« λάμπει στὰ νέφη ἡ ἐκκλησιά, λάμπει τὸ μαῦρο Κούγκι…» (13 Δεκεμβρίου 1803)

.

Ἡ πτῶσις τοῦ Σουλίου

Ἐπὶ τρία ἔτη ἐμάχοντο οἱ Σουλιῶται καὶ κανείς των δέν ὑπῆρξε δειλός. Μόνον εἰς μίαν μάχην ἐδειλίασεν ὁ Πὴλιος Γούσης.

Τοῦτο ἦτο ἀρκετὸν διὰ νὰ τὸν περιφρονοῦν ὅλοι. Ἀπεφάσισε καὶ αὐτὸς νὰ ἐκδικηθῇ τοὺς συμπατριώτας του.

῟Ηλθεν εἰς συνεννόησιν μὲ τὸν Ἀλῆ Πασᾶν καὶ ἔκρυψεν εἰς τὴν οἰκίαν του 200 Τουρκαλβανούς. Τὸ ἐπέτυχεν εἰς μίαν σκοτεινὴ νύκτα. Οὗτοι τὴν ἐπομένην πρωΐαν ἐπετέθησαν κατὰ τῶν Σουλιωτῶν ἀπὸ τὰ νῶτα.

Ὁ ἀγὼν πλέον ἦτο ἄσκοπος. ᾽Ηναγκάσθησαν νὰ δεχθοῦν πρότασιν τοῦ Ἀλῆ. Θὰ ἔφευγον μὲ τὰ πράγματά των.