You are currently browsing the tag archive for the ‘Στέλιος Σπεράντσας’ tag.
Στέλιος Σπεράντσας
Φθινόπωρο
Φεύγουν πιὰ τὰ χελιδόνια.
Κρύωσε ὁ καιρός.
Πέφτουν φύλλα ἀπὸ τὰ κλώνια.
Στὸ χαντάκι ἐμαζευθῆκαν
κίτρινος σωρός.
Τέλειωσε τὸν τρύγο τώρα
πιὰ κι ὁ ἀμπελουργός.
Στέλιος Σπεράντσας «Τραγουδιστὴς τῶν παιδιῶν»
Ξαναγυρίζω στὸ σχολειό
Μὲ νέα χαρὰ ξαναγυρίζω
στὸ ἀγαπημένο μου σχολειό.
Σὲ ξαναβρίσκω μὲ λαχτάρα,
μικρὸ θρανίο μου παλιό.
Γωνιά, ποὺ πέρσι σὲ κρατοῦσα,
σὰν μιὰ φωλίτσα μου, ὦ γωνιά,
δὲν θὰ μὲ ἰδῇς νὰ εἶμαι κοντά σου
ξανὰ καὶ τούτη τὴ χρονιά.
Στέλιος Σπεράντσας
Τραγούδι θαλασσινό.
Στὸν οὐρανὸ φεγγάρι κι ἡ θάλασσα γυαλί.
Κι ἡ βάρκα μας μὲ χάρι τὴν ἀμμουδιὰ φιλεῖ.
Παιδιά, πηδᾶτε μέσα, καιρὸς γιὰ γλέντι πιά!
Γιὰ μόλα καὶ γιὰ λέσα, νὰ πᾶμε μὲ κουπιά.
Φύσα δροσᾶτο ἀγέρι, ν’ ἀνοίξω με πανὶ
κι’ ἡ θάλασσα μᾶς ξέρει, νεράιδα γαλανή.
Στέλιος Σπεράντσας
Ἡ βροχούλα
Ψιλή, ψιλὴ βροχούλα
ποτίζει τὸ χωράφι.
Ἡ κάθε μιά της στάλα
κι ἕνα ἀκριβὸ χρυσάφι.
«Γαλάζιες ρίμες» Στέλιος Σπεράντσας
Τώρα ποὺ τόσο σ’ ἔνιωσα χαρούμενο γιὰ νά σαι,
τραγούδι μου, φτερούγισε καὶ στὸ χωριό μου φτάσε.
Φτάσε, ὁ σκοπὸς μαγιάτικος νὰ μοῦ καλημερίση
τὸ φτωχικὸ σπιτάκι μας μὲ τὴ παλιά του βρύση.
Πάρε ἀπ’ τὰ δάση, ὡς θὰ περνᾶς, τοῦ πεύκου ὅλα τὰ μύρα
καὶ πήγαινέ τα, σκόρπα τα μές στὴν αὐλὴ πλημμύρα,
ζωὴ καινούργια οἱ γλάστρες μας να πάρουν, ποὺ ποιὸς ξέρει,
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια