You are currently browsing the tag archive for the ‘Ορθόδοξη Πορεία’ tag.
«Καθώς γερνάμε και γινόμαστε σοφότεροι, συνειδητοποιούμε σιγά- σιγά ότι: Ένα ρολόι των 300 ευρώ δείχνει την ίδια ώρα με ένα ρολόι των 30 ευρώ.
Ένα πορτοφόλι των 300 ευρώ χωράει τα ίδια χρήματα με ένα των 30 ευρώ. Η μοναξιά σε ένα σπίτι 30 τ.μ. ή 300 τ.μ. είναι η ίδια.
Οκταβιανός Πάλερ
«Θα ήθελες να μου πάρεις συνέντευξη; Με ρώτησε ο Θεός.
-Αν έχετε χρόνο… απάντησα.
Ο Θεός χαμογέλασε.
-Ο χρόνος μου είναι αιωνιότητα… Τι θέλεις να με ρωτήσεις;
-Τι σας εκπλήσσει περισσότερο στους ανθρώπους;
Τη ΚΣΤ του αυτού Μηνός (Φεβρουαρίου), ο Άγιος Μάρτυς Θεόκλητος ο φαρμακός, ξίφει τελειούται.
Κληθείς ο Θεόκλητος προς θείαν γνώσιν,
Τον καλέσαντα ως αθλητής δοξάζει.
Λαμπάδιον πριν, μαγείας δούλον όντα,
ως Μάρτυν Χριστέ, Θεόκλητον Σον δέξαι.
Απόδοση, Μοναχής Θεοδοσίας.
Πατρίκιοι δύο, Γάλβιος και Κάνδιδος οι αυτάδελφοι, εν Ιεροσολύμοις απερχόμενοι προσκυνήσωντες, κατέλαβον την Παλαιστίνην. Κατά δε τους Γαλιλαίους τόπους γενόμενοι και την τιμίαν εσθήτά της Θεοτόκου παρά τινί γυναικί Εβραία ευρόντες τιμωμένην, σπουδήν έθεντο ταύτην αφελέσθαι.
Και δη, τοις Ιεροσολύμοις επιδημήσαντες και πάντα άγιον τόπον κατασπασάμενοι και σορόν ομοίαν, τη εν ή η τιμία εσθής της θεομήτορος εναπέκειτο, κατασκευάσαντες, εν τω επανιέναι, ταύτην μεν κενήν εν τω τόπω εκείνης έθεντο’ εκείνην δε μετά του ιερού και θείου ενδύματος ανελόμενοι, της οδού είχοντο.
Ο μπαρμπα-Θεόδωρος ζούσε σ’ ένα χωριό του Ξηρομέρου της Αιτωλοακαρνανίας. Ήταν περίπου 52 ετών και δεν είχε ποτέ εξομολογηθή. Πήγαινε όμως στην Εκκλησία και είχε καλή προαίρεση.
Κάποτε, όταν βρέθηκε στον Αστακό, (κωμόπολη) για μία υπόθεση του, πήγε στον Ι. Ναό του αγίου Νικολάου, βρήκε τον εφημέριο π. Ιερόθεο, που ήταν και Πνευματικός, και εξομολογήθηκε.
Έκανε μια τυπική εξομολόγηση και τις βαρειές αμαρτίες δεν τις είπε. Εκείνος για να τον στηρίξη στην μετάνοια, του συνέστησε να επισκεφθή την ιερά Μονή του αγίου Γερασίμου στην Κεφαλληνία που πανηγυρίζει το καλοκαίρι στις 16 Αυγούστου.
Το κείμενο αυτό περιγράφει έναν άγιο Γέροντα, δια Χριστόν σαλό, που έζησε τον 20ο αιώνα ανάμεσα στο ποικιλοτρόπως δοκιμαζόμενο, κατά την κομμουνιστική περίοδο, γεωργιανό έθνος.
Ο π. Γαβριήλ Ουργκεμπάτζε (1929 – 1995) ήταν ένας πραγματικός άνθρωπος του Θεού, που δαπάνησε όλες του τις δυνάμεις, σωματικές και πνευματικές, στην αγάπη του προς τον Θεό και τον άνθρωπο, δοξάζοντας την Ορθοδοξία.
Ο π. Γαβριήλ σήκωσε τον βαρύ σταυρό της σαλότητας, της τελειότερης μορφής αγιότητας, για να αφυπνίσει τον γεωργιανό λαό και να τον επαναφέρει στην ορθόδοξη πίστη, που τότε, υπό το άθεο κομμουνιστικό καθεστώς, ήταν απαγορευμένη.
