Πόσα Ρίχτερ στην καρδιά μας;

Έλενα

Λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα από μας….Ο σεισμός. Μια ρωγμή στον ήλιο του μεσημεριού, μια ρωγμή στην αδιαφορία μας, στην ασφάλειά μας, στην σιγουριά μας.

Από σεισμού, λοιμού, λιμού, καταποντισμού, πυρός, μαχαίρας επιδρομής αλλοφύλων, εμφυλίου πολέμου και αιφνιδίου θανάτου….Ένα- ένα τα ζούμε όλα αυτά (περιμένουμε τώρα και την επιδρομή).

Δείτε τι έκαναν στην Αντιόχεια οι πιστοί για να προστατεύονται απο τους σεισμούς!

Πνευματική προετοιμασία για τον σεισμό.

Ο Ἅγιος Ἐφραὶμ ἦτον Ἀμιδηνός, ἔχων τὸ ἀξίωμα τοῦ κόμητος, ἐπὶ τοῦ βασιλέως Ἰουστίνου τοῦ Θρᾳκὸς ἐν ἔτει φιη΄ [518]. Πηγαίνοντας δὲ διὰ νὰ ἀνακαινίσῃ τὴν Ἀντιόχειαν, ἡ ὁποία εἶχε γκρεμιστεί δύο φορές ἀπὸ τοὺς σεισμούς, ἐπροχειρίσθη κατὰ νεῦσιν βασιλικὴν ἀπὸ τὸν λαὸν τῆς Ἀντιοχείας Ἐπίσκοπος ἐν ἔτει φκζ΄ [527], ὡς γράφει ὁ Μελέτιος (τόμ. β΄, σελ. 115),

Ο τρομερός σεισμός της 17ης Οκτωβρίου 1943 που γκρέμισε τα κάστρα της Κω

Το οικόσημο του Μεγάλου Μαγίστρου d’ Aubusson, στο κάστρο Αντιμάχειας

…..Ήταν αυγή και πρώτα τα κανόνια σήμαναν την μάχη. Περίτρομοι οι πολιορκημένοι έσπευσαν να αποκρούσουν και εντός ολίγου  χρόνου το αίμα έρεε από τουρκικά σώματα την στεγνή γη.

Την  μεσημβρία η μάχη έγινε πιο έντονη και πιο αιματηρή. Οι Κώοι μάχονταν και  το αίμα έρρεε σε ρυάκια.

Η νύχτα της 17ης Οκτωβρίου 1492 συνοδεύτηκε από οχλοβοές  των πολιορκημένων ως νικητών και των αποχωρούντων που τρέπονταν σε φυγή.

Οι Τούρκοι έτρεχαν προς την παραλία για να αποφύγουν τα όποια αντικείμενα τους πετούσαν οι κάτοικοι του φρουρίου. Ξαφνικά τρομερός σεισμός διαταράσσει την  ησυχία ανατρέποντας τα πάντα.

Τότε οι οχλοοβοές  εντός  και εκτός του φρουρίου από τον φόβο και τον τρόμο μετατρέπονται σε «σεισμοδεείς»  κραυγές. Τρομερός κρότος χαλασμού της δυτικής πλευράς του καλοχτεισμένου τείχους  του φρουρίου κατατρομάζει όλους.