Γράφει ο δάσκαλος Σβίγκος Αθανάσιος του Κων/νου

Κάθε Κυριακή, μετά την εκκλησία, στο προαύλιο το ναού, με πλησίαζαν πολλοί, χαιρετιόμασταν και μου πρότειναν να πάω στο σπίτι τους, για φαγητό, το μεσημέρι.

Ήταν μάλιστα κι άνθρωποι, που δεν είχαν παιδιά στο σχολείο. Βρισκόμουν πάντα σε δύσκολη θέση, σε ποιον να πρωτοπάω. Πήγαινα λοιπόν, σε όποιον επέμεινε περισσότερο.

Μια Κυριακή με καλεί ο παπάς του χωριού στο Ιερό της εκκλησίας, ο παπά-Νάρης, έτσι τον έλεγαν και μου λέει:

– Μην τάξεις ότι θα πας για φαγητό σήμερα σε κανέναν, θα φάμε στο σπίτι μου, έχω ένα χηνάρι.

Ο παπάς του χωριού , ο παπά-Μιχάλης Νάρης, ήταν κοσμογυρισμένος. Είχε ζήσει χρόνια στην Αμερική. Είχε καταλήξει στο χωριό με την παπαδιά και είχαν υιοθετήσει ένα μικρό ανιψάκι τους, που δεν ερχόταν σχολείο ακόμη.

Ήταν ένας άνθρωπος ήσυχος, πράος, λιγομίλητος και αγαπητός απ΄ όλο το χωριό. Θυμάμαι, είχε έρθει ένας πλανόδιος θίασος και θα έδινε παράσταση σ’ ένα καφενείο.

Λέω λοιπόν του παπά:

– Παπά Μιχάλη, θα πάμε κι εμείς στο θέατρο;

– Και βέβαια, μου απαντάει , και μάλιστα θα πιάσουμε μπροστά- μπροστά θέσεις , για να βλέπουμε εκ των κάτω προς τα άνω.

Ήταν και γουστόζικος. Το μεσημέρι πήγαμε στο σπίτι. Η παπαδιά τα είχε όλα έτοιμα. Και τι δεν είχε! Πίτες, τυριά, σαλάτες και στη μέση το χηνάρι, ολόκληρο με πατάτες. Στο τέλος είχε και γλυκό. Τι να πρωτοφάμε τρία άτομα!

Ήταν μεγάλη τους τιμή να έχουν το δάσκαλο στο σπίτι τους! Τότε τον δάσκαλο και τον παπά τον έβλεπαν με μεγάλη εκτίμηση και σεβασμό.

Όταν τελειώσαμε λίγο πριν φύγω, μου λέει ο παπάς:

– Δάσκαλε, εσύ θα ξέρεις να κλαδέψεις την κληματαριά. Τολμούσα να πω δεν ξέρω. Ήθελαν από το δάσκαλο να τα ξέρει όλα, τότε.

– Ναι παπα-Μιχάλη, του λέω, θα έρθω αύριο το απόγευμα, μετά το σχολείο (κάναμε και το απόγευμα μάθημα).

Πράγματι, την άλλη μέρα, πήγα. Δεν ήξερα να κλαδεύω και για να μην τη χαλάσω, άφηνα βέργες μεγάλες. Το αποτέλεσμα ήταν, να γεμίσει η κληματαριά σταφύλια και ο παπάς να λέει:

– Μόνο ο δάσκαλος ξέρει να κλαδεύει.

Έλα όμως που την άλλη χρονιά η κληματαριά είχε αδυνατίσει και δεν έκανε σταφύλια.

Εικόνα από: Pinterest

Πηγή: Λαογραφικός – Ιστορικός Σύλλογος «Η Σουβάλα Παρνασσού»

το «σπιτάκι της Μέλιας»