You are currently browsing the tag archive for the ‘Π.Μ. Σωτήρχος’ tag.
Είναι ένα μικρό απόσπασμα του Αββά Ησαϊου , που μας διδάσκει πώς θα μπορέσουμε να στηριχθούμε πνευματικά μέσα στον κόσμον της αμαρτίας και των πειρασμών:
«Τρία πράγματα είναι που αποκτά με δυσκολίαν ο άνθρωπος. Και αυτά τα τρία τον βοηθούν να διατηρήση στην ψυχή του όλες τις αρετές. Είναι δε αυτά τα τρία τα εξής: το πένθος ,τα δάκρυα για τις αμαρτίες του και η διαρκής ενθύμησις του θανάτου.
(αποσπάσματα από «το παράπονον του Χριστού»)
Κατά την Δευτέραν Παρουσίαν θα μας κοιτάξουν εκείνα τα γλυκύτατα μάτια, τα γεμάτα ανείπωτη αγάπη και στοργή και τρυφερότητα, θα μας κοιτάξουν παραπονεμένα και τότε θάναι, πού δεν θα ξέρουμε που να πάμε να κρυφτούμε.
Ένα βλέμμα, που κανένας μας δεν θα μπορή να το αντέξη και θα μας συντρίβη και θα μας πληγώνη όσο τίποτε άλλο, τίποτε άλλο. Θα είναι σαν μία πληγή αγιάτρευτη.
Πολύς λόγος γίνεται στην εποχή μας για την αναλογία εργασίας και αμοιβής. Ο κανόνας αυτός είναι δίκαιος και όχι μόνον για τα υλικά πράγματα, αλλά και για τα πνευματικά.
Δύο παραδείγματα σχετικά μας δίνει ο Ευεργετινός με τον Άγιον Ησαΐα και κάποιον άλλον Αββά και αξίζει α σταθούμε και στα δυό.
Οι άγιοι Πλάτων, Ρωμανός, Βαρουλάς (το όνομα του Νηπίου, σύμφωνα με μια ρωσική παράδοση), Ζακχαίος και Αλφαίος. Από το μηνολόγιο του Νοεμβρίου.
«Εκ στόματος νηπίων και θηλαζόντων κατηρτίσω αίνον» (Ματθ. ΚΑ’ 16) λέγει ο Ψαλμωδός. Και αυτός ο αίνος δεν είναι φανταστικός, ούτε ρητορικό σχήμα, αλλά μια μεγαλειώδης και ένδοξη πραγματικότητα, με αληθινά νήπια ευλογημένα, που ομολόγησαν και εμαρτύρησαν και θυσιάστηκαν για τον Χριστό.
Άγιοι Τερέντιος και Νεονίλλη οι σύζυγοι και τα παιδιά τους Σάρβηλος, Νίτας, Ιέραξ, Θεόδουλος, Φώτιος, Βήλη και Ευνίκη
Στης 28 Οκτωβρίου ή Εκκλησία μας, Μητέρα μοναδική και μονάκριβη, τίμα και εορτάζει μια οικογένεια Μαρτύρων, πού θυσιάστηκε ολόκληρη για τον Χριστό.
Είναι οί δυο άριστοι γονείς και τα επτά παιδιά τους, πού ή πίστι στον Χριστό τους είχε αλλάξει την ζωή, αλλά και τον θάνατο τους.
-ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ-
«Η ελπίδα τότε προπαντός υπάρχει, όταν, ενώ τα φαινόμενα μας οδηγούν σε απόγνωση, αυτή μας ετοιμάζει να έχουμε θάρρος για το μέλλον…
Η ελπίδα στον Θεό μεταβάλλει τα πάντα…
Είναι δυνατόν στον Θεό και από το αδιέξοδο να βρει διέξοδο. Όταν τα πράγματα φτάσουν σε αδιέξοδο, τότε προ πάντων να ελπίζεις. Γιατί, τότε κυρίως ο Θεός δείχνει την δύναμή Του, όχι από την αρχή, αλλά όταν οι ανθρώπινες ελπίδες διαψευσθούν. Γιατί αυτός είναι ο κατάλληλος καιρός για την επέμβαση του Θεού…
Για την σωτηρία μας τίποτε δεν είναι ισάξιο με το να εμπιστεύεται κανείς τον Θεό πάντοτε και να εξαρτάται εξ ολοκλήρου από εκείνη την ελπίδα, κι αν ακόμη συμβαίνει να είναι αμέτρητα αυτά, που εμβάλλουν σε απόγνωση…
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια