«Οι Ηπειρώτες Ευεργέτες ως Εθνικοί Ευεργέτες»

Σύλλογος Ηπειρωτών Κοζάνης*

«Δανείζει τον Θεό αυτός που ελεεί τον φτωχό» λέει η χριστιανική ρήση και δυστυχώς όσο απλή είναι στα λόγια τόσο δύσκολη είναι στην πράξη. Μια εσωτερική αναζήτηση για τον καθέναν μας και εύκολα επιβεβαιώνεται το πόσο «δύσκολο» είναι για τον άνθρωπο να ελεεί τον πλησίον του. 

Ε υ τ υ χ ώ ς για την πατρίδα μας και όχι μόνο, η προαναγραφόμενη χριστιανική ρήση δεν έμεινε κενό γράμμα για κάποιους, οι οποίοι μένοντας κι άγαμοι ακόμη για να μην ελαττωθεί η περιουσία τους, έδωσαν ό,τι είχαν και δεν είχαν (και δεν ήταν λίγα) στην πατρίδα τους είτε για να ενισχυθεί ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας των Ελλήνων από τους κατά καιρούς κατακτητές, είτε για να δημιουργηθούν Δημοτικά Σχολεία, Γυμνάσια, Τεχνικές Σχολές, Πανεπιστήμια, Νοσοκομεία, να προικισθούν άπορες νέες, να βοηθηθούν άρρωστοι, να γίνουν δρόμοι, δημόσια κτίρια και γέφυρες, που μέχρι σήμερα χρησιμοποιούνται και τόσα άλλα ευεργετήματα.

Άγιος Βαβύλας, ο Δάσκαλος ( 4 Σεπτεμβρίου)

«Σμίλεψε πάλι δάσκαλε ψυχές. Κι ό,τι σ’ απόμεινε ακόμη στη ζωή σου μην τ’ αρνηθείς, θυσίαστο ως τη στερνή πνοή σου», γράφει προτρεπτικά ο ποιητής.

Ο δάσκαλος, ψυχή της παιδείας, αναμορφωτής της κοινωνίας. Ο δάσκαλος, σμιλευτής χαρακτήρων, διαμορφωτής προσωπικοτήτων, διαφεντευτής καρδιών.