Ξημέρωνε ο Θεός τη μέρα. Μια φθινοπωρινή μέρα του Οκτώβρη. Κυριακή.
Όλη την εβδομάδα υπέφερε, ήταν στις μέρες της, δύσκολη εγκυμοσύνη, το μωράκι της δεν κρατιόταν πια, ήθελε να δει το φως της μέρας.
Το προηγούμενο βράδυ δεν καλοκοιμήθηκε, πως θα μπορούσε άλλωστε, αφού τους τελευταίους μήνες το κρεβάτι της ήταν μια πολυθρόνα.
Κι όμως, μάζεψε όσες δυνάμεις είχε και σηκώθηκε, ήθελε σήμερα να πάει στην εκκλησία. Στην εκκλησία της Αγίας Μαρίνας.
Οι δικοί της την μάλωσαν «που θα πας στην κατάσταση που βρίσκεσαι, με την κοιλιά στο στόμα; Θα μας έβρει κανένα κακό..»
Δεν είπε λέξη, λες και δεν τους άκουγε. Και όταν την είδαν ν’ ανοίγει την εξώπορτα συνειδητοποίησαν ότι ήταν αποφασισμένη και έτρεξαν ξοπίσω της για να την βοηθήσουν.
Σε όλη τη διαδρομή ήταν αμίλητη, είχε τα μάτια της κλειστά και προσευχόταν, παρακαλούσε την Παναγιά να προκάμει να φτάσει…
Ανέβηκε τα σκαλιά της εκκλησιάς δύσκολα. Άναψε το κεράκι της, προσκύνησε και βούρκωσε «Παναγιά μου σε ευχαριστώ που μ’ αξίωσες να’ρθω…» αχνοψιθύρισε.
Προσπάθησε κάπου να ακουμπήσει το κορμί της, αλλά δεν βολευόταν πουθενά, τα πόδια της δεν την κρατούσαν και κάτι μικροπονάκια άρχισαν να έρχονται και να φεύγουν.
«Ήρθε η ώρα να επιστρέψουμε… » είπε στους δικούς της, «κουράστηκα, ήρθε η ώρα…»
Λίγο πριν βγει από την εκκλησιά μια μαυροντυμένη γυναίκα την πλησίασε και της είπε: «με έναν πόνο παιδί μου, μη φοβάσαι, όλα θα πάνε καλά…»
Γαλήνεψε μέσα της, ένιωσε ανάλαφρη σαν πούπουλο.
Δεν πρόλαβε ούτε ευχαριστώ να της πει.. η λεπτοκαμωμένη γυναίκα με τον καλό λόγο στο στόμα, είχε χαθεί.
Έφτασαν στο σπίτι «έλα να ξεκουραστείς βρε παιδάκι μου, το παράκανες σήμερα » της είπαν.
«Μπα, δεν προλαβαίνω, σε λίγες ώρες πρώτα ο Θεός, θα κρατάω στην αγκαλιά μου το σπλάχνο μου, την Μαρία μου… »
Οι δικοί της αντάλλαξαν ματιές ανησυχίας και απορίας, «κι αν είναι αγόρι;» την ρώτησαν.
«Δεν θα είναι…» είπε με πεισματική σιγουριά, «πάμε έφτασε η ώρα…»
Και νωρίς το μεσημέρι, στις 5 του Οκτώβρη, η υπομονετική Ελισσάβετ τρισευτυχισμένη, έφερε στον κόσμο «με έναν πόνο και… χωρίς φόβο» ένα ροδαλό κοριτσάκι.
Την Μαρία της, την Μέλια της! Εμένα…
Σ’ ευχαριστώ μαμά και συγγνώμη που άθελά μου σε βασάνισα 9 μήνες…
Σ’ αγαπώ μαμά και δεν υπάρχει μέρα που να μη σε σκεφτώ!
Η μικρή σου…
Εικόνα: έργο του Vicente Romero από: tuttart
Κείμενα αφιερωμένα στην μητέρα μου ΕΔΩ
Το σπιτάκι της Μέλιας 
13 Σχόλια
Comments feed for this article
5 Οκτωβρίου, 2016 στις 8:24 πμ
momyof6
Νά ζησεις!
Χρόνια πολλά, αιώνια!
(τι γλυκό κείμενο- αντίδωρο της αγάπης και της ζεστασιάς που έλαβες, 9 μήνες και πολλά χρόνια στην αγκαλιά της μανούλας σου…)
Να σε χαιρόμαστε και εμείς!
με την αγάπη μου πάντα ❤
5 Οκτωβρίου, 2016 στις 8:38 μμ
Μέλια
Χίλια ευχαριστώ Αλεξία μου για τις γλυκές ευχές σου!
Να χαίρεσαι την πανέμορφη οικογένειά σου!
την αγάπη μου
5 Οκτωβρίου, 2016 στις 1:33 μμ
Φανή
Αχ Μελια μου τα διαβασα ολα οσα εγραψες για την πολυαγαπημενη σου μανουλα! Τωρα καταλαβαινω τι ηταν αυτο που με αγγιξε σε σενα, στα γραπτα σου και βρεθηκαμε εδω στο «σπιτακι». Ευαισθησια, στοχασμος, καλογνωμη παρουσια συνδυασμενα με πιστη, αξιες, ηθος και επιπεδο….
Λενε πως για να γινει ενας καλος μοναχος χρειαζονται 7 καλες γενιες πισω, ενας καλος ιερεας 2 και ενα καλο παιδι χρειαζεται μια μονο καλη μανα. Γι αυτο με βλεπεις καμμια φορα να φωναζω για τα κοριτσια τα σημερινα, τι μανες θα γινουν; Εσυ Μελια μου ειχες τη τυχη να «ζησεις» εξαιρετικα γεγονοτα μεσω της μαμας σου χωρις να τα εχεις βιωσει και αυτο φανερωνει την καταλυτικη αλλα και αξιολογη επιδραση που ειχε στην ιδιοσυγκρασια σου!
Μεσα απο τη ψυχη μου σου ευχομαι να ευοδωθουν ολες οι κατα Θεον προσδοκιες σου σε χρονια εποικοδομητικα και καρποφορα, πολλα και ευλογημενα, ειρηνικα και χαρουμενα…. Χρονια σου Πολλα Μελια μου, χαιρομαι που εισαι στη ζωη μου και επιτελους μου λυθηκε η απορια απο που προερχεται το ονομα σου.
Σε φιλω….μαμαδιστικα.
5 Οκτωβρίου, 2016 στις 8:56 μμ
Μέλια
Φανή μου χίλια ευχαριστώ,με συγκίνησαν τα καλά σου λόγια και δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που «σ’αντάμωσα»
Ο Θεός να σ΄έχει πάντα γερή!
την αγάπη μου…
5 Οκτωβρίου, 2016 στις 6:36 μμ
Karipis
Χρόνια πολλά και ευλογημένα. Καλόβολα, καλοφωτισμένα, με ευπρέπεια και ευλάβεια.
(Τώρα δεν προλαβαίνω για περισσότερα, αλλά κάποια στιγμή θα πάρω τηλέφωνο να σου ευχηθώ καταλλήλως…)
5 Οκτωβρίου, 2016 στις 9:02 μμ
Μέλια
Τάσο μου σ’ ευχαριστώ πολύ πολύ για τις ευχές.
Να προσέχεις τον εαυτό σου…
5 Οκτωβρίου, 2016 στις 8:23 μμ
ΕΛΕΑΝΝΑ
Χρόνια πολλά και ευλογημένα Μέλια μου.Τι σύμπτωση σήμερα έχει τα γεννεθλιά του και ο συζυγός μου.Πάντα χαρές να έχεις.
5 Οκτωβρίου, 2016 στις 9:06 μμ
Μέλια
ΕΛΕΑΝΝΑ μου σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου!
Χρόνια πολλά και ευλογημένα,γεμάτα υγεία, σου εύχομαι για τον σύζυγό σου.
την αγάπη μου…
6 Οκτωβρίου, 2016 στις 1:50 πμ
ΕΛΕΑΝΝΑ
Ευχαριστώ πολύ.
6 Οκτωβρίου, 2016 στις 10:57 πμ
Ελευθερία
Καλή μου Μέλια, χρόνια σου πολλά,με ευλογίες στη ζωή σου!
…και με τις ευλογίες της μακαριστής μανούλας σου,που είμαι σίγουρη πως σε χαίρεται από εκεί ψηλά!…
την αγάπη μου…
6 Οκτωβρίου, 2016 στις 12:17 μμ
Μέλια
Να είσαι πάντα καλά Ελευθερία μου σε χιλιοευχαριστώ για τις ευχές.
Να χαίρεσαι την οικογένειά σου.
την αγάπη μου και τα φιλιά μου….
6 Οκτωβρίου, 2016 στις 11:50 μμ
Ευτυχία
Μέλια μου,
εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να είσαι πάντα γερή και ο Θεός να στέλνει πλούσιες τις ευλογίες του στη ζωή σου!
Εύχομαι η Παναγία να σε σκεπάζει και να ευλογεί τον αγώνα σου…
Ήθελα από καιρό να σου γράψω ότι η κάθε σου ανάρτηση είναι προσεγμένη και μοναδική και είμαι σίγουρη ότι πάρα πολλές ψυχές ξεκουράζονται στο φιλόξενο και ζεστό σπιτάκι σου….
Μέλια μου, χρόνια σου πολλά…
7 Οκτωβρίου, 2016 στις 2:20 πμ
Μέλια
Καλή μου Ευτυχία σ’ ευχαριστώ πολύ για τις ευχές, τα καλά σου λόγια με συγκίνησαν.
Ο Θεός να σ’ έχει γερή.
την αγάπη μου…