You are currently browsing the tag archive for the ‘ΑΓΚΥΡΑ’ tag.
Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης
Κάποτε πήρα μια μεγάλη ποσότητα καραμέλες και πήγα σ’ ένα Ορφανοτροφείο.
Μοίρασα τις καραμέλες στα ορφανά παιδιά, αλλά έβλεπα βαθειά μέσα στις ψυχές τους ότι ήταν πιασμένες, μαζεμένες και έτσι τα παιδιά δεν είχαν την άνεση να χαμογελάσουν.
Κώστας Οὐράνης
Θυμᾶμαι πάντα, κι ἔτσι σὰν νὰ τὶς ζῶ στὸ ἐνεστώς, τὶς στιγμὲς ἐκεῖνες τοῦ πρωϊνοῦ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940 ποὺ ξύπνησα ξαφνισμένος ἀπὸ τοὺς διάτορους γόους τῆς σειρήνας γιὰ νὰ πληροφορηθῶ ἀπὸ τὸ γέρο θυρωρό μου, σὰν μοῦ ἀνέβασε τὴν ἐφημερίδα, ὅτι ἡ Ἰταλία μᾶς εἶχε κηρύξει τὸν πόλεμο.
Ἄκουσα τὴν εἴδηση, διάβασα τὶς λεπτομέρειες στὴν ἐφημερίδα – κι᾿ ἀπόμεινα σιωπηλός. Ὄχι ἀποσβολωμένος. Σιωπηλὸς – καὶ ἀκίνητος, καὶ μὲ τὰ μάτια στυλωμένα στὸ πρωινὸ φῶς.
Μητροπολίτη Λεμεσού Γέροντα Αθανασίου
Όταν ήμουν στο Άγιον Όρος στη Νέα Σκήτη ήταν περίπου τέτοιος μήνας, αρχάς Νοεμβρίου με το δικό μας ημερολόγιο εκεί, όπου ένα βράδυ, περασμένη λίγο η ώρα χτύπησε η πόρτα της καλύβας μας και ανοίξαμε να δούμε ποιος ήταν.
Ήταν τρία παιδιά τα οποία χάθηκαν στο δρόμο και δεν μπορούσαν να φιλοξενηθούν βέβαια στο Μοναστήρι γιατί είχε κλείσει, ούτε πουθενά αλλού και έπρεπε να τα φιλοξενήσουμε εμείς στη δική μας καλύβη. Δεν υπήρχε πρόβλημα βέβαια.
Ένα ηρωικό γεγονός που διασώζει ο Σ. Μυριβήλης και το ανέφερε κατά την πανηγυρική ομιλία του στην Ακαδημία Αθηνών, το 1960:
«Πολύς κόσμος έτρεχε να δώσει αίμα τις ημέρες του πολέμου. Ήταν εκεί νέοι, κοπέλες, γυναίκες, μαθητές, παιδιά που περίμεναν τη σειρά τους.
Μια μέρα, ο επί της αιμοδοσίας φίλος μου γιατρός, είδε στη σειρά των αιμοδοτών που περίμεναν, να στέκεται και ένα γεροντάκι.
Εσύ παππούλη τι θέλεις εδώ;
Κώστας Κωλέττης
20 Ιουλίου 1974. Τότε και τώρα. Ήταν ένα ηλιόλουστο ιουλιάτικο πρωινό πνιγμένο στην ευωδιά των γιασεμιών. Κι ύστερα η δωρική είδηση. Οι βουτιές στη μεγάλη κι ευρύχωρη θάλασσα.
Η παιδιάστικη «ηρωική» προσμονή. Κι ύστερα η επική επιστροφή. Ο βρόντος των εξατμίσεων! Η στολή με τα χρυσά παράσημα. Κι ύστερα το χλιαρό θλιμμένο απομεσήμερο.
Τα «δελτία ειδήσεων». Η κόμμωση της Κλεοπάτρας. Το αγνάντεμα στο αινιγματικό πέλαγος και ο απατηλός νόστος της «Σαπφούς».!
Κι ύστερα της αυλής το γέμισμα, μες στης συσκοτισμένης αστροφεγγιάς την αβεβαιότητα. Κι ύστερα, κι ύστερα, κι ύστερα…!
Εικόνα από:apostagmatakardias.blogspot.com
.
τετραυδροκανναβινόλη
διμεθυλοσουλφοξείδιο
αιθυλενοδιαμινοτετραοξικό
δεκαμεθυλοκυκλοπεντασιλοξάνιο
Εικόνα από:wallpaperweb.org
Ο Θεός δεν σου στέλνει
τους ανθρώπους που θες,
σου στέλνει τους ανθρώπους
που χρειάζεσαι!
.Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης
.
Όταν η ψυχή σου μιλά, εσύ καλύτερα να σιωπάς.
Και σκύψε όσο μπορείς να την ακούσεις,
γιατί η φωνή της είναι πάντα ψίθυρος,
«Αὐτή ἡ νύχτα στό Μάλι-Γκαρονίν ἔχει γραφτεῖ στήν ψυχή μου μέ ἀνεξίτηλο μελάνι. Οἱ τραυματίες ἔχουν πλημμυρίσει τά ἀντίσκηνα.
Πολλοί εἶναι ἐξαντλημένοι καί δέ μποροῦν, οὔτε νά γευτοῦν τή λίγη φακή, πού οἱ ἄντρες μοιράζονται μαζί τους. Δέ θέλουν, δέ ζητᾶν τίποτε, παρά λίγο, ἐλάχιστο νερό, νά βρέξουν μόνο τή γλῶσσα τους.
Κάθε τόσο σηκωνόμαστε, πότε ὁ Νώντας, πότε ἐγώ. Μέ τή βοήθεια ἑνός ἠλεκτρικοῦ φαναριοῦ πηγαίνουμε ἀπό τό ἕνα ἀντίσκηνο στό ἄλλο.
Μά τί μποροῦμε νά κάνουμε; Τί ἔχουμε νά προσφέρουμε; Οἱ τραυματίες μόνον ξαπλωμένοι χωρᾶν στά ἀντίσκηνα, καθώς πάλι ἔχουν λυγίσει ἀπό τό χιόνι. Δέν μποροῦν οὔτε κάν νά καθίσουν, γιά νά τούς ἐξετάσουμε.
(π. Μιχαήλ Σαντοριναίος)
– Ο Χριστός ήταν ο πρώτος ομαδάρχης διδάσκοντας τους μαθητές του.
– Τον παραδέχονταν όλοι ως διδάσκαλο (φίλοι και εχθροί)
– Ο Χριστός δίδασκε με τα λόγια αλλά και με τη ζωή του
– Όλη η διδασκαλία Του ήταν μια προσευχή
– Ο Χριστός ήταν «ο καλός ποιμήν»
– Το Χριστό κυνήγησαν και κατηγόρησαν πρώτα για τη διδασκαλία Του (άρα κι εμάς)
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια