῾Ο πνιγμός τοῦ ἀνθυπιλάρχου Ἀναστασίου Κορδῆ (11 Ὀκτωβρίου 1912)

Σπύρος Μελᾶς

(῾Η 5η Μεραρχία ὑπὸ τὸν συνταγματάρχην Ματθαιόπουλον κατὰ τὸν Βαλκανοτουρκικὸν πόλεμον, τὸν ᾽Οκτώβριον 1912, ἀφοῦ ἔδωκε νικηφόρον μάχην πρὸς τοὺς Τούρκους εἰς Λαζαράδες, κατήρχετο πρὸς τὸν Ἁλιάκμονα, ἵνα ζεύξη τοῦτον καὶ βαδίσῃ πρὸς τὴν Κοζάνην, διὰ ν᾽ ἀνακόψῃ τοῦ ἐχθροῦ τὴν ὑποχώρησιν ἤ παρεμποδίσῃ ἐπίθεσιν ἐχθρικῶν ἐκ Σόροβιτς κατερχομένων δυνάμεων).

᾽Ολίγον μετὰ τὸ μεσημέρι διετάχθησαν τὰ σώματα νὰ προχωρήσουν πρὸς τὴν ἀριστερὰν ὄχθην τοῦ ποταμοῦ, ἀφοῦ εἶχεν, ἐννοεῖται, προηγηθῆ τὸ μηχανικὸν τῆς μεραρχίας καὶ ἀπεπειρᾶτο τὴν ζεῦξιν. ῾Η γέφυρα ἐπρόκειτο νὰ γίνῃ ἀκριβῶς εἰς κάποιον πόρον εὑρισκόμενον ἐκεῖθεν τοῦ χωρίου Λαζαράδες.

Ἡ ἀπελευθέρωσις τῆς Θεσσαλονίκης (26 ᾽Οκτωβρίου 1912)

Τὴν ἑσπέραν τῆς ἀξιομνημονεύτου ἡμέρας, τῆς Παρασκευῆς 26 ᾽Οκτωβρίου 1912, ἡ πόλις τῶν ᾽Αθηνῶν παρουσίασε θέαμα, ὅμοιον τοῦ ὁποίου σπανίως ἐδόθη εὐκαιρία εἰς τοὺς ἱστορικοὺς νὰ περιγράψουν.

῾Η ἡμέρα ἀπὸ πρωίας ἦτο βροχερά. ῾Ο πνέων ἄνεμος ἐσκόρπιζετὰς ψεκάδας, αἱ ὁποῖαι διαρκῶς κατέπιπτον ἀπὸ τὰ σκεπάζοντα τὸν οὐρανὸν θολὰ σύννεφα.

᾽Εν τούτοις ἡ κίνησις εἰς τὰς ὁδούς, ἐπειδὴ συνέπιπτε καὶ τὸ ἑορτάσιμον τῆς ἡμέρας, κατὰ τὴν ὁποίαν, ὡς γνωστόν, πανηγυρίζεται ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου, ἐξηκολούθησε ζωηροτάτη, ἐπιταθεῖσα ἰδίως κατὰ τὰς μεταμεσημβρινὰς ὥρας.

῎Ηδη ἀπὸ δύο ἢ τριῶν ἡμερῶν ἐκυκλοφόρει ἡ φήμη, ὅτι ἡ Θεσσαλονίκη κατελήφθη ἢ ἐπρόκειτο ἀπὸ ὥρας εἰς ὥραν νὰ καταληφθῇ ὑπὸ τοῦ νικηφόρου ἑλληνικοῦ στρατοῦ, ὁ ὁποῖος προήλαυνε παρὰ τὸν ᾽Αξιὸν μετὰ τὴν ἔνδοξον μάχην τῶν Γιαννιτσῶν. ῾