Δροσιά από της Πίνδου τις βουνοκορφές

Κάθε φορά που φθάνει ο Οκτώβριος, ένα δροσερό αεράκι, λες κατεβαίνει από τις βουνοκορφές της Πίνδου.

Έρχεται να μας δροσίσει, να μας αναζωογονήσει θυμίζοντας μας ηρωικούς αγώνες και νίκες της ελληνικής ψυχής.

Έρχεται μυρωμένος κα αγιασμένο από της Παναγίας μας της Υπερμάχου την παρουσία, που εμψύχωνε τους στρατιώτες μας και τους οδηγούσε νικηφόρα στους ιερούς αγώνες τους για της Πατρίδας την τιμή και της ελευθερία, όταν ύπουλοι εχθροί της ζήτησαν «γην και ύδωρ» στις 28 Οκτωβρίου.

Βάστα ψυχή!

Εικόνα από:agiotokos-kappadokia.gr

.

Για την κορυφή της Μόγλιστας. Θυμίζει αρχαία Ελλάδα.

Δεκέμβριος του 40 στα άγρια Αλβανικά βουνά. Χρονικός όρθρος της Ελλάδας.

Η διαταγή ξεκάθαρη: Να κυριευτεί η κορυφή της Μόγλιστας .

Ν’ ανεβάσουν εκεί ορειβατικό πυροβολικό, που να καθαρίσει όλη την κορυφή από τους Ιταλούς.

Και είναι η επιχείρηση αυτή από τις πιο δύσκολες. Η κορυφής της Μόγλιστας, ψηλότερη από 2.000 μέτρα, είναι αγριότοπος απάτητος και τα καλοκαίρι δεν την πλησιάζουν οι τσοπαναραίοι της περιοχής.

Και με τέτοια βαρυχειμωνιά -28 βαθμοί υπό το μηδέν, στην κορυφή έχει πάνω από 2 μέτρα χιόνι- πώς να την ανέβουν;

Γιορτάζοντας την επέτειο του ΟΧΙ.

«Ο ΘΕΟΣ ΣΩΖΟΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ»

«Βροντοῦν τῆς Πίνδου οἱ κορφὲς κι ἀντιλαλοῦν τὰ καταρράχια…»,  τραγουδούσαμε ἐνθουσιαστικὰ πρὶν λίγα χρόνια γιορτάζοντας  τὴν ἐπέτειο τοῦ ΟΧΙ. Τὸ ΟΧΙ τῶν πατέρων μας στὸ ἰταμὸ τελεσίγραφο τῆς φασιστικῆς Ἰταλίας,  ποὺ ἀπαιτοῦσε νὰ τῆς παραδώσουμε ἀμαχητὶ τὴ γῆ μας, ἦταν τὸ καμάρι καὶ ἡ δόξα μας.

Μιὰ δόξα ὁλόφωτη, ποὺ τὴν ἔπλεξαν  σὰν μὲ ἄλλα ἀμάραντα ἄνθη οἱ ἔπαινοι καὶ τὰ ἐγκώμια ὅλου τοῦ τότε πολιτισμένου κόσμου γιὰ τὴν ἡρωικὴ ἀπάντηση καὶ στάση τῆς μικρῆς Ἑλλάδος στὴν ὑβριστικὴ πρόκληση τῆς βίας καὶ τῆς ὑλικῆς δυνάμεως.

Τὰ δημοσιογραφικὰ σχόλια πολλῶν ἐφημερίδων τῆς Εὐρώπης τὴ δεύτερη μέρα τοῦ πολέμου, τὴν 29η Ὀκτωβρίου 1940, γιὰ τὴν ἀπόφαση τῆς Ἑλλάδος νὰ πολεμήσει καὶ νὰ ἀντισταθεῖ στὸν πανίσχυρο τότε Ἄξονα (Γερμανίας – Ἰταλίας) εἶναι ἀνεξίτηλες μαρτυρίες γιὰ τὸ ἑλληνικὸ θαῦμα ποὺ λέγεται ΟΧΙ.

Οι φορεσιές της Σαμαρίνας και άλλων χωριών της Πίνδου σελ. 47 – «Χτένισμα»

~ Φωτο: Γυναίκα με »αράουλε» στα μαλλιά και »νάσουρι» στο ντουλουμά της. (Οικ. αρχ. Κατερίνας Κυρατσούλη-Παππά)

Χάιδω Αγορογιάννη – Βουτσά

Το συνηθέστερο και επικρατέστερο χτένισμα ήταν οι κοσιές, »κουσίτσε». Από κοριτσάκια μέχρι τα βαθιά γεράματα έπλεκαν τα μαλλιά τους. Τα χώριζαν με χωρίστρα είτε στη μέση του κεφαλιού είτε στην άκρη, αριστερά ή δεξιά, όπως βόλευε την κάθε μια.

Για να αποφύγουν τα ενοχλητικά ζωύφια (ψείρες), στο ξέβγαλμα των μαλλιών έριχναν μερικές σταγόνες πετρέλαιο ή έβαζαν πικροσταφίδα. Είναι το φυτό σμύρνιον το μελανοσέλινον, που τη φλούδα  του στούμπιζαν οι γυναίκες και τη φύλαγαν με νερό σε μπουκάλι.

Το «χτένισμα» των γυναικών της Σαμαρίνας και των άλλων χωριών της Πίνδου

Φωτο: Γυναίκα με »αράουλε» στα μαλλιά και »νάσουρι» στο ντουλουμά της. (Οικ. αρχ. Κατερίνας Κυρατσούλη-Παππά)

Χάιδω Αγορογιάννη – Βουτσά

Οι φορεσιές της Σαμαρίνας και άλλων χωριών της Πίνδου σελ. 47 – Χτένισμα

Το συνηθέστερο και επικρατέστερο χτένισμα ήταν οι κοσιές, »κουσίτσε». Από κοριτσάκια μέχρι τα βαθιά γεράματα έπλεκαν τα μαλλιά τους. Τα χώριζαν με χωρίστρα είτε στη μέση του κεφαλιού είτε στην άκρη, αριστερά ή δεξιά, όπως βόλευε την κάθε μια.

Για να αποφύγουν τα ενοχλητικά ζωύφια (ψείρες), στο ξέβγαλμα των μαλλιών έριχναν μερικές σταγόνες πετρέλαιο ή έβαζαν πικροσταφίδα. Είναι το φυτό σμύρνιον το μελανοσέλινον, που τη φλούδα  του στούμπιζαν οι γυναίκες και τη φύλαγαν με νερό σε μπουκάλι.