Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης «Στείλτε τους ανθρώπους στον πνευματικό»

– Γέροντα, πολλές φορές οι άνθρωποι βλέποντας ράσο μας λένε τον πόνο τους, το πρόβλημά τους, ακόμη και εξομολόγηση. Ποια πρέπει να είναι η στάση μας απέναντί τους;

– Εξ αρχής, όταν απευθύνωνται σ’ εσάς για κάποιο πρόβλημά τους, να τους ρωτήσετε: «Έχετε πνευματικό;». Κι εγώ στους ανθρώπους που έρχονται εκεί στο Καλύβι να με ρωτήσουν για κάποιο θέμα λέω: «Εγώ δεν είμαι πνευματικός· να πάτε στον πνευματικό σας και να κάνετε ό,τι σας πη εκείνος».

Στην πνευματική ζωή όλα είναι σχετικά και αναστρέψιμα ανά πάσα ώρα και στιγμή.

Εάν δεν φλερτάρεις με την αποτυχία δεν θα μπορέσεις να επιτύχεις. Έτσι νομίζω και στα πνευματικά. Η πνευματική ζωή είναι ένα ρίσκο.

Δεν ρισκάρεις απλά την δουλειά σου, ούτε ακόμα και την επίγεια ζωή σου…ρισκάρεις ακόμα πιο πολλά, την αιωνιότητά σου.

Πως; Έχοντας ως δικαίωμά σου μόνο την σιωπή και την προσευχή, αγαπώντας χωρίς αντάλλαγμα, συγχωρώντας χωρίς προϋποθέσεις, υπάρχοντας ως μη εκ του κόσμου τούτου.

«Πες μου τι διαβάζεις, να σου πω ποιος είσαι!»

άρθρο του δασκάλου Σάββα Ηλιάδη

Βιβλία! Παντού βιβλία! Εκατομμύρια εκατομμυρίων οι τίτλοι, μυριάδες μυριάδων οι συγγραφείς, χιλιάδες χιλιάδων οι εκδοτικοί οργανισμοί!

Και ο κόσμος; Ποιος είναι ο κόσμος; Πώς είναι; Πού πάει; Πόσο ωφελείται; Πώς διαμορφώνεται; Είναι ανάλογο το αποτέλεσμα αυτής της συγγραφικής, «πνευματικής» οιστρηλασίας, με την κατάσταση που βιώνει η ανθρωπότητα, σ` ό,τι αφορά την ηθική της και, απλώς ειπείν, τον ανθρωπισμό της;

Στον πρώτο τόμο του έργου του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου: «Ερμηνεία εις τους 150 Ψαλμούς του Προφητάνακτος Δαβίδ» και στο εισαγωγικό κείμενο: «Τοις εντευξομένοις Ορθοδόξοις», ο Ανώνυμος επιμελητής της Α΄ εκδόσεως, γράφει:

Πνευματικός αγώνας

Κάποιος φιλόπονος μοναχός, που αγωνιζόταν με όλες του τις δυνάμεις για την αρετή, κάποτε ατόνισε και έπεσε σε αμέλεια.

Γρήγορα όμως συνήλθε και έλεγε στον εαυτό του:

– Ταλαίπωρε άνθρωπε, μέχρι πότε θα καταφρονείς τη σωτηρία σου; Δεν φοβάσαι τον θάνατο και την κρίση;

Με τις σκέψεις αυτές γινόταν προθυμότερος στο έργο του Θεού.

Μία μέρα, ενώ προσευχόταν, μαζεύτηκαν γύρω του τα πονηρά πνεύματα και πάσχιζαν να τον αποσπάσουν από την προσευχή.