αφιερωμένο στην μητέρα μου
Πάντα μου άρεσε να σε ακούω να μιλάς, τα λόγια σου ήταν απλά, κατανοητά, είχες το χάρισμα τα δυσάρεστα να τα κάνεις να φαίνονται όμορφα και να μην πονούν.
Κούρνιαζα δίπλα σου και ρουφούσα κάθε σου λέξη, έμαθα πολλά, μόνο που τότε σαν άγουρο παιδί που ήμουνα δεν καταλάβαινα το βαθύ νόημα, αλλά όσο μεγάλωνα συνειδητοποιούσα την αξία, της κάθε σου λέξης.
Από πολύ νωρίς έμαθα για το θάνατο, ήταν τότε που όλοι στη γειτονιά θρηνούσαν και μιλούσαν για τον χαμό ενός πολύ αγαπημένου ζευγαριού.
Ο καλοσυνάτος κύριος Αλέκος μόλις είχε φτιάξει μοσχομυριστό ελληνικό καφέ για να τον χαρεί μαζί με την αγαπημένη του γυναίκα, την γλυκιά κυρία Ελένη, μόνο που εκείνη δεν ξύπνησε εκείνο το πρωί και ο κύριος Αλέκος δεν άντεξε, λες και ράγισε η καρδιά του, τόσο απλά και την ακολούθησε.
Μαζί στη ζωή, μαζί και στον θάνατο.
Εκείνη τη μέρα άκουσα και είδα τόσα πολλά, που μπερδεύτηκαν όλα στο μικρό μου μυαλουδάκι.
Το ίδιο βράδυ, την ώρα που με καληνύχτιζες με ένα γλυκό φιλί και ένα τρυφερό χάδι στα μαλλιά, σε ρώτησα και πολύ σε ξάφνιασα.
-Μαμά ο κύριος Αλέκος και η κυρία Ελένη κοιμούνται ε; Και αύριο θα ξυπνήσουν…
Θυμάμαι την ξαφνιασμένη έκφραση στο πρόσωπό σου, με πήρες αγκαλιά και μου είπες συγκινημένη: όχι παιδί μου δεν θα ξυπνήσουν, αυτή τη φορά κοιμούνται βαθιά, ξεκουράζεται το κορμάκι τους κι όταν ξυπνήσουν θα είναι εκεί ψηλά στον ουρανό, χαρούμενοι και ευτυχισμένοι.
-Ναι αλλά γιατί σήμερα όλοι έκλαιγαν;
-Γιατί θα κάνουν καιρό να τους ξαναδούν.
-Ααα αφού θα τους ξαναδούν δεν στεναχωριέμαι άλλο, καληνύχτα μαμά…
-Όχι να μην στεναχωριέσαι, αλλά να χαίρεσαι, γιατί επέστρεψαν στο «σπίτι» τους και στην αγκαλιά Του. Καληνύχτα μικρή μου!
Ήταν Δευτέρα απόγευμα, 11 Ιουλίου 2011 τότε που έσβηνες στα χέρια μου, κάτι προσπαθούσες να μου πεις αλλά η αδύναμη φωνή σου δεν έβγαινε.
Έσκυψα με αγωνία επάνω σου για να ακούσω τον ψίθυρο σου και τότε εσύ ξαφνικά θέριεψες, και με όση δύναμη σου είχε απομείνει με έσφιξες στην αγκαλιά σου και μέσα απ΄τα τρεμάμενα χείλη σου μου είπες: «την ευχή μου να έχεις, μην κλάψεις που φεύγω είναι αμαρτία, να χαίρεσαι για μένα!»
Και χαλάρωσε η αγκαλιά σου και σε έχασα μαμά μέσα απ’ τα χέρια μου!
Πέρασαν εφτά χρόνια, ακόμα στεναχωριέμαι, αλλά το παλεύω, γιατί ξέρω ότι κάποια μέρα θα σε ανταμώσω.
Καληνύχτα μαμά! Χαίρομαι για σένα!
Η μικρή σου
Εικόνα: έργο του Frederic Lord Leighton, από: Pinterest
Κείμενα αφιερωμένα στην μητέρα μου ΕΔΩ
για το «σπιτάκι της Μέλιας»
15 Σχόλια
Comments feed for this article
11 Ιουλίου, 2018 στις 7:50 πμ
Δρ.ΝΚ
ΣΤΗ ΜΑΝΑ ΜΟΥ …
Πάντα ευτυχισμένη και περήφανη,
Δίπλα στον μπαμπά,
Σίγουρη,
Σταθερή.
Ο ένας δίπλα στον άλλον,
Ο χρόνος ευτυχία,
Με κακομάθατε….
Χόρευές ωραία,
Σε καμάρωνε,
Πάντα μαζί.
Χρόνια ανυποψίαστα…
Μπαμπά,
Σού έρχεται,
Παραπονεμένη,
Που δεν ήμουν κοντά της….
Το ξέρει ο Θεός τον λόγο,
Θα της το εξηγήσεις κι εσύ.
Αλλωστε δεν χανόμαστε,
Περιμενετε με..
Ριαντ 9/11/2011
11 Ιουλίου, 2018 στις 11:50 πμ
Μέλια
Πολύ συγκινητικό!
Να είστε καλά…
11 Ιουλίου, 2018 στις 11:42 μμ
Δρ.ΝΚ
Οπως πολύ συγκινητικό, είναι καί το κείμενο για την μητέρα σου … !
Οι μητέρες μας, παραμένουν πάντα μαζί μας… σ΄όλη μας την ζωή…. κάτι φέρνουμε από αυτές μέσα μας… μιά βαθειά στοργή… που πρέπει να την μεταδώσουμε στα παιδιά μας….. αυτή είναι η ομορφιά της ζωής….
12 Ιουλίου, 2018 στις 1:33 πμ
Μέλια
Η μητέρα μου καλή της ώρα, μέχρι τα στερνά της, πολλές φορές έλεγε «αχ μάνα μου που είσαι»
Είναι περίεργο αλλά όταν «έχασα» την μητέρα μου, ένιωσα ότι ορφάνεψα…
11 Ιουλίου, 2018 στις 7:21 μμ
ΕΛΕΑΝΝΑ
Μέλια μου, η μανούλα σου είναι στον παράδεισο ευτυχισμένη και σε καμαρώνει από ‘κει πάνω, Όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου θα ανταμώστε και τότε θα ξέρεις ότι θα είστε για πάντα μαζί.
11 Ιουλίου, 2018 στις 8:40 μμ
Μέλια
Γι’ αυτό το αντάμωμα ζω!!
Χίλια ευχαριστώ Ελεάννα μου, υγεία και χαρά στο σπιτικό σου…
11 Ιουλίου, 2018 στις 7:27 μμ
Αναστάσιος Καρυπίδης
…..
Την ευχή μου επίσης να έχεις καλό μου!
11 Ιουλίου, 2018 στις 8:41 μμ
Μέλια
Καλοδεχούμενη καλέ μου φίλε!
11 Ιουλίου, 2018 στις 8:07 μμ
momyof6
Καλό Παράδεισο στην μανούλα και σε όλους μας.Να αξιωθούμε να ανταμώσουμε όλους τους αγαπημένους μας στον Παράδεισο…
Πολύ γλυκό και συγκινητικό κείμενο… ξέχειλο από την αγάπη σου για την μανούλα σου, Μέλια μου.
Σε φιλώ
11 Ιουλίου, 2018 στις 8:45 μμ
Μέλια
Αυτή η μέρα θα είναι μια μεγάλη γιορτή για όλους μας Αλεξία μου!
Χίλια ευχαριστώ που το διάβασες!
την αγάπη μου…
12 Ιουλίου, 2018 στις 12:14 πμ
Ευαγγελια
Παλι μας συγκινησες καλη μου Μελια!! Με αυτη τη λαχταρα ζουμε ωσπου να πορευτουμε στην αληθινη και ακριβη μας πατριδα. Ο καλος θεος να δωσει σε ολους μας ,καλο σου βραδυ Μελια μου . Ευαγγελια
12 Ιουλίου, 2018 στις 1:36 πμ
Μέλια
Η μητέρα μου πολλές φορές μου έλεγε «η αληθινή ζωή παιδί μου είναι αλλού, εδώ είμαστε περαστικοί»
Καλό σου βράδυ Ευαγγελία μου…και σ’ ευχαριστώ από καρδιάς..
12 Ιουλίου, 2018 στις 12:01 μμ
… ξέρω ότι κάποια μέρα θα σε ανταμώσω! Καληνύχτα μαμά, χαίρομαι για σένα! | Σημεία Καιρών
[…] ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: ⇒ ΕΔΩ […]
12 Ιουλίου, 2018 στις 4:35 μμ
Φανή
Αχ τα γονικα μας……οπως λεει ο λαος μας. Γι αυτα και τα ιερα μας παντα αγωνιστηκε το εθνος Μελια μου. Ποτε δεν τα ξεχναμε…..το χρεος μας ειναι να μεταδωσουμε αυτη τη γλυκεια αναμνηση στα παιδια και στα εγγονια μας. Να εχεις παντα βοηθεια την ευχη της μανουλας σου.
12 Ιουλίου, 2018 στις 10:15 μμ
Μέλια
Να είσαι καλά Φανή μου, σ΄ευχαριστώ από καρδιάς!
Καλό σου βράδυ…