Τά Χριστούγεννα του κυρ-Θοδωρή

Παραμονή Χριστουγέννων πρίν από σαράντα χρόνια. Όλα στο χωριό ήταν καταλευκα, γιατί από την γιορτή του Αγίου Σπυρίδωνα έκανε κρύο βαρύ και χιόνιζε.

Μόνο οι μεσήλικοι ενορίτες μπορούσαν να κυκλοφορούν στούς δρόμους ακίνδυνα. Λίγοι ήταν αυτοί που μπόρεσαν να παρακολουθήσουν στον Ιερό Ναό την Ακολουθία των Μεγάλων Ωρών και του Εσπερινού των Χριστουγέννων με την Θεία Λειτουργία.

Χριστούγεννα στο μέτωπο

Εβέσντα, 24 Δεκεμβρίου 1940

Η εκκλησία ήτο ένας σταύλος και η θεία λειτουργία εγένετο σαν παραμονή Χριστουγέννων εντός του σταύλου. Η Αγία Τράπεζα, αποτελείτο από μίαν κάσσαν, τα δε κηροπήγια, ήσαν μία λάμπα εκστρατείας, δύο κηρία και ένα λυχνάρι.

Η δε πρόθεσις από ένα τραπεζάκι και ένα κερί. Η θεία λειτουργία ήτο σύντομος, καλλίφωνοι δε ψάλται (στρατιώται) έψαλον. Μετά το τέλος της θείας λειτουργίας, εκοινώνησα, αξιωθείς προς τούτο των Αχράντων Μυστηρίων.

Γιατί τιμούμε το πρόσωπο της Παναγίας μία ημέρα μετά τα Χριστούγεννα;

αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

Την δεύτερη ημέρα μετά την Δεσποτική εορτή των Χριστουγέννων η Εκκλησία μας τιμά το δεύτερο πιο σημαντικό πρόσωπο μετά το πρόσωπο του Χριστού που πήρε μέρος στο θείο γεγονός.

Έτσι η Εκκλησία στις 26 Δεκεμβρίου τιμά το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου ενώ π.χ. αντίστοιχα στις 7 Ιανουαρίου –δεύτερη ημέρα Θεοφανείων- τιμά το πρόσωπο του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, Βαπτιστού του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Ἀντι – Χριστούγεννα

Κάποτε ὁ κόσμος γιόρταζε Χριστούγεννα!

Κάποτε!

Τότε ποὺ εἶχε ἡ ζωὴ σκοπό, καὶ νόημα ὁ ἀγώνας.

Τότε ποὺ οἱ Χριστιανοὶ λαχταροῦσαν τὰ Χριστούγεννα, ἑτοιμάζονταν γιὰ τὰ Χριστούγεννα: Νήστευαν τὴ Σαρακοστή, προσεύχονταν, ἐξομολογοῦνταν, πρόσμεναν…

Τότε ποὺ ἡ δασκάλα, ὁ δάσκαλος κρεμοῦσαν ἀπ᾿ τὰ χείλη τους τὰ μάτια τῶν παιδιῶν καὶ στάλαζαν μὲς στὴν ψυχὴ τὸ ὄνειρο: Νά ᾿μουν κι ἐγὼ ἐκεῖ· νά ᾿μουν ἐκεῖ, στὴ Βηθλεέμ, στὸ στάβλο· «νά ᾿μουν τοῦ στάβλου ἕνʼ ἄχυρο…»!

Τότε ποὺ τὰ παιδιὰ ἦταν παιδιὰ καὶ μελωδοῦσαν μὲ τοὺς βοσκοὺς τὰ κάλαντα μὲς στὴ νυχτιὰ καὶ περπατοῦσαν δρόμους καὶ στενὰ πάνω στῶν Μάγων τ᾿ ἄλογα.