You are currently browsing the tag archive for the ‘IScreta’ tag.
Μνήμες της Βασιλικής Παπουτσάκη
O βακαλάος, το ψάρι του λαού, και λόγω της χαμηλής τιμής του, αγαπήθηκε πολύ από τους Έλληνες. Ο «φτωχογιάννης» όπως τον έλεγε η γιαγιά μου.
Ο παστός μπακαλιάρος λοιπόν, είναι το ψάρι του βουνού . Μην ξεχνάμε ότι δεν έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια που στα χωριά μας δεν είχαμε ρεύμα ή κι αν είχαμε δεν είχαμε ψυγείο.
Η τελευταία Κυριακή, πριν από την έναρξη της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Είναι γνωστή και ως Κυριακή της Τυροφάγου.
Η Κυριακή της Τυρινής είναι αφιερωμένη στην έξωση των Πρωτοπλάστων από τον Παράδεισο, ως αποτέλεσμα στην ανυπακοή τους στο Θέλημα του Θεού.
Κεφαλομάντηλο μαύρο με κρόσσια όμοια με δάκρυα, που δείχνουν τον πόνο και τη στεναχώρια .
Αν και θεωρείται τούρκικο απομεινάρι, η λέξη σαρίκι προέρχεται από το λατινικό Καισαρίκιον, το οποίο ήταν το επικάλυμμα του κεφαλιού του Καίσαρα, που δήλωνε το βαθμό εξουσίας .
Γράφει η Βασιλική Παπουτσάκη
Τη νύχτα , της παραμονής των Φώτων , οι ουρανοί ανοίγουν και τα ζωντανά μιλούν με ανθρώπινη λαλιά.
Έρχεται ο Θεός και τα ρωτά πως περνούν με τ΄ αφεντικά και αυτά δεν πρέπει να έχουν παράπονα!! Γι΄αυτό το λόγο, οι νοικοκυραίοι τη μέρα αυτή πρέπει να προσέξουν ιδιαίτερα τη διατροφή των ζώων.
5 Ιανουαρίου: Παραμονή των Θεοφανείων.
Νηστεύουμε πάντα χωρίς λάδι, εκτός εάν η ημερομηνία αυτή πέσει Σάββατο ή Κυριακή, οπότε και τρώμε το λάδι.
Επίσης, την ημέρα αυτή δεν τρώμε ποτέ ούτε τα θαλασσινά τρόφιμα χωρίς αίμα.
Θυμάται η Βασιλική Παπουτσάκη
Φτάναμε στο χωριό τη μέρα που έκλειναν τα σχολεία για τις διακοπές των Χριστουγέννων.
Στη διαδρομή αλλά και όλη τη διάρκεια των διακοπών η ευχή μου ήταν μια!
«Να βρέχει!!!»
Υπήρχε μια παράδοση, από αρχαιοτάτων χρόνων, που απαγόρευε μετά το τελευταίο ράβδισμα της ελιάς, να ξαναπάει ο ιδιοκτήτης να μαζέψει τις ελιές, κι αυτό, γιατί εθεωρείτο ότι ανήκαν στους φτωχούς.
Αυτή η θρησκευτική όψη, και στα χριστιανικά χρόνια, έγινε θεσμός σε πολλά μέρη της Ελλάδας.
Αυτός είναι ο χαιρετισμός, το καλημέρα , στην Ασή Γωνιά που ανταλλάσουν ή αντάλλασσαν οι άνθρωποι τη μέρα της Αγίας Βαρβάρας.
Το μέλι και το γάλα ήταν τα υλικά με τα οποία άλειφαν τα προσβεβλημένο από την ευλογιά δέρμα.
Βασιλική Παπουτσάκη
Στα τέλη του Νοέμβρη , στις ελαιοπαραγωγικές περιοχές, ήδη είχαν μαζευτεί κάποιες ελιές και το πρώτο λάδι ήταν στα βαρέλια των σπιτιών.
Απ΄ αυτό το πρώτο λάδι, πήγαιναν λίγο στην εκκλησία και άναβαν τα καντήλια. Με το πρώτο λάδι άναβαν και το καντήλι στο σπίτι, λέγοντας, «Και του χρόνου και καλοκατάλυτο».
επιμέλεια: Βασιλική Παπουτσάκη
Του Άι Γιάννη του Ριγολόγου, είναι μια πολύ αυστηρή νηστεία.
Οι παρακάτω φράσεις που συνήθιζαν να λένε στην Κρήτη το αποδεικνύουν
« Για τ΄ Άι Γιάννη τη Χάρη
Μ-ούτε λάδι μ-ούτε ψάρι»
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια