Ἀπό τή Σοφία τῶν Πατέρων: Ὁ Τρισάγιος Ὕμνος τῆς θ. Λειτουργίας .

Πρωτότυπο Κείμενο*

Ἡμεῖς γάρ τό «Ἅγιος ὁ Θεός», ἐπί τοῦ Πατρός ἐκλαμβάνομεν, οὐκ αὐτῷ μόνῳ τό τῆς θεότητος ἀφορίζοντες ὄνομα, ἀλλά καί τόν Υἱόν εἰδότες καί τό Πνεῦμα τό Ἅγιον· καί τό «Ἅγιος ἰσχυρός», ἐπί τοῦ Υἱοῦ τίθεμεν οὐκ ἀπαμφιεννύντες τῆς ἰσχύος τόν Πατέρα καί τό Πνεῦμα τό Ἅγιον· καί τό «Ἅγιος ἀθάνατος» ἐπί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τάττομεν, οὐκ ἔξω τῆς ἀθανασίας τιθέντες τόν Πατέρα καί τόν Υἱόν, ἀλλ’ ἐφ’ ἑκάστης τῶν ὑποστάσεων πάσας τάς θεωνυμίας ἁπλῶς καί ἀπολύτως ἐκλαμβάνοντες καί τόν θεῖον ἀπόστολον ἐκμιμούμενοι φάσκοντα·

Tό Ἅγιο Πνεῦμα, ὁ Παράκλητος

Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων

Ἕνα καί μοναδικό εἶναι τό Ἅγιο Πνεῦμα, ὁ Παράκλητος. Καί ὅπως ἕνας εἶναι ὁ Θεός Πατέρας καί δέν ὑπάρχει δεύτερος, καί ὅπως ἕνας εἶναι ὁ μονογενής Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ καί ἀδελφό δέν ἔχει, ἔτσι ἕνα εἶναι καί τό Ἅγιο Πνεῦμα.

Δέν ὑπάρχει δεύτερο ἰσότιμο πνεῦμα. Εἶναι κάτι τό θεϊκό καί ἀνεξιχνίαστο. Εἶναι ζωντανό, λογικό, πάντοτε καί πανταχοῦ παρόν μαζί μέ τόν Πατέρα καί τόν Υἱό.

«Ἐπὶ σοὶ Χαίρει, Κεχαριτωμένη. Πᾶσα ἡ κτίσις»

Φώτης Κόντογλου

« ̔Ως ἐμψύχῳ Θεοῦ κιβωτῷ ψαυέτω μηδαμῶς χείρ ἀμυήτων· χείλη δέ πιστῶν τῇ Θεοτόκῳ ἀσιγήτως φωνήν τοῦ ἀγγέλου ἀναμέλποντα, ἐν ἀγαλλιάσει βοάτω· Ὄντως ἀνωτέρα πάντων ὑπάρχεις, Παρθένε ἁγνή».

«Ἐσένα πού εἶσαι ζωντανή κιβωτός τοῦ Θεοῦ, ἄς μή σέ ἀγγίζει ὁλότελα χέρι ἄπιστο, ἀλλά χείλια πιστά ἄς ψάλλουνε δίχως νά σωπάσουνε τή φωνή τοῦ ἀγγέλου (ὁ ὑμνωδός θέλει νά πεῖ τή φωνή τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, πού εἶπε: «εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξί») κι ἄς κράζουνε: «Ἀληθινά, εἶσαι ἀνώτερη ἀπ’ ὅλα Παρθένε ἁγνή».

Ἐγκώμιο στούς ἁγίους Ἀποστόλους

Ὁσίου Ἐφραίμ του Σύρου

Xαίρετε, Ἅγιοι Ἀπόστολοι, βασιλεῖς τοῦ Χριστοῦ· διότι σ’ ἐσᾶς ἐμπιστεύθηκε τήν ἐπουράνια καί τήν ἐπίγεια βασιλεία. Σᾶς ἔδωσε τήν ἐξουσία νά κυβερνᾶτε καί νά φροντίζετε καί τούς δύο θρόνους, θέλοντας ἀπό τή μία νά ἀποκατασταθεῖ ἡ κληρονομιά τῆς ἐπίγειας βασιλείας, ἀπό τήν ἄλλη νά ἀστράψει ἡ δόξα, νά πλεονάσει ἡ ὀμορφιά, νά φανερωθεῖ τό φῶς, νά γίνουν γνωστά τά μυστήρια, νά κηρυχθεῖ ἡ
δύναμη τῆς ἐπουράνιας βασιλείας.

«Ἡ ἀπουσία τῶν πιστῶν ἀπό τίς θείες Συνάξεις»

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

Ὅλοι σας χαίρεστε σήμερα καί μόνος ἐγώ βρίσκομαι σέ μεγάλη θλίψη.

Γιατί ὅταν ἀτενίζω τήν πνευματική αὐτή ἀνθρωποθάλασσα καί ἀντικρύσω τόν ἀμέτρητο πλοῦτο τῆς Ἐκκλησίας καί συλλογισθῶ ὅτι μόλις τελειώσει ἡ ἑορτή, ὅλο αὐτό τό πλῆθος θά μᾶς ἐγκαταλείψει καί θά ἀπομακρυνθεῖ, ταράσσομαι καί ὑποφέρει ἡ ψυχή μου, γιατί ἡ Ἐκκλησία μας, πού γέννησε τόσα πνευματικά παιδιά, δέν μπορεῖ νά τά ἀπολαμβάνει σέ κάθε πνευματική της σύναξη, ἀλλά μόνο κατά τίς ἑορτές.

«Πατέρα μας, τί εὔκολοι πού εἶναι οἱ συλλογισμοί, μά πόσο δύσκολη ἡ πράξη κι ἡ ζωή»

Ἀνάστροφοι συλλογισμοί 

Ἀσπασία Κακούρη

«Πᾶν δώρημα τέλειον ἄνωθεν ἐστί καταβαῖνον…» τό ’χα γευθεῖ καί τό ’ξερα καλά, ἡ φράση αὐτή σάν μουσική μοῦ χάϊδευε τ’ αὐτιά, κι ἦταν μιά ὄμορφη συνήθεια ἀπό παλιά νά προχωρῶ καί νά μετρῶ δωρήματα οὐράνια καί θεϊκά.

Κύριε, πόσο μοῦ ἄρεσαν τά δῶρα πού μοῦ ἔστελνες συχνά γεμάτα ἀγάπη, τρυφερότητα καί ἀρχοντιά, ἄγγιγμα Θείας Πρόνοιας πού μέτραγε σωστά τόν χρόνο καί τόν τόπο, ὥστε νά νοιώθω σιγουριά.

Ἡ μητέρα ὡς πρεσβυτέρα…

Τῆς πρεσβυτέρας Αἰκατερίνης Τσαλμπούρη – Κουτσίδου

«Γένος ἅπαν τῶν βροτῶν, μακαρίζει σε Ἁγνή, καί δοξάζει σε πιστῶς, ὡς Μητέρα τοῦ Θεοῦ».

Αὐτός εἶναι ὁ λόγος, Σεβασμιώτατε πάτερ καί Δέσποτα, σεβαστοί πατέρες καί ἀγαπητοί ἀδελφοί πού συναχθήκαμε ἐδῶ ὅλοι ἐμεῖς μετά τόν λαμπρό πανηγυρικό ἑσπερινό τῆς Παναγίας τῆς Ἱεροσολυμίτισσας, προστασίας καί καταφυγῆς ὅλων τῶν Σερραίων.

Δῶσε χαρά στά γηρατειά, στίς ρίζες τῆς ζωῆς σου!

Τοῦ Φιλοκτήμονα Χ. Φάκα

Ἡ φράση: «Δῶσε χαρά στά γηρατειά, στίς ρίζες τῆς ζωῆς σου» εἶχε διατυπωθεῖ ὡς σύνθημα ἀπό τήν Ἑλλαδική Ἐκκλησία πρίν ἀπό κάμποσα χρόνια, ὅταν εἶχε ἀφιερωθεῖ μιά συγκεκριμένη χρονιά στούς ἀνθρώπους τῆς τρίτης ἡλικίας.

Ἐπειδή τό θέμα τῆς συμπεριφορᾶς μας πρός τούς ἡλικιωμένους χαρακτηρίζεται γιά τήν διαχρονική του ἐπικαιρότητα καί τόν διαρκή προβληματισμό πού προκαλεῖ καί ἀπασχολεῖ ὄχι μόνο κορυφαῖα πνευματικά ἀναστήματα, ἀλλά καί ὅλους μας, θά διατυπώσουμε ὁρισμένες σκέψεις γι’ αὐτό.

Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός: «Ψυχή καί Χριστός σᾶς χρειάζεται. Αὐτά τά δύο νά τά φυλάγετε νά μήν τύχη καί τά χάσετε!»

Ἕνα πρᾶγμα θέ νά σᾶς φανερώσω, χριστιανοί μου. Τό ἠξεύρω πώς θέ νά σᾶς καύσω τήν καρδίαν, φοβερόν εἶναι καί λυπηρόν, τρέμει ἡ καρδία μου νά τό εἰπῶ, μά τί νά κάμω ὁπού μέ λέγει ὁ Χριστός μας πώς, ἀνίσως καί δέν τό φανερώσω, μέ θανατώνει καί μέ βάνει εἰς τήν Κόλασιν.

Μᾶς φανερώνει ἡ θεία Γραφή, τό ἅγιον Εὐαγγέλιον πώς εἰς τόν ὄγδοον αἰῶνα θέ νά γένη τό τέλος τοῦ κόσμου καί μέλλει νά χαλάση ἐτοῦτος ὁ κόσμος καί θέ νά στείλη ὁ Θεός τόν προφήτην Ἠλίαν νά διδάξη τούς χριστιανούς νά φυλάγουν τήν πίστιν τους καί τό πρόσταγμα τοῦ Θεοῦ καί ὕστερα μέλλει νά ἔλθη ὁ Ἀντίχριστος νά διδάξη τούς χριστιανούς νά ἀρνηθοῦν τήν πίστιν τους.

Θερμή ἀντίληψις καί προστασία τῆς Χώρας μας ἡ Παναγία

Τοῦ φιλολόγου Γεωργίου Μπακιρτζῆ

Ἀπερίγραπτες ἦσαν οἱ δυσκολίες πού εἶχε νά ἀντιμετωπίσει ὁ Ἕλληνας φαντάρος στόν πόλεμο τοῦ 1940. Γιά νά νικήσει ὁ ἑλληνικός στρατός στήν Πίνδο ἔπρεπε νά δαμάσει τέσσερεις ἐχθρούς:

Τόν ἰταλικό στρατό πού ἦταν πάνοπλος, τήν πείνα, γιατί ἡ ἐπιμελητεία ἦταν ἀφάνταστα δύσκολη μέ τά χιόνια καί τίς κακοτοπιές, τήν κούραση, γιατί ἔπρεπε ὁ Ἕλληνας φαντάρος νά πολεμᾶ συνέχεια, ἀφοῦ δέν ὑπῆρχαν ἄφθονες ἐφεδρεῖες, καί τά χιονισμένα καί δύσβατα βουνά.