του Κώστα Δ. Παπαδημητρίου
Ηταν στα χρόνια που το έθνος μας έβγαινε απ” τον ενιάχρονο τιτάνειο αγώνα του 21 τσακισμένο, στραγγισμένο από αίμα και από κάθε άλλη ικμάδα ζωής. Και η κυρά της θάλασσας, η ηρωίδα Μαντώ Μαυρογένους, ζει στο Ανάπλι, έρημη, ολομόναχη και πνιγμένη στη φτώχεια.
Απ” τη μεγάλη περιουσία της δεν έχει απομείνει τίποτε. Ήταν και χρεωμένη. Όλα τα “φαγε ο ιερός αγώνας. Και δεν φτάνει η φτώχεια και η εξαθλίωση της, έχει από πάνω και τη γκρίνια της μάνας της, της Ζαχαράτης, που συχνά πυκνά της γράφει πως αυτή είναι η αιτία για την κατάντια της ίδιας και της φαμελιάς τους.
Καταγωγή.
Η αγία Νίνα (γεωργ. Νίνο) γεννήθηκε στα τέλη του 3ου αι. στην Καππαδοκία, όπου κατοικούσαν πολλοί Γεωργιανοί.
Είχε στενή συγγένεια με τον άγιο μεγαλομάρτυρα Γεώργιο, σύμφωνα μάλιστα μ’ ένα παλαιό χειρόγραφο ήταν εξαδέλφη του. Γι’ αυτό ηευλάβειά της στον άγιο ήταν μεγάλη.
Ο πατέρας της Ζαβουλών, ευσεβής και φημισμένος στρατιωτικός, είχε φύγει από την πατρίδα του Καππαδοκία, για να προσφέρει τις υπηρεσίες του στον αυτοκράτορα Μαξιμιανό.
τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου
Κοίτα πόσα κάστρα καί παλάτια βασιλιάδων, ἡγεμόνων καί ἀρχόντων εἶναι σωριασμένα σέ ἐρείπια! Σκέψου πόση δύναμη καί πόσο πλοῦτο εἶχαν κάποτε!
Τώρα ἔχουν ξεχαστεῖ καί τά ὀνόματά τους. Λέει ἡ Γραφή: «Πολλοί ἄρχοντες ἔχασαν τήν ἐξουσία τους καί κάθησαν στό χῶμα, κι ἕνας ἄσημος, πού κανείς δέν φανταζόταν ὅτι θά γίνει βασιλιᾶς, φόρεσε στέμμα».
Δέν σοῦ φτάνουν αὐτά; Συλλογίσου τότε, ποιά εἶναι ἡ ἀξία σου ὅταν κοιμᾶσαι; Μήπως δέν μπορεῖ κι ἕνα ζωύφιο νά σέ θανατώσει;
Ναί, πολλοί πέθαναν ἔτσι στόν ὕπνο τους. Ἀλήθεια, ἀπό μιά κλωστή κρέμεται ἡ ζωή μας! Κόβεται ἡ κλωστή καί τελειώνουν ὅλα.
άρθρο του δασκάλου Σάββα Ηλιάδη
Αν οι αρχαίοι ειδωλολάτρες πρόγονοί μας έλεγαν: «απὸ Διὸς ἄρχεσθαι», εμείς οφείλουμε να τονίζουμε μετ` επιτάσεως: «από Χριστού άρχεσθαι». Διότι το σπουδαιότερο όλων στη ζωή μας είναι ο Θεός μας, ο Χριστός και η επικοινωνία με το πρόσωπό Του, ει δυνατόν αδιαλείπτως, καθώς ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος λέει: «Μνημονευτέον Θεού μάλλον ή αναπνευστέον».
Και ποια είναι για μας τους χριστιανούς αυτή η αρχή; Είναι η προσευχή. Οποιαδήποτε δημόσια συνάντηση βαφτισμένων Ορθόδοξων Χριστιανών δεν μπορεί παρά να αρχίζει και να τελειώνει με προσευχή. Είναι χρέος πνευματικό να ξεκινάει με την επίκληση του ονόματος της Αγίας Τριάδος. Βέβαια, με την επιθυμία, τελικά, ει δυνατόν, της εφαρμογής του νόμου του Θεού, διότι: «το άδικον ουκ ευλογείται».
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια