You are currently browsing the tag archive for the ‘1940’ tag.
Ὁ παπὰς τοῦ ’40
Ἕνας Στρατιώτης θυμᾶται γιὰ τὴν ἅγια μορφὴ καὶ τὴν θυσία τοῦ Στρατιωτικοῦ Ἱερέως Ἀρχιμανδρίτου Χρυσοστόμου Τσοκώνα:
«Κεράσοβο Πωγωνίου…1940. Στὶς 11 περνᾶνε ἀεροπλάνα (ἰταλικὰ φυσικά) καὶ βομβαρδίζουν σὰν δαίμονες πάνω ἀπ’ τὰ κεφάλια μας. Οἱ βόμβες λυσσᾶνε, μὰ πέφτουν πιὸ πέρα μὲς στὴ χαράδρα.
«Ἡ Ἐκκλησία στὰ χαρακώματα μαρτυρίες πίστης καὶ θάρρους»
Μὰ τὸ πιὸ μεγάλο, τὸ πιὸ ἀληθινὸ δῶρο τῶν φυλακισμένων Ἱερέων πρὸς τοὺς συγκρατούμενούς τους ἦταν ἡ Θεία Λειτουργία ποὺ τελοῦσαν.
«… Ἀπὸ καιροῦ σὲ καιρὸ οἱ δεσμοφύλακες ἄφηναν τοὺς φυλακισμένους νὰ ἐκκλησιάζωνται.
Εβέσντα, 24 Δεκεμβρίου 1940
Η εκκλησία ήτο ένας σταύλος και η θεία λειτουργία εγένετο σαν παραμονή Χριστουγέννων εντός του σταύλου. Η Αγία Τράπεζα, αποτελείτο από μίαν κάσσαν, τα δε κηροπήγια, ήσαν μία λάμπα εκστρατείας, δύο κηρία και ένα λυχνάρι.
Η δε πρόθεσις από ένα τραπεζάκι και ένα κερί. Η θεία λειτουργία ήτο σύντομος, καλλίφωνοι δε ψάλται (στρατιώται) έψαλον. Μετά το τέλος της θείας λειτουργίας, εκοινώνησα, αξιωθείς προς τούτο των Αχράντων Μυστηρίων.
επιμέλεια:πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου
Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας σημειώθηκαν σε πολλές περιοχές του ελλαδικού χώρου κατά τη διάρκεια του πολέμου, αλλά στην πρώτη γραμμή του πολέμου, στα ελληνοαλβανικά σύνορα και την Πίνδο, η Παναγία ήταν η προστάτιδα και οδηγός των στρατιωτών.
Οι στρατιώτες την έβλεπαν με τα μάτια της πίστης τους να τους εμψυχώνει και να τους «σκεπάζει», καθώς πολεμούσαν στα χιονισμένα βουνά της Πίνδου και της Αλβανίας.
Τῆς Ἀγγελικῆς Φράγκου
Τὸ περιστατικὸ διαδραματίστηκε πάνω ἀπ’ τὴ Θεσσαλονίκη, κατὰ τὸν ἑλληνοϊταλικὸ πόλεμο τοῦ 1940. Ἦταν Νοέμβρης μήνας. Μόλις ἔκανε τὴν ἐμφάνισή του τὸ Ἰταλικὸ σμῆνος πάνω ἀπὸ τὴν πόλη ἄρχισε μία συγκλονιστικὴ ἀερομαχία.
Τὰ ἑλληνικὰ ἀεροπλάνα ἐφορμοῦσαν μὲ τέτοια τόλμη, ποὺ τὸ Ἰταλικὸ σμῆνος γρήγορα διαλύθηκε καὶ δὲν μπόρεσε νὰ φθάσει συντεταγμένο πάνω ἀπὸ τὸν στόχο του, τὸ λιμάνι.
Οἱ Ἰταλοὶ πανικοβλήθηκαν. Δὲν περίμεναν τέτοια σφοδρὴ ἀντεπίθεση. Καὶ μάλιστα ἀπὸ ἀεροπλάνα ἀπηρχαιωμένα γιὰ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη. Κάποια στιγμὴ ὁ Μαρίνος Μητραλέξης διεπίστωσε ὅτι εἶχε ἐξαντλήσει ὅλα τὰ πυρομαχικά του.
ΓΕΝΙΚΟΝ ΣΤΡΑΤΗΓΕΙΟΝ
ΓΡΑΦΕΙΟΝ III.
Ημερησία Διαταγή 22 Νοεμβρίου 1940
Στρατιώται,
Μέσα σε είκοσι πέντε ημέρες εξεδιώξατε τον άνανδρον επιδρομέα από τα εδάφη μας εις τα οποία αιφνιδίως και υπούλως προσεπάθησε να εισχώρηση και τον συντρίψατε παντού με την ορμή σας και την γενναιότητά σας.
Τη στιγμή αυτή ολόκληρος η Ελλάς η αγαπημένη μας πατρίδα και οι σκορπισμένοι σ’ όλη τη γη Έλληνες παρακολουθούν τους αγώνας σας με ιερά συγκίνηση και πρωτοφανή ενθουσιασμό για τους ηρωισμούς σας.
Μια επιστολή ενός πατέρα προς τον γιό του που πολεμούσε στο μέτωπο στις 25 Νοεμβρίου 1940, δείχνει το αστείρευτο πάθος των Ελλήνων να αντισταθούν σ΄ όποιον βάναυσα τους πρσβάλει και επιχειρεί να τους στερήσει την ελευθερία.
Είναι μια επιστολή απάντηση στον γιό του που του ζητά σε πια διεύθυνση να στείλει γράμμα στον αδελφό του που πολεμούσε κι αυτός σε άλλο σημείο του μετώπου.
Η απάντηση συγκλονιστική:
Επιμέλεια π. Χαράλαμπος Βαρβαγιάννης
Διάγγελμα Ιωάννη Μεταξά
Προς τον ελληνικόν λαόν,
Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν διά την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμήν της.
Μολονότι επεδείξαμεν την πλέον αυστηράν ουδετερότητα και ίσην, προς όλους, η Ιταλία μη αναγνωρίζουσα εις ημας το δικαίωμα να ζώμεν ως ελεύθεροι Έλληνες μου εζήτησεν σήμερον την 3ην πρωινήν ώραν, την παράδοσιν τμημάτων του εθνικού εδάφους κατά την ιδίαν αυτής βούλησιν ότι προς κατάληψιν αυτών η κίνησις των στρατευμάτων της. θα ήρχιζε την 6ην πρωινήν.
Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΟΔΗΓΗΤΡΙΑ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΜΑΣ ΕΙΣ ΤΑΣ ΜΑΧΑΣ
«…Και το καταπληκτικότερο όλων: Ιταλοί αιχμάλωτοι που συνελήφθησαν στον παραλιακό τομέα του Μετώπου, δηλαδή στη Χειμάρρα, διακόσια χιλιόμετρα μακρυά από το Πόγραδετς, κατέθεσαν και αυτοί ανακρινόμενοι για μια μαυροφόρα, που οδηγάει στη μάχη τα κλιμάκια εφόδου.
Και μόλις βλέπουν οι Ιταλοί… τη θαυματουργή αυτή οπτασία, εγκαταλείπουν τα πάντα και τρέπονται πανικόβλητοι εις φυγήν.
Το επεισόδιον αυτό της Χειμάρρας, δεν το αφηγούνται απλοί φαντάροι.. Το ανέφερεν επισήμως ο λοχαγός του Πυροβολικού κ.Μ…, άνθρωπος δηλαδή επιστήμων, μορφωμένος, ανωτέρας διανοητικότητας.
Η προσφορά της Εκκλησίας στον πόλεμο του 1940
Πολεμιστές ήταν κι εκείνοι, οπλισμένοι με όπλα άλλα, πιο μεγάλα. «Επιστρατεύτηκαν» μαζί με όλους τους Έλληνες, όταν τον Οκτώβριο του 1940 η παράλογη αξίωση του υπερφίαλο Άξονα, Ιταλίας-Γερμανίας, σήμανε πόλεμο, στις καρδιές τους.
Ζούσαν δίπλα στο στρατιώτη την κάθε κακουχία του μετώπου… την πείνα, τη δίψα, την παγωνιά.
Πολεμούσαν κοντά του με τα δικά τους όπλα, που δεν σκορπούσαν θάνατο, αλλά έδιναν ζωή: Παρακλήσεις στην Υπέρμαχο Στρατηγό, να διασώζει από κινδύνους το λαό Της.
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια