You are currently browsing the tag archive for the ‘π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός’ tag.
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Το πρόσωπο της Παναγίας μας είναι ανάσα για την καρδιά και την σκέψη μας. Δεν είναι μόνο η εικόνα και η εμπειρία της Μάνας που προσεύχεται για όλους μας, μας αγκαλιάζει, μας νοιάζεται, μας παρηγορεί.
Είναι και το υπόδειγμα της ταπείνωσης που δοξάζεται. « Επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού ο Κύριος, ιδού γαρ από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί» αναφωνεί η ίδια στην επίσκεψή της στην Ελισάβετ.
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Μία από τις πιο συνηθισμένες κατηγορίες εναντίον της πίστης είναι ότι δεν ενδιαφέρεται για τις υλικές ανάγκες του ανθρώπου.
Γι’ αυτό και όσοι μιλούν δημόσια για την Εκκλησία, την προτρέπουν να δίνει στους φτωχούς, να επιτελεί κοινωνικό έργο, να δώσει την όποια περιουσία της έχει απομείνει στους φτωχούς.
π.Θεμιστοκλής Μουρτζανός
«Καυχώμεθα ἐπ’ ἐλπίδι τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, οὐ μόνον δέ, ἀλλά καί καυχώμεθα ἐν ταῖς θλίψεσιν» (Ρωμ. 5, 2-3)
«Καυχόμαστε για την ελπίδα της συμμετοχής μας στην δόξα του Θεού, μα δεν σταματά εκεί η καύχησή μας, διότι καυχόμαστε ακόμα και στις δοκιμασίες μας»
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Υπάρχουν γιορτές στην παράδοση της πίστης μας που περνούν γρήγορα. Για παράδειγμα, η Ανάληψη του Χριστού για τους πολλούς είναι η επιστροφή του Χριστού στον ουρανό, το ότι μας αφήνει πλέον μόνους μας να διαχειριστούμε τα όσα μας έδωσε, το Ευαγγέλιο, την ζωή της Εκκλησίας, την πίστη.
π.Θεμιστοκλής Μουρτζανός
«Τῷ γάρ Ἀβραάμ ἐπαγγειλάμενος ὁ Θεός, ἐπεί κατ’ οὐδενός εἶχε μείζονος ὀμόσαι, ὤμοσε καθ’ ἑαυτοῦ, λέγων. ἦ μήν εὐλογῶν εὐλογήσω σε καί πληθύνων πληθυνῶ σε» (Ἑβρ. 6, 13-14)
«Όταν ο Θεός έδωσε την υπόσχεσή του στον Αβραάμ, επειδή δεν υπήρχε ανώτερος για να ορκιστεί, ορκίστηκε στον εαυτό του λέγοντας: σου υπόσχομαι ότι θα σε ευλογήσω και θα σου δώσω πολλούς απογόνους»
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
«Καί διά τήν ἀσθένειαν ὀφείλει, καθώς περί τοῦ λαοῦ, οὕτω καί περί ἑαυτοῦ προσφέρειν ὑπέρ ἁμαρτιῶν» (Ἑβρ. 5,3)
«Κάθε αρχιερέας έχει κι ο ίδιος ανθρώπινες αδυναμίες και εξαιτίας τους είναι υποχρεωμένος να προσφέρει, όπως για τον λαό, έτσι και για τον εαυτό του, θυσίες για την συγχώρηση τω αμαρτιών».
Στις δύσκολες ημέρες που διερχόμαστε, εκτός των άλλων, ένα ερώτημα που δεν έχει εύκολη απάντηση, αναφύεται στις σκέψεις και τις καρδιές όλων: είναι τα μυστήρια της Εκκλησίας ατομικές υποθέσεις ή γεγονότα που πρέπει να συμπεριλαμβάνουν το σώμα του Χριστού, έστω και με αντιπροσωπευτική παρουσία;
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
«Οἱ ούρανοί ἀπολοῦνται, σύ δέ διαμένεις» (Εβρ. 1, 11)
«Οι ουρανοί θα εξαφανιστούν, ενώ εσύ αιώνια παραμένεις»
Δοκιμάζεται η πίστη μας αυτό το διάστημα. Δεν είναι μόνο οι συντονισμένες επιθέσεις που η πνευματική μας παράδοση δέχεται από τους εκτός, αλλά και από τους εντός Εκκλησίας. Είναι και ερωτήματα που αναφύονται έντονα σε κάθε εποχή στην οποία το κακό θριαμβεύει ανεξέλεγκτα.
Γιατί ο Θεός δεν παρεμβαίνει, ώστε να σταματήσει το κακό, η επιδημία, ο φόβος, η αγωνία των ανθρώπων, που είναι παιδιά του;
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Ο θόρυβος και το άγχος για κάθε κοινωνική συναναστροφή που προκάλεσε η εμφάνιση του κορονοϊού δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστη την Εκκλησία.
Κατεξοχήν χώρος συνάθροισης η εκκλησιαστική κοινότητα στηρίζεται στην συνάντηση των προσώπων, στην έκφραση της αγάπης και με το σώμα, στην μετοχή των ανθρώπων στο κοινό ποτήριο της Θείας Κοινωνίας.
Όσοι δεν πιστεύουν στον Θεό βρήκαν την ευκαιρία να κρούσουν τον κώδωνα του κινδύνου. Ενίοτε και μέλη της Εκκλησίας το σκέφτονται.
π.Θεμιστοκλής Μουρτζανός
«Πίστει Μωυσῆς μέγας γενόμενος ἤρνήσατο λέγεσθαι υἱός θυγατρός Φαραώ, μᾶλλον ἑλόμενος συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ ἤ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν» (Ἑβρ. 11, 24-25)
«Με την πίστη ο Μωυσής, όταν πια μεγάλωσε, αρνήθηκε να ονομάζεται γιος της κὀρης του Φαραώ. Προτίμησε να υποφέρει μαζί με τον λαό του Θεού, παρά να απολαμβάνει την πρόσκαιρη αμαρτωλή ζωή»
Η Ορθοδοξία μας είναι μία αλληλουχία γεγονότων πίστης, που ξεκινούν από την Παλαιά Διαθήκη και φτάνουν μέχρι την εποχή μας, αλλά δεν θα σταματήσουν εν χρόνω, καθώς η πορεία μας είναι προς την αιωνιότητα.
π.Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Χαρτάκια διαφόρων μεγεθών, από διαφορετικούς γραφικούς χαρακτήρες, που περιλαμβάνουν ονόματα.
Άγνωστα στον ιερέα που μνημονεύει, καθώς το καθένα έρχεται από τα βάθη του χρόνου, από τα γενεαλογικά δέντρα των καταγραφέων, από τους φίλους, τους οικείους, τους γνωστούς, αλλά και κάποια ονόματα που άλλοι τους έδωσαν. Κύριος οίδε και γινώσκει.
Πρόσφατα σχόλια