Μίλτος Σαχτούρης (1919-2005)
Ἕνα τεράστιο καρβέλι, μιά πελώρια φραντζόλα ζεστό ψωμί
εἶχε πέσει στό δρόμο ἀπό τόν οὐρανό,
ἕνα παιδί μέ πράσινο κοντό βρακάκι καί μέ μαχαίρι
ἔκοβε καί μοίραζε στόν κόσμο γύρω,
ὅμως καί μία μικρή ἕνας μικρός ἄσπρος ἄγγελος
κι αὐτή μ᾿ ἕνα μαχαίρι ἔκοβε καί μοίραζε
κομμάτια γνήσιο οὐρανὸ
κι ὅλοι τώρα τρέχαν σ᾿ αὐτή λίγοι πηγαῖναν στό ψωμί
ὅλοι τρέχανε στόν μικρόν ἄγγελο πού μοίραζε οὐρανό!
Ἂς μὴν τό κρύβουμε.
∆ιψᾶμε γιά οὐρανό.
Ἀντιγραφή γιὰ τὸ «σπιτὰκι τὴς Μέλιας»
ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ-ΛΟΓΟΣ
Περιοδική ἔκδοση τοῦ Ἱ.Ν.Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν Μοσχάτου
Καλοκαίρι-2010
2 Σχόλια
Comments feed for this article
3 Σεπτεμβρίου, 2016 στις 10:07 πμ
Ελευθερία
Διψάμε και πινάμε!…
(ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα…)
με την ελπίδα πάντοτε να ξεδιψαμε και να χορταίνουμε..
τα φιλιά μου Μέλια μου
3 Σεπτεμβρίου, 2016 στις 11:35 πμ
Μέλια
«Εγώ ειμί ο άρτος της ζωής, ο ερχόμενος προς με ου μη πεινάσει, και ο πιστεύων εις εμέ ου μη διψήσει ποτέ…»
Καλή σου μέρα Ελευθερία μου.
την αγάπη μου…