You are currently browsing the tag archive for the ‘Σταμάτης Σπανουδάκης’ tag.
Και θα πεις ένα τραγούδι (13) ΕΔΩ
Θα ‘ρθεις σαν αστραπή
Θάρθεις σαν αστραπή θάχει η χώρα γιορτή θάλασσα γη και ουρανός στο δικό σου φως. Θα ντυθώ στα λευκά να σ’ αγγίξω ξανά φως εσύ και καρδιά μου εγώ πόσο σ’ αγαπώ.
Βασιλεύς Βασιλέων, Βασιλεί Βοήθει, έλεος, έλεος Επουράνιε Θεέ Κωνσταντίνος Δραγάτσης Παλαιολόγος, έλεω Θεού Αυτοκράτωρ των Ρωμαίων.
Σταμάτης Σπανουδάκης
Ίσως είναι μια ευκαιρία ……
Ακούω επιστήμονες, πολιτικούς και δημοσιογράφους να μας ζητάνε, κλείσιμο στο σπίτι, όχι επαφές με άλλους ανθρώπους, καθαριότητα και ησυχία. Πόσο σπουδαία και πόσο αλλιώτικα, μου φαίνονται όλα αυτά εμένα.
Τι μεγάλη επιτέλους ευκαιρία, να μείνουμε λίγες μέρες μόνοι, να γνωρίσουμε και να ξανασυστηθούμε, στον ξεχασμένο εαυτό μας και κυρίως να πλησιάσουμε Τον Έναν. Τον Χριστό.
Σταμάτης Σπανουδάκης
Δεν θα έγραφα αυτά τα λίγα λόγια, αν δεν έβλεπα και άκουγα τι, αλλά κυρίως ποιοί μας ετοιμάζουν τις γιορτές, για το 1821.
Πόσο απροκάλυπτα πιά, δυστυχώς όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις μας και τα υπάκουα παρακλάδια και παπαγαλάκια τους, με το πρόσχημα της εορτής των 200 χρόνων, προσπαθούν και εκ’ δεξιών πια τώρα, να πληγώσουν και να γκρεμίσουν, όλα όσα είμαστε, πιστεύουμε και αγαπάμε.
Καλύτερα να ανέθεταν τις γιορτές τους, στο Τουρκικό υπουργείο πολιτισμού, αν βέβαια υπάρχει κάτι τέτοιο.
«Θέλω να σας πω δυο λόγια, για τα συλλαλητήρια και πόσο μεγάλη ήταν η χαρά μου όταν είδα στην Μακεδονία, όλη την Ελλάδα να είναι εκεί πέρα και να δείξει σιωπηλά και ήσυχα να διατρανώνει αυτό το οποίο είναι, δηλαδή όταν είδα τόσους πολλούς ανθρώπους να πιστεύουν αυτά που και εγώ πιστεύω δεν θέλω να χάσουμε την ιστορία μας, θυμόμαστε τον Παλαιολόγο, θυμόμαστε τους Μακεδόνες, θυμόμαστε τον Αλέξανδρο, όλα αυτά είναι πράγματα που χρόνια θέλω με την μουσική μου, προσπαθώ να αφήσω πίσω μου ώστε οι νέες γενιές να θυμούνται.
Σταμάτης Σπανουδάκης
Ναί λοιπόν,ζώ σ’ αυτήν την χώρα.
Μ’ αυτούς τούς τόσο διαφορετικούς, απο εμένα τουλάχιστον, ανθρώπους, πολιτικούς, παράγοντες και τηλεπερσόνες.
Ποτέ στην ζωή μου, δέν είχα σε υπόληψη, τούς έξυπνους, τούς σπουδασμένους, τούς λαοφιλείς, η τού επώνυμους.
Άλλωστε αυτοί είναι που καθημερινά, καταστρέφουν ότι αγγίζω κι’ ότι αγαπώ.
Την ιστορία μας, την γλυκειά Πόλη, την αγαπημένη Σμύρνη, το χιλιόχρονο Βυζάντιο, την πίστη, την ψυχή την παλληκαριά τελικά, του να είσαι Έλληνας.
Σέβομαι και αποζητώ, τούς απλούς, τούς αμόρφωτους, τους ταπεινούς και τίς καθαρές καρδιές.
Πρόσφατα σχόλια