Σοφία Γκλιάτη- Χασιώτη

Τα περίπτερα στη χώρα μας είναι κομμάτι της κοινωνίας μας και της ιστορίας μας. Η μορφή τους όπως την ξέρουμε, είναι Ελληνική πρωτοτυπία, αφού διευκολύνει την ζωή μας, αλλά και των διερχομένων τουριστών. Πως όμως ξεκίνησαν;

Στην αρχή λοιπόν, ήταν μικρά καπνοπωλεία, τα οποία εμφανίστηκαν αμέσως μετά την πρώτη ίδρυση του Ελληνικού κράτους στο Ναύπλιο και αργότερα και στην Αθήνα.

Σιγά-σιγά τα προϊόντα που πωλούσαν πλήθαιναν. Από το 1889 ξεκίνησε η χορήγηση αδειών σε τραυματίες πολέμου και έτσι ξαφνικά ο αριθμός τους μεγάλωσε πολύ.

Την εποχή εκείνη, ο μόνος τρόπος ενημέρωσης ήταν οι εφημερίδες, οι οποίες πολύ γρήγορα έγιναν μέρος της γκάμας των περιπτέρων.

Από το 1940 στα περίπτερα άρχισαν να πωλούνται «ζαχαρώδη» και αναψυκτικά, φυλλαράκια τσίχλας με γεύση δυόσμου και κανέλας και σοκολάτες.

Τοποθετήθηκαν στα πεζοδρόμια, στις πλατείες, στα πάρκα, στις στάσεις των λεωφορείων, στα ΚΤΕΛ. Τα τηλέφωνα για το κοινό έδωσαν μεγάλη ώθηση στα περίπτερα, τα έκαναν πολύ σημαντικά όπου και αν βρισκόντουσαν.

Για τηλέφωνο στο σπίτι ούτε κουβέντα, έτσι τα περίπτερα με τις τηλεφωνικές τους συσκευές και τα τηλέφωνα με μετρητές και αργότερα με κερματοδέκτες (τα κόκκινα τηλέφωνα, τα θυμάστε;) ήταν βασικά για την επικοινωνία με συγγενείς και φίλους.

Στο Μαρκόπουλο δόθηκαν άδειες για εγκατάσταση και λειτουργία περιπτέρων στους αναπήρους και τα θύματα πολέμου του 1940.

Είχαν δώσει μια ικανοποίηση στους ανθρώπους που ακρωτηριάσθηκαν για μια ελεύθερη πατρίδα και έτσι τιμήθηκαν χήρες και ορφανά των φονευθέντων.

Θυμάμαι το κουβούκλιο που είχε εγκατασταθεί δίπλα στο σημερινό ΑΒ, δόθηκε άδεια στον Γεώρ. Δήμα (ακρωτηριασμένο από κρυοπαγήματα κατά τον πόλεμο του 1940)και αφού η πατρίδα δεν μπορούσε να δώσει τιμητικές συντάξεις , του έδωσε άδεια περιπτέρου για να ζήσει την οικογένειά του.

Αυτό το μικρό περίπτερο ήταν η χαρά των παιδιών, ζαχαρωτά ,τσίχλες, τυχερά παιχνίδια, φιγούρες του καραγκιόζη, καραμέλες «τσάρλεστον» ,εκεί εξαργυρώναμε το χαρτζιλίκι μας .

Τα τσιγάρα όμως, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στήριζαν το περίπτερο.

Τρία υπήρχαν στην πλατεία του Μαρκοπούλου, και ένα απέναντι από το φούρνο του Καραμίχα. Της πλατείας τα περίπτερα είχαν ποικίλο εμπόρευμα, όπως εφημερίδες και περιοδικά.

Το «ΡΟΜΑΝΤΣΟ», «Η ΓΥΝΑΙΚΑ», «Ο ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΑΣ», «Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ», «Η ΔΙΑΠΛΑΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΩΝ», «ο ΜΙΚΡΟΣ ΣΕΡΙΦΗΣ», το «ΝΤΟΜΙΝΟ» η «ΒΕΝΤΕΤΑ» το «ΠΑΝΘΕΟΝ» ήταν από τα περιοδικά της εποχής.

Ο περιπτεράς ήταν παντογνώστης ,γνώριζε πολλά για τους κατοίκους ,πρώτον τα πολιτικά τους φρονήματα από την εφημερίδα που αγόραζαν και τις ιδιαίτερες ιστορίες τους από τις τηλεφωνικές συνομιλίες που άκουγε από το τηλέφωνο για την εξυπηρέτηση του κοινού.

Εικόνα: (Το περίπτερο του Ευαγ.Τσέπα στα Σπάτα 1965 – Αρχείο: Πολιτιστικός  Σύλλογος Σπάτων)

Πηγή: Marko

το «σπιτάκι της Μέλιας»