Να σ’ αγαπά γι’ αυτό που είσαι….

π. Λίβυος

Εάν βρεις έναν άνθρωπο να σ αγαπήσει γι΄ αυτό που είσαι είναι μέγα θαύμα. Εάν βρεις κάποιον που μπορεί να νιώθει πολλά για σένα χωρίς εσύ να πρέπει να εξηγείς με τις ώρες και δίχως αποτέλεσμα, είναι Θεού δώρο.

Να μπορεί κάποιος να βλέπει τον αγώνα σου, την αγωνία σου, το δάκρυ που κρύβει το χαμόγελο σου, την αγκαλιά που ζητούν τα νεύρα σου, το φιλί που λαχταρά η φλυαρία σου, το ναι που κρύβει το όχι σου.

Για να υπάρξει η αγάπη.

  αρχιμ.Παύλος Παπαδόπουλος 

Για να υπάρξει αγάπη πρέπει να εκλείψει ο συγκρητισμός.

Διότι ο συγκρητισμός γεννά την «ανάγκη» για ισότητα.

Και η ισότητα σκοτώνει την αγάπη.

Η ισότητα δεν κάτι κακό, αλλά είναι υποδεέστερη από την αγάπη, διότι η αγάπη «ου ζητεί τα εαυτής», ενώ η ισότητα το κάνει. Και το κάνει με τρόπο επιτακτικό.

Αγάπη σημαίνει…

«Αγάπη σημαίνει να δίνεις χωρίς να νοιάζεσαι καθόλου για το αν, το τι και το πότε θα πάρεις πίσω ως ανταμοιβή αυτό που έδωσες.

Τα δίνω-παίρνω είναι συναλλαγή, είναι εμπόριο, δεν είναι αγάπη.

Όλοι θέλουμε από τους γύρω μας να μας αγαπούν, να μας προσέχουν, να μας φροντίζουν, να μας προσφέρουν, να νοιάζονται για μας.

Να λάμψει αυτό που κάποτε μας πλήγωσε.

π. Λίβυος

Κάποτε ένα τραύμα μας πλήγωσε, αλλά συγχρόνως και μας πείσμωσε. Τα ίδια πράγματα που μας πληγώνουν είναι εκείνα που μπορούν να μας απογειώσουν.

Κοιτάξτε την ζωή όλων των μεγάλων ανθρώπων της τέχνης, της σοφίας, της επιτυχίας, της αγιότητας. Ήταν όλοι άνθρωποι βαθιά πληγωμένοι, ενίοτε απογοητευμένοι και σίγουρα κάποτε αποτυχημένοι.

Παρά ταύτα δεν αφέθηκαν στην αρχική απόγνωση. Έδωσαν στο τραύμα τους την δυνατότητα να εκφραστεί, να μιλήσει, να δημιουργήσει, να διηγηθεί την ιστορία του.

Δεν είναι καιρός για πρόβες θανάτου…

π. Λίβυος

Κάνεις χρόνια προσευχή και προσμένεις να σε βοηθήσει ο Θεός. Να σου δώσει ένα τόσο δα σημαδάκι της παρουσίας του.

Και κάποια μέρα ανοίγει η πόρτα της ζωής σου, και ένας άνθρωπος έρχεται σκορπώντας φως και αγάπη στα κατάβαθα της ψυχής σου. Εκεί που κανείς ποτέ δεν κοίταξε κι όλοι φοβήθηκαν να πάνε.

Κι όμως, αυτός αγάπησε τα πάντα πάνω σου, ακόμη και το πιο σκοτεινό σημείο της ύπαρξης σου το φίλησε. Κι όταν σε ανέσυρε και πάτησες στα πόδια σου, τον κλότσησες τόσο δυνατά, που μάτωσες την αθωότητα του.

Μίλησε μας για τη Φιλία…

 

(Απόσπασμα από το βιβλίο του Χαλίλ Γκιμπράν «Ο Προφήτης)

Και ένας νέος είπε, Μίλησε μας για τη Φιλία. Κι εκείνος αποκρίθηκε λέγοντας: 

Ο φίλος σας είναι η εκπλήρωση των αναγκών σας. Είναι το χωράφι που εσείς σπέρνετε με αγάπη και θερίζετε με ευγνωμοσύνη.

Και είναι το τραπέζι σας και το παραγώνι σας. Γιατί πηγαίνετε στο φίλο με την πείνα σας, και τον αναζητάτε για τη γαλήνη σας.

Η δυσκολία μιας καλημέρας

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

Η απόσταση ανάμεσα στους ανθρώπους φαίνεται από την δυσκολία μιας καλημέρας. Αν διανοηθεί κάποιος να καλημερίσει το πρωί στο δρόμο ή στην αγορά κάποιον που δεν γνωρίζει, δεν είναι βέβαιο ότι θα λάβει απάντηση. Κάποιοι θα προσπεράσουν αδιάφορα, έχοντας τα ακουστικά του κινητού στ’ αυτιά τους. Άλλοι θα ξεστομίσουν με το ζόρι την δική τους «καλημέρα» από τυπική ευγένεια και ίσως απορήσουν. Πολλοί θα αναρωτηθούν για το ποιος είναι αυτός και γιατί χαιρετά. Αρκετοί θα προχωρήσουν με παγερότητα, δείχνοντας ότι δεν θέλουν καμία επαφή με αγνώστους. Λίγοι θα είναι αυτοί που θα ανταποδώσουν με εγκαρδιότητα και χαρά για την έκπληξη.

Μια βαρκούλα στον ωκεανό

Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης 

Όταν επισκέφθηκαν το Μοναστήρι για πρώτη φορά ένας άνδρας με τη γυναίκα του, είχαν την ακόλουθη εμπειρία με τον Γέροντα, ο οποίος βέβαια δεν ήξερε τίποτα γι’ αυτούς νωρίτερα.

Τον χαιρέτισαν, πήραν την ευχή του και έμειναν για λίγο δίπλα του σιωπηλοί.

Κάποια στιγμή, ρώτησε τα ονόματά τους. Έπειτα, εντελώς ξαφνικά, είπε στον σύζυγο:

– Εσένα θα σου κοπούν τα χέρια και τα πόδια!

Πληγώνοντας τόν ἄλλο… ἤ, Ἀπαριθμώντας λάθη τοῦ χτές ἤ καὶ τοῦ σήμερα ἀκόμα

π. Κ.Ν. Καλλιανός

Ὅσο περνοῦν τὰ χρόνια καὶ σωρεύονται στὴν ψυχὴ ἀρχειοθετημένα γεγονότα καὶ ἐνθυμήσεις παλιές, τότε ἀρχίζει  ἕνα σχολαστικὸ ξεδιάλυμα ὅλων αὐτῶν, ὥστε νὰ ξαναφανοῦν (γιὰ ἔσχατη ἴσως φορὰ) τὰ περιττὰ κι ἄχρηστα, ἀλλὰ  καὶ τὰ πολύτιμα κι ἀγαπημένα.

Κι ἐκεῖ, λοιπόν, στὸν ὅλο αὐτὸ σωρὸ παρατηρᾶς καὶ κάποιες στιγμὲς ἐχθρικῆς ἤ  ἄπρεπης συμπεριφορᾶς, κατὰ τὶς  ὁποῖες  ἄφησες τὸ στίγμα σου στὴν ψυχὴ τοῦ ἄλλου πληγώνοντάς τον μὲ λόγια καὶ  ἀπανθρωπία κάποτε.

Ἰδίως σὲ  ἡλικίες τρυφερές, τότε δηλαδή, ποὺ ἄνοιγαν οἱ ψυχὲς νὰ δεχτοῦν ἡ μιὰ τὴν ἄλλη μὲ  σκοπὸ τὴ συνεργασία, τὴ φιλία, τὴ συνδρομή.

Υπομονή: Δεν έχει νόημα χωρίς αγάπη

 π.Θεμιστοκλής Μουρτζανός 

Καθετί που χτίζεται θέλει κόπο και υπομονή: οι ανθρώπινες σχέσεις, η είσοδος στο Πανεπιστήμιο, το πτυχίο, η οικογένεια. Στους καιρούς μας και οι δύο αυτές αρετές συνδέονται με την απουσία ευχαρίστησης.

Ο άνθρωπος του πολιτισμού μας ποθεί την ευκολία και την αυτόματη αποδοχή. Προς τα εκεί μας καθοδηγεί η κουλτούρα που μετέτρεψε τον έρωτα από κατάσταση εξόδου από το εγώ και μοιράσματος ψυχών και σωμάτων σε κίνηση απόλαυσης, συχνά απρόσωπη, στιγμιαία.

Αυτή που μετέτρεψε την εργασία σε «δουλειά», δηλαδή σε υποδούλωση στο χρήμα, και άφησε κατά μέρος την ομορφιά μέσα από αυτό που κάνεις να προσφέρεις, να μαθαίνεις, να δίνεις χαρά και στον εαυτό σου και στους άλλους.