You are currently browsing the tag archive for the ‘Ορθόδοξη Πίστη’ tag.
Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων
Ἕνα καί μοναδικό εἶναι τό Ἅγιο Πνεῦμα, ὁ Παράκλητος. Καί ὅπως ἕνας εἶναι ὁ Θεός Πατέρας καί δέν ὑπάρχει δεύτερος, καί ὅπως ἕνας εἶναι ὁ μονογενής Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ καί ἀδελφό δέν ἔχει, ἔτσι ἕνα εἶναι καί τό Ἅγιο Πνεῦμα.
Δέν ὑπάρχει δεύτερο ἰσότιμο πνεῦμα. Εἶναι κάτι τό θεϊκό καί ἀνεξιχνίαστο. Εἶναι ζωντανό, λογικό, πάντοτε καί πανταχοῦ παρόν μαζί μέ τόν Πατέρα καί τόν Υἱό.
Ἡ Μάρθα καί ἡ Μαρία
τοῦ πατρός Δημητρίου Ντοῦτκο
Ὅλα ἀρχίζουν ἀπό κάτι μικρό.
Νά, ό Χριστός πῆγε σ’ ἕνα σπίτι. Ἐκεῖ ἦσαν δύο ἀδελφές : ἡ Μάρθα καί ἡ Μαρία. Ὁ Χριστός δέν πῆγε σάν ἀπλὸς μουσαφίρης. τούς πῆγε τό ἄγγελμα τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
Καί ὅταν ἀκούγεται τό ἄγγελμα αὐτό, ὅλα πρέπει νά σιωποῦν καί νά σταματοῦν, γιά νά τό ἀκούσουν.
του πατρός Δημητρίου Μπόκου
Ο Χριστός κάλεσε κάθε άνθρωπο που διψάει για πνευματική, αιώνια ζωή, να πάει κοντά του για να του δώσει να πιει ζωντανό νερό. Υποσχέθηκε ότι ο άνθρωπος αυτός δεν θα ξαναδιψάσει ποτέ, γιατί θα γίνει ο ίδιος αστείρευτη πηγή. Θα είναι «κήπος μεθύων», πνιγμένος σε μεθυστική βλάστηση, «πηγή ην μη εξέλιπεν ύδωρ», πηγή που δεν ξεραθεί ποτέ, κατά τον προφήτη Ησαΐα.
«Ποταμοί εκ της κοιλίας αυτού ρεύσουσιν ύδατος ζώντος». Από μέσα του θα πηγάζουν αδιάκοπα ποταμοί με τρεχούμενο νερό. Η καρδιά του ