Πότε εἶναι καλὴ ἡ καινούργια χρονιά;

Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου

«Δεξιὸς ὁ ἐνιαυτὸς ἔσται σοι δι’ ὅλου, οὐκ ἐὰν ἐν νουμηνίᾳ μεθύῃς, ἀλλ᾿ ἐὰν καὶ ἐν νουμηνίᾳ καὶ καθ᾿ ἑκάστην ἡμέραν τὰ τῷ Θεῷ δοκοῦντα ποιῇς.

Πονηρὰ γὰρ ἡμέρα καὶ ἀγαθὴ γίνεται, οὐ παρὰ τὴν οἰκείαν φύσιν, οὐδὲν γὰρ ἡμέρα διενήνοχεν ἡμέρας, ἀλλὰ παρὰ τὴν ἡμετέραν σπουδὴν καὶ ραθυμίαν.

Η Πρωτοχρονιά στην παλαιά Ζάκυνθο!

Ο «τρισινολόγος» που ρίχναμε μέσα τις οικονομίες μας και το σπάζαμε την Πρωτοχρονιά για να αγοράσουμε λαχνούς από τις λοταρίες και άλλα παιχνίδια

Για την πρωτοχρονιά της παλαιάς Ζακύνθου, τι άλλο καλύτερο από το να αφήσουμε έναν από τους παλαιούς να μας τα περιγράψει όπως τα έζησε . Απολαύστε από το βιβλίο του Ντίνου Θεοδόση «Αναμνήσεις από την παλιά Ζάκυνθο»

Ζυμώματα του χθες και του σήμερα στη Νέα Χηλή Αλεξανδρούπολης

Νοικοκυρές της Νέας Χηλής Αλεξανδρούπολης στο φούρνο με τα τσουρέκια τους

της Ουρανίας Πανταζίδου

Η χαρά των παιδιών ήταν τα τσουρέκια της Πρωτοχρονιάς γιατί εκείνα μπορούσαμε να τα φάμε ζεστά, την ώρα που έβγαιναν από το φούρνο…

Και σαν έφταναν μεσάνυχτα, τότε που θα μας άφηνε ο παλιός ο χρόνος και θα υποδεχόμασταν τον νέο, η μάνα έφερνε την αγιοβασιλόπιτα στο τραπέζι. Τη σταύρωνε τρεις φορές ο πατέρας και άρχιζε το μοίρασμα.

Εν Αθήναις….τα φοινίκια της γιαγιάς

Αυτό που θυμάμαι είναι τον συνωστισμό στην παράγκα του παππού και της γιαγιάς τέτοιες ημέρες.

Πρόσφυγες από τον αντίστοιχο συνωστισμό (βλέπε Ρεπούση) της Σμύρνης σε μια γειτονιά της Αθήνας στο εξαδιαιρέτου.

Έφιαχνε τα φοινίκια και οι γειτόνισες από κοντά να μάθουν την συνταγή…

Μελομακάρονα τα έλεγαν αυτές αλλά η Μικρασιάτισα πιστή στην παράδοση τα έλεγε φοινίκια.

Μα τι βάζεις μέσα…..πώς είναι τόσο τραγανά…τι υπέροχη γεύση…πες μας τις ποσότητες…