You are currently browsing the tag archive for the ‘π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός’ tag.
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Πώς μπορεί να ζήσει η σύγχρονη οικογένεια την Σαρακοστή;
Το ερώτημα αυτό απασχολεί πολλά ζευγάρια, τα οποία θα ήθελαν να ακολουθήσουν το λειτουργικό πρόγραμμα της Εκκλησίας κατ’ αυτή την ευλογημένη περίοδο. Η εργασία όμως και οι υποχρεώσεις επιτρέπουν συνήθως την συμμετοχή στην ακολουθία των Χαιρετισμών, στην θεία λειτουργία των Κυριακών και κάποτε στις βραδινές προηγιασμένες, όπου τελούνται.
Ακόμη, το φαγητό γίνεται νηστίσιμο. Οι καρδιές είναι ανοιχτές στην μελέτη του λόγου του Θεού, συνήθως στον κατανυκτικό εσπερινό. Το ραδιόφωνο και το Διαδίκτυο μεταδίδουν ομιλίες. Εξομολόγηση.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Advertisements
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Τον μόνο που δεν μπορεί ο άνθρωπος να νικήσει είναι ο χρόνος. Όχι γιατί δεν μπορεί να τον νοηματοδοτήσει με την πίστη, τα λόγια και τα έργα του, αλλά γιατί ο καθένας μας έχει τον καιρό της εξόδου του από αυτόν.
Οι υπόλοιποι βλέπουμε το πρόσωπο που φεύγει, αισθανόμαστε πιο φτωχοί με την απουσία του, εκτιμούμε το έργο του, αλλά και συνειδητοποιούμε ότι μόνο στον τρόπο της πίστης υπάρχει η υπέρβαση του χρόνου, η ήττα μετατρέπεται σε νίκη διά της κοινωνίας με τον Χριστό.
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Η απόσταση ανάμεσα στους ανθρώπους φαίνεται από την δυσκολία μιας καλημέρας. Αν διανοηθεί κάποιος να καλημερίσει το πρωί στο δρόμο ή στην αγορά κάποιον που δεν γνωρίζει, δεν είναι βέβαιο ότι θα λάβει απάντηση. Κάποιοι θα προσπεράσουν αδιάφορα, έχοντας τα ακουστικά του κινητού στ’ αυτιά τους. Άλλοι θα ξεστομίσουν με το ζόρι την δική τους «καλημέρα» από τυπική ευγένεια και ίσως απορήσουν. Πολλοί θα αναρωτηθούν για το ποιος είναι αυτός και γιατί χαιρετά. Αρκετοί θα προχωρήσουν με παγερότητα, δείχνοντας ότι δεν θέλουν καμία επαφή με αγνώστους. Λίγοι θα είναι αυτοί που θα ανταποδώσουν με εγκαρδιότητα και χαρά για την έκπληξη.
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Στην ζωή μας υπάρχουν πάντοτε δύο όψεις: το φανερό και το κρυμμένο. Όταν ταυτίζονται, τότε ο άνθρωπος είναι ειλικρινής. Όταν υπάρχει διάσταση ανάμεσά τους, άλλο δηλαδή είναι ο άνθρωπος και άλλο φαίνεται, τότε μας διακατέχει μία μορφή υποκρισίας.
Η πνευματική ζωή αποσκοπεί στο να ταυτίσει το φανερό με το κρυμμένο και να οδηγήσει και τα δύο προς τον Θεό, με χαρακτηριστικό σημείο συνάντησης την αρετή. Η αρετή είναι η φανέρωση στην πράξη του κρυμμένου ήθους που διαπνέει τον άνθρωπο.
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
«Για τους μεγάλους, ούτως ειπείν τους γέροντες-ό,τι δεν είναι άνοιξη είναι γερόντιο πια-ισχύουν οι παμπάλαιες απόψεις. Ποτέ αγκαλιά. Αφήστε τους να σκάσουνε στο κλάμα μέχρι να τους κοπεί η ανάσα δυναμώνουν έτσι τα αποσιωπητικά τους. Ας κλαίνε οι μεγάλοι. Δεν έχει αγκαλιά» (Κική Δημουλά).
Τι σημαίνει στους καιρούς μας το «τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου»; Οι μεγαλύτεροι, κάποτε φανερά, κάποτε αδιόρατα, απαιτούν από τα παιδιά τον σεβασμό της συμμόρφωσης με τις ιδέες τους, με τα θέλω τους, με έναν καθορισμό ζωής όπως οι ίδιοι, ως έμπειροι, σοφοί και με την δικαιολογία της δεδομένης αγάπης, μπορούν να διαλέξουν γι’ αυτά.
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα» λένε πολλοί έχοντας αυτή την πεποίθηση ως δικαιολογία για την σύναψη εξωσυζυγικών σχέσεων. Ότι έχουν ανάγκη από κάποια αλλαγή στην ζωή τους.
Ότι δεν πειράζει. Ότι η κοινωνία δείχνει κατανόηση. Ότι κάνεις τον άλλο να ζηλέψει και να δείξει περισσότερη προσοχή. Ότι «οι παντρεμένοι έχουν ψυχή». Ότι δικαιούνται να περάσουν καλά, χωρίς την ρουτίνα της συζυγικής καθημερινότητας.
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Μικρότεροι και μεγαλύτεροι νιώθουμε συχνά το τσίμπημα της ζήλειας στον νου και την καρδιά μας. Παρότι είναι ξεκάθαρη η εντολή της Παλαιάς Διαθήκης να μην επιθυμήσουμε ό,τι ανήκει στον πλησίον μας, να μην ζηλέψουμε όχι μόνο τα αγαθά του, αλλά και τα χαρίσματά του, όπως επίσης και το ποιος είναι και με ποιους σχετίζεται, εμείς αισθανόμαστε έναν βαθύ πειρασμό στην ψυχή μας, δύο όψεων: την ολιγόστευση της χαράς γι’ αυτό που είμαστε και γι’ αυτό που έχουμε, αλλά και την εκζήτηση εκείνου που δεν είμαστε και που δεν μας ανήκει, κάποτε με τρόπο που διαγράφει την ελευθερία του άλλου και το κριτήριο της αγάπης.
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Πόσο αληθινός είναι λόγος της Εκκλησίας στους καιρούς μας; Δεν μιλούμε για το Ευαγγέλιο ή τον πατερικό λόγο. Μιλούμε για το κατά πόσον ο λόγος τόσο των κληρικών, όσο και του κάθε χριστιανού, συμβαδίζει με την ζωή και τα έργα μας και ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων, ιδίως των νέων.
Ο κλήρος στην ορθόδοξη παράδοση δεν είναι μόνο αυτός που εκπροσωπεί τον Θεό στους ανθρώπους, αλλά, κυρίως, αυτός που εκπροσωπεί τους ανθρώπους στον Θεό. Επίσκοποι και ιερείς είμαστε βγαλμένοι από την κοινωνία, άλλοι από καθημερινές οικογένειες, άλλοι από ανεβασμένες μορφωτικά, άλλοι άγαμοι, άλλοι έγγαμοι.
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Ειδικοί, αλλά και πνευματικοί επισημαίνουν ότι η δυσκολία που γίνεται απουσία επικοινωνίας ταλαιπωρεί τη ζωή της οικογένειας.
Η υπεραπασχόληση των γονέων, τα μαθήματα και οι άλλες δραστηριότητες των παιδιών, το χάσμα των γενεών, οι εσωστρεφείς χαρακτήρες, η κουλτούρα της τηλεόρασης και του διαδικτύου που κατατρώγουν τον ελεύθερο χρόνο στερούν την δυνατότητα της παρέας και της συζήτησης στην οικογένεια.
Τα μέλη της οικογένειας συχνά δεν καταλαβαίνουν ότι το πρόβλημα στην επικοινωνία δεν είναι τόσο ποσοτικό, όσο ποιοτικό.
π.Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Καθετί που χτίζεται θέλει κόπο και υπομονή: οι ανθρώπινες σχέσεις, η είσοδος στο Πανεπιστήμιο, το πτυχίο, η οικογένεια. Στους καιρούς μας και οι δύο αυτές αρετές συνδέονται με την απουσία ευχαρίστησης.
Ο άνθρωπος του πολιτισμού μας ποθεί την ευκολία και την αυτόματη αποδοχή. Προς τα εκεί μας καθοδηγεί η κουλτούρα που μετέτρεψε τον έρωτα από κατάσταση εξόδου από το εγώ και μοιράσματος ψυχών και σωμάτων σε κίνηση απόλαυσης, συχνά απρόσωπη, στιγμιαία.
Αυτή που μετέτρεψε την εργασία σε «δουλειά», δηλαδή σε υποδούλωση στο χρήμα, και άφησε κατά μέρος την ομορφιά μέσα από αυτό που κάνεις να προσφέρεις, να μαθαίνεις, να δίνεις χαρά και στον εαυτό σου και στους άλλους.
Πρόσφατα σχόλια