«Οκτώβρης και δεν έσπειρες, σιτάρι λίγο θα ‘χεις!» Καλό μήνα!!

Ποίημα της Ρένας Καρθαίου

Ο Οκτώβριος

Τα χαλκώματα αγοράζει
και τα φύλλα όλα σκεπάζει .

Με το σάκο του στον ώμο
τριγυρίζει μες στο δρόμο .

«Στον Τρυγητή σιτάρι σπείρε και στο πανηγύρι σύρε!» Καλό μας μήνα!!

Ο Τρύγος

Τ’ αμπέλια τρυγούνε
εργάτες πολλοί.
Πω!πω!τι σταφύλια…΄
Μ’ αρέσουν πολύ.

Χρωματιστές φιστικιές του φθινοπώρου στην Κυψέλη.

Έχει χρόνια να τις αγγίξει ανθρώπου χέρι.

Όσο ζούσε ο κύρης τους τις κλάδευε, τις πότιζε, τις περιποιόταν. Και ήταν από τους καλύτερους νοικοκύρηδες της Κυψέλης και το κτήμα περίφημο.

Οι φιστικιές από τις παλαιότερες και αποδοτικότερες στην Κυψέλη και στην Αίγινα. Από αυτές έζησε ο ίδιος και η οικογένειά του.

«Όταν έρθει ο Νοέμβρης σιγομπαίνει ο χειμώνας!» Καλό μας μήνα!!

Βίκτωρ Ουγκώ, «Φθινόπωρο»

«Τώρα η αυγή δεν είναι πια σαν πρώτα ξάστερη
τόσο ζεστός δεν είναι πια ο αγέρας
τόσο καθάριος ο ουρανός..

Πέρασαν οι μεγάλες μέρες
τελειώνουν οι χαριτωμένοι μήνες,
αλίμονο, να που τα δέντρα κιόλας κιτρινίζουν!

Τόπο! Τόπο! Μ’ ἄλλα δῶρα τὸ φθινόπωρο προβαίνει! Καλό καὶ εὐλογημένο μήνα νὰ ἔχουμε!

Γεράσιμος Μαρκορᾶς «Ποιητικὰ Ἔργα»

Τὸ φθινόπωρο

Τόπο! Τόπο! Μ’ ἄλλα δῶρα
τὸ φθινόπωρο προβαίνει.
Ρίχτε σεῖς τὰ φύλλα τώρα,
καθὼς πάντα, στοὺς ἀγρούς.

Ὅ,τι ἀπόμεινε… (Λείψανα μιᾶς ἐποχῆς κι ἑνός τόπου)

Στόν Παναγιώτη τό Γιατρό, νά θυμᾶται κι ἐκεῖνος…

π. Κ.Ν. Καλλιανός

Μέρες πού εἶναι, τοῦ φθινοπώρου μέρες, δηλαδή, τῆς ἐπιστροφῆς, τῆς νοσταλγίας καί τῆς Μνήμης, δίχως νά τό ἐπιδιώκεις, θυμᾶσαι. Θυμᾶσαι, λοιπόν, τόν τόπο σου, τό χωριό σου, μέ τούς ἀνθρώπους του καί τίς ἀσχολίες τους.

Καί μιάν ἀπ᾿ αὐτές, (κορυφαῖες ἄλλοτε), τόν τρύγο μέ τά ὅσα ὅμορφα καί χαριτωμένα τόν ἀκολουθοῦσαν: τό μάζεμα τῶν σταφυλιῶν, δηλαδή, τό κουβάλημα στό σπίτι, τό πάτημα ὕστερα -πρῶτα στό πατητήρι,

Φθινοπώρου χρώματα κι εὐωδιές

π. K.N. Kαλλιανός

Κάθε ἐποχὴ ἔχει κεντηθεῖ ἀπὸ τὸ χέρι τοῦ Δημιουργοῦ μὲ τὰ δικά της τὰ χρώματα, γιὰ νὰ ξεχωρίζει ἀπὸ τὴ μιά, κι ἀπὸ τὴν ἄλλη γιὰ νὰ ταιριάζουν μὲ τὸ ὅλο σκηνικὸ τῆς κάθε ἐποχῆς.

Τοῦ φθινοπώρου τὰ χρώματα, ὅταν τὰ προσέξει κάποιος μὲ ποιητικὴ διάθεση, θὰ παρατηρήσει νὰ ἀκτινοβολοῦν χαρμολύπης μαρμαρυγές, ποὺ συντονίζονται πλήρως μὲ ὅλα τὰ γύρω:

«Στιγμές Φθινοπώρου»

Σοφία Σπυράτου

Γλυκό ’ναι τό φθινόπωρο,σάν μαραζών’ ἡ φύση
καί σάν ὁ ἥλιος ὁ ζεστός,νωρίς νωρίς θά δύσει.

Ὁ γαλανός ὁ οὐρανός,σύννεφα θά γεμίσει
καί ἡ βροχή δειλά δειλά,σάν δάκρυ θά κυλήσει.

Δροσοσταλιά θά γίνεται,στά φύλλα σάν θά πέσει
καί μέ τ’ ἀνθοῦ τήν εὐωδιά,σάν τό γλυκό θά δέσει.

Συστάδες δέντρων μυστικά,θά σιγοψιθυρίσουν
καί ὅταν φυσᾶ ὁ ἄνεμος,γλυκά θά τραγουδήσουν.

Σεπτέμβριος! Καλό μας μήνα!!

Αν και μπήκαμε στο Φθινόπωρο, το Καλοκαίρι φαίνεται ακόμα να κυριαρχεί. Ζεστές μέρες, μικροί καύσωνες…

Όμως το ημερολόγιο άλλαξε τις σελίδες του για τους μαθητές. Τέλος οι διακοπές. Ώρα για δουλειά πιο σοβαρή κα συντονισμένη.

Κάθε χρόνος κι ένα σκαλοπάτι πιο ψηλά.

Σεπτέβριος!

Το ημερολόγιο άλλαξε τις σελίδες του και για τους φτερωτούς ταξιδιώτες που αποδημούν. Το βιολογικό τους ρολόι τους καλεί για το μεγάλο ταξίδε σε χώρες θερμές.