.

– «Έλα καλό μου να δω τι έχει το κεφάλι σου και το ξύνεις» μου είπε η γιαγιά μου και με πλησίασε.

– «Τίποτα δεν έχει το κεφάλι καλέ γιαγιά, απλά το ξύνω γιατί έτσι κάνουν οι μεγάλοι όταν σκέφτονται!»

Η γιαγιά μου δεν κρατήθηκε και έβαλε τα γέλια.

Τελικά «αγόρασα» της μαμάς μου κάτι οικονομικό, μια αγκαλιά λουλούδια από τον κήπο της γειτόνισσας, που τα φρόντιζε με μεράκι και μου θύμωσε.

Αλλά όταν της είπα «κυρία Ουρανία σήμερα γιορτάζει η μαμά μου και όταν γιορτάζει η μαμά γιορτάζει ο κόσμος όλος»…. μου ξεθύμωσε!

Πέρασαν τα χρόνια και κατάλαβα πως το ωραιότερο δώρο για μία μάνα είναι το παιδί της, γιατί είναι δώρο του Θεού!

Μέλια. 

Εικόνα από: sanaciondelalma

Κείμενα αφιερωμένα στην μητέρα μου ΕΔΩ

το «σπιτάκι της Μέλιας»

pink rose smiley