Χατζηεμμανουήλ Μαρία
Φωτίου Ευαγγελία.

Μέχρι την εκταφή. Το πένθος

Η γυναίκα, για να εκδηλώσει το πένθος της, φοράει μαύρα ρούχα, μαύρες κάλτσες και μαύρο μαντίλι στο κεφάλι, αν μείνει χήρα ή είναι μητέρα νεαρού νεκρού.

Δεν είναι συνηθισμένο να κόβει τα μαλλιά της. Δεν κυκλοφορεί ελεύθερα έξω, επισκέπτεται μόνο τα νεκροταφεία και δέχεται επισκέψεις στο σπίτι για παρηγοριά.

Η χήρα φοράει τα μαύρα μέχρι το τέλος της ζωής της. Η παντρεμένη κόρη ή αδελφή τα φοράει ένα χρόνο, ενώ η αδέσμευτη τρία.

Αν σ’ αυτό το διάστημα χρειαστεί να παραβρεθούν σε κάποιο ευχάριστο γεγονός, σκεπάζουν τους ώμους με ένα λευκό ή χρωματιστό μαντίλι.

Ο άντρας πενθεί φορώντας μαύρη ταινία στο μανίκι για σαράντα μέρες. Για το ίδιο χρονικό διάστημα μένει ακούρευτος και αξύριστος.

Το σπίτι δεν στολίζεται ιδιαίτερα, δεν υπάρχουν λουλούδια στα βάζα, δεν προσφέρουν γλυκά, παρά μόνο καφέδες και παξιμάδια, ούτε μαγειρεύεται κρέας για σαράντα μέρες.

Στις πολύ χαρούμενες μέρες – Χριστούγεννα ή Πάσχα -καμιά διακόσμηση δεν πρέπει να κάνει τους πενθούντες να χαρούν και να ξεχάσουν!

Στο χώρο που πέθανε ο άνθρωπος τους ένα «ακοίμητο», για σαράντα μέρες, καντήλι θα θυμίζει την απουσία του, ενώ κάθε μέρα ο χώρος θα λιβανίζεται.

Ο Τάφος

Ο παραδοσιακός θασίτικος τάφος είναι ξύλινο κάγκελο με ένα μεγάλο σταυρό στο κεφάλι του νεκρού.

Ένα ξύλινο κιβώτιο με τζάμι μπροστά χρησιμεύει για την τοποθέτηση του καντηλιού, που, τουλάχιστον τις πρώτες σαράντα μέρες, πρέπει να είναι «ακοίμητο».

Εκεί τοποθετείται και η φωτογραφία του. Στο σταυρό αναγράφεται το ονοματεπώνυμο, η ηλικία και η ημερομηνία θανάτου.

Κάποιες φορές συναντούμε λίγα λόγια ή κάποιους στίχους που δείχνουν τα συναισθήματα των ζωντανών.

Γύρω από το κάγκελο τοποθετούνται γλάστρες ή φυτεύονται λουλούδια, κυρίως βασιλικός και τριανταφυλλιές.

Οι συγγενείς νιώθουν βαριά την ευθύνη της φροντίδας του τάφου, γιατί ο κόσμος είναι έτοιμος πάντα να «κουτσομπολεύει» και να ερμηνεύει κάθε καθυστερημένη επίσκεψη ως «λησμονιά»!

Δεν είναι λίγες οι φορές που επισκέπτονται τον τάφο και με τη συνοδεία ιερέα, για να διαβάσει τρισάγιο ή ευχές, για να μην «βρουκολακιάσει» ο νεκρός ή , αν έχει γίνει κάτι τέτοιο, για να επανέλθει στο μνήμα του.

– Είναι άπειρες οι «ιστορίες» για ψυχές που κυκλοφορούν ανάμεσα στο δικό τους περιβάλλον, για «πνεύματα» που έρχονται και ξανάρχονται διψώντας για χαρές της ζωής! –

Συνεχίζεται…

Πηγή: Thassos Island

Εικόνα από: orthodoxcityhermit

Ο Θάνατος και η σχετική εθιμοτυπία μέχρι την εκταφή (Μέρος α’)

Ο Θάνατος και η σχετική εθιμοτυπία μέχρι την εκταφή (Μέρος β’)

το «σπιτάκι της Μέλιας»