Ἡ Δημοτική μας Μούσα στήν Ἅλωση τῆς Πόλης

Γεώργιος Χατζηθεοδώρου
Ἄρχων Μαΐστωρ τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας

Ἡ Δημοτική Μούσα ἤ ἀλλιῶς τό δημοτικό τραγούδι, εἶναι ἡ πολυτιμότερη ἀπό τίς ἐκδηλώσεις τοῦ λαϊκοῦ πολιτισμοῦ, γιατί σ’ αὐτήν, ὅσο σέ καμιά ἄλλη, καθρεφτίζεται μέ σαφήνεια καί διαύγεια ὄχι μόνο ἡ λαϊκή ψυχή μέχρι τά μύχια της, ἀλλά καί ὁλόκληρη σχεδόν ἡ ἱστορία τοῦ Ἔθνους μέ τούς θριάμβους καί τίς συμφορές της, μέ τούς πόνους καί τίς χαρές της, μέ τούς πόθους καί τίς ἐλπίδες της.

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Ρῶσος (27 Μαΐου)

Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Ρῶσος, γεννήθηκε σέ ἕνα χωριό της Ν. Ρωσίας, γύρω στά 1690, ἀπό ἐνάρετους καί πιστούς Ὀρθόδοξους γονεῖς.

Στά χρόνια τοῦ Μεγάλου Πέτρου, ἔλαβε μέρος στό Ρωσοτουρκικό Πόλεμο τοῦ 1710-11 καί αἰχμαλωτίστηκε –ὅπως καί χιλιάδες ἄλλοι συμπολεμιστές του– ἀπό τούς Τατάρους!

Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι «οἱ Δώδεκα μαθητὲς τοῦ Κυρίου»

π. Γεώργιος Κουγιουμτζόγλου 

Ἀπόστολοι ὀνομάζονται οἱ Δώδεκα μαθητὲς τοῦ Κυρίου ποὺ ἄφησαν τὰ πάντα καὶ ἀκολούθησαν τὸν Κύριο σὲ ὅλη τὴ δημόσια διακονία του μέχρι τῆς Ἀναλήψεως.

Στὴ συνέχεια μετὰ τὴν ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἔγιναν κήρυκες καὶ μάρτυρες τῆς πίστεως στὸν Χριστὸ πρὸς λύτρωση τῆς ἀνθρωπότητας ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ συνέβαλαν στὴν ἐξάπλωση τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ στὴ γῆ.

Οἱ πνευματικοί συμβολισμοί τοῦ θυμιάματος

Θυμίαμα καλεῖται ἀπό τά ἀρχαῖα χρόνια τό ἀρωματικό ρετσίνι πού βγαίνει ἀπό τίς τομές στόν κορμό τοῦ δέντρου λίβανος, ἐξ οὗ καί λιβάνι. Οἱ πνευματικοί συμβολισμοί τοῦ θυμιάματος εἶναι:

1. Τό θυμίαμα κατ’ ἀρχήν συμβολίζει τήν προσευχή, πού ἀνεβαίνει πρός τόν Θεό. «Κατευθυνθήτω ἡ προσευχή μου ὡς θυμίαμα ἐνώπιόν Σου…».

Ὁ ἅγιος Διονύσιος καί ἡ συγχώρεση

Ὁ ἅγιος Διονύσιος, ὁ μεγάλος ἱεράρχης, πού τό λείψανό του σώζεται ἄφθαρτο στήν Ζάκυνθο, τά τελευταῖα χρόνια τῆς ζωῆς του ζοῦσε στό μοναστήρι τῆς Παναγίας τῆς Ἀναφωνήτριας στήν Ζάκυνθο.

Ἡ ψυχή του εὐφραινόταν στή γαλήνη τῆς ζωῆς στό μοναστήρι· χόρταινε καί γέμιζε χαρά. Μά δέν ἄργησε νά τόν βρεῖ μιά μεγάλη θλίψη. Κάποιος σκότωσε τόν ἀδελφό του Κωνσταντῖνο Σιγοῦρο!

Ἡ κοίμηση τοῦ ἁγίου Νεκταρίου

Τό ἀπόμακρο γιά κεῖνο τόν καιρό νοσοκομεῖο τῆς Ἀθήνας, τό Ἀρεταίειο, ἡ γραμματεῖα ἔπαιρνε ἀπ’ ἔξω ἐντολή καί ἔδινε μέσα ἐντολή νά κρατήσουν κάποιο κρεββάτι στόν μικρό παθολογικό θάλαμο γιά ἕναν γέροντα καλόγερο, ἀπό τήν Αἴγινα.

Τόν ἔφεραν κάποιο μεσημέρι δυό καλόγρηες κι ἕνας μέτριος στό ἀνάστημα σαραντάρης πού ἀπό τήν πρώτη στιγμή πού μπῆκαν ἀνησυχοῦσε καί κρυφόκλαιγε.

To Πάσχα του Μεχμέτ Μπέη (ο «κρυφός» Χριστιανός)

Μία συγκλονιστική ιστορία από το Αναγνωστικό της Στ΄ Δημοτικού του 1947

Είναι τρεις η ώρα μετά τα μεσάνυχτα και σπάνιοι οι διαβάτες στο δρόμο. Είναι οι τελευταίοι που γυρίζουν από την πρώτη Ανάσταση και πηγαίνουν βιαστικοί στα σπίτια τους.

Σε λίγο τίποτε πια δεν ακούγεται και νεκρική σιγή βασιλεύει σ’ όλη την τούρκικη συνοικία του Ηρακλείου.

Ορθόδοξος Ναός καί οἱ συμβολισμοί ἐν αὐτῷ

Γράφει ὁ Μακαρούνας Νικήτας-Μιχαήλ, πτυχιοῦχος Θεολογίας ΑΠΘ

Ὁ ὀρθόδοξος ναός εἶναι μιά μικρογραφία τοῦ σύμπαντος κόσμου (ὁρατοῦ καί ἀοράτου). Ἀποτελεῖ τό κέντρο τῆς ἐνοριακῆς ζωῆς καί, κατά κανόνα, κτίζεται στό κέντρο τῆς συνοικίας ἤ κοινότητας.

Παλιότερα οἱ τροῦλοι καί τό καμπαναριό του ἦταν ὁρατά ἀπό μεγάλη ἀπόσταση καί ἐπιβάλλονταν μέ τό μέγεθος καί τήν ἐπιβλητικότητά τους στά γειτονικά κτίρια.

Πρέπει νά προσέχουμε, ἀδελφοί, καί νά μήν εἴμαστε εὔκολοι στήν κατάκριση

Γεροντικό

Ο μέγας Βιτάλιος ἀρχικά ἡσύχαζε στή μονή τοῦ μονάχου Σερίδωνος. Ἐκεῖνο τόν καιρό (τῆς πατριαρχίας τοῦ ἁγίου Ἰωάννου) ἦρθε στήν Ἀλεξάνδρεια.

Τή ζωή του ἐδῶ, στήν Ἀλεξάνδρεια, πολύ εὔκολα θά μποροῦσαν νά τήν κατηγορήσουν οἱ ἄνθρωποι, στό Θεό ὅμως ἦταν ἐξαιρετικά εὐάρεστη, ὅπως τελικά ἀποδείχθηκε.

Πῶς πρέπει νά προετοιμαζόμαστε γιά τήν Μετάληψη τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων;

Ἱερομ. Κλεόπα Ἡλιέ

«∆οκιμαζέτω δέ ἄνθρωπος ἑαυτόν, καί οὕτως ἐκ τοῦ ἄρτου ἐσθιέτω καί ἐκ τοῦ ποτηρίου πινέτω ὁ γάρ ἐσθίων καί πίνων ἀναξίως κρίμα ἑαυτῶ ἐσθίει καί πίνει, μή διακρίνων τό σῶμα τοῦ Κυρίου». (Α΄ Κορ. 11, 28-29)

Θά παρουσιάσουμε τά ἀναγκαιότερα ἔργα τά ὅποια πρέπει νά γνωρίζουν, ὅσοι ἐπιθυμοῦν νά κοινωνοῦν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Κατ’ ἀρχήν πρέπει νά καταλάβουμε ὅτι ἡ πρό τῆς Θείας Κοινωνίας προετοιμασία εἶναι διπλή, δηλαδή σωματική καί πνευματική.