Ἡ Ἁγία Σοφία «Ἡ ὀμορφιά της εἶναι ἀπερίγραπτη!»

Προκοπίου τοῦ Καισαρέως

Ἡ ὀμορφιά της εἶναι ἀπερίγραπτη.

Συνδυάζει ἄψογα τὸ μέγεθος μὲ τὴν ἁρμονία τῶν ἀναλογιῶν, χωρὶς καμιὰ ὑπερβολὴ καὶ χωρὶς καμιὰ ἔλλειψη, ὥστε νὰ ξεπερνᾶ τὸ κοινὸ μέτρο στὴ μεγαλοπρέπεια, χωρὶς ὅμως νὰ θυσιάζει τὴν ἰσορροπία στὴν ὑπερβολὴ καὶ εἶναι λουσμένη στὸ φῶς καὶ στὶς ἀνταύγειες τῶν ἡλιακῶν ἀκτίνων.

Στιγμιότυπο ἀπό τήν ἐνθρόνιση αὐτοκρατόρων στήν Ἁγία Σοφία τό 1392 μ.Χ.

Ἰγνάτιος Ρῶσος Μοναχός – προσκυνητής τoῦ 14ου αἰώνα

Μετά τή θεία κοινωνία τῶν Αὐτοκρατόρων ὁ Πατριάρχης ἀφήνει τό Ἱερό καί γυρίζει στόν  πατριαρχικό θρόνο του. Ἐκεῖ πηγαίνει ὁ αὐτοκράτορας ντυμένος τόν βασιλικό μανδύα καί φορώντας τό στέμμα στήν κεφαλή.

Ὁ Πατριάρχης εὐλογεῖ τό αὐτοκρατορικό ζεῦγος καί καλεῖ τόν αὐτοκράτορα νά  ἀγρυπνεῖ γιά τήν αἰωνιότητα τῆς ὀρθοδοξίας, τόν ἐξορκίζει νά σέβεται τούς παλαιούς νόμους, νά μήν ἀξιώνει ἐκεῖνο πού δέν τοῦ ὀφείλουν, νά τόν συνέχει ὁ φόβος τοῦ θεοῦ καί νά θυμᾶται τόν θάνατο διότι, «χοῦς εἰ καί εἰς χοῦν ἀπελεύσει».

Ἦτο ὄρθρος τῆς Κυριακῆς 27ης Μαΐου 1453, ἡ ἀποφράς ἡμέρα τῶν Ἁγίων Πάντων.

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝ ΤΗ, ΑΓΙΑ, ΣΟΦΙΑ, ΤΕΛΕΤΗ

῾Η πληκτικωτέρα* σκηνή, ἐξ ὅσων τὰ χρονικὰ τῆς ὀρθοδόξου ῾Ελλάδος μνημονεύουσιν, ἔλαβε χώραν ἐντὸς τοῦ τεμένους* τῆς Ἁγίας Σοφίας, ὀλίγας ὥρας πρὶν ἤ τὸ γένος τῶν Γραικῶν* παραδοθῆ εἰς τὸ τετρακοσιετὲς μαρτύριον.

Ὁ βασιλεὺς δυσελπιστῶν* ἤδη περὶ σωτηρίας, ὅμως αποφασισμένος νὰ κυρώσῃ μὲ το ἴδιον του αἷμα τὴν μέλλουσαν τῆς ελληνικῆς φυλῆς ἐξαγόρασιν*, ἀφοῦ περιῆλθε τὰς ἐπάλξεις καὶ τὰ φρούρια καὶ ἐβεβαιώθη, ὅτί πάντα εἶχον ἐν τάξει, εἰσέρχεται εἰς τὴν ἐκκλησίαν συνοδευόμενος ἀπὸ πολλοὺς στρατηγοὺς καὶ ἱερεῖς, καὶ ἀναρίθμητον πλῆθος λαοῦ, φωνάζοντος τὸ «Κύριε ἐλέησον!».

Ἦτο ὄρθρος τῆς Κυριακῆς 27ης Μαΐου 1453, ἡ ἀποφράς* ἡμέρα τῶν Ἁγίων Πάντων.