Ετσέ καιρό τον Αύγουστο….

του Αντώνη Κουκλινού

Έτσε καιρό μετά τση Παναγίας, στο χωργιό μου ετοιμάζανε οι εργάτες τα μπογαλάκια ντος για το Μαλεβίζι.

Ο Λενακοζαχάρης ήτονε στη γειτονιά μας ο υπεύθυνος του αφεντικού, απου είχενε τ’ αμπέλια στσι Βούτες, όξω από τη Χώρα.

Ο τρύγος στον Γέρμα Καστοριάς τον παλιό καιρό (πριν το έτος 1970).

Κείμενο Ζήση Ε.Χασιώτη.

Φεύγοντας ο Αύγουστος που είναι ο τελευταίος μήνας του καλοκαιριού και της Παναγίας με τα πολλά φρούτα, ο καιρός μάς φέρνει, καθώς γυρίζει, το Σεπτέμβρη, το μήνα του Σταυρού, που προμηνύει τον ερχομό του χινόπωρου με τις δροσερές του αύρες και τα πρωτοβρόχια.

Από το έμπα του κιόλας, ο Σεπτέμβρης σε μερικά μέρη της πατρίδας μας και ειδικότερα στη Δυτική Μακεδονία, ρίχνει τα πρώτα τα νερά τα «πρωτοβρόχια», πάνω στο διψασμένο χώμα της γης, σκορπώντας χαρά και συλλογή στους ζευγάδες, άλλοτε γεωργούς μας με τα βόδια και τα άλετρα και τώρα με τα τρακτέρ και τα γεωργικά τους μηχανήματα.

Στα μονοπάτια του παλιού καιρού: «Τρύγος»

Η μέρα έδιωχνε τα σκοτάδια από πάνω της, προσμένοντας το φως του ήλιου.

Η Κατέρω άνοιξε τα μάτια της. Από το λιγοστό φως που έμπαινε στην κάμαρή της, μόλις και ‘βλεπε να ντυθεί. Οι κινήσεις της ήτανε βιαστικές, αλλά αθόρυβες.

Ο νοικοκύρης της κοιμότανε ακόμα δίπλα της. Έτσι όπως ήτανε μισοντυμένη, άκουγε τις ανάσες των παιδιώνε της από τη διπλανή κάμαρη και ησύχασε. Κατέβηκε σιγά σιγά την παλιά ξύλινη σκάλα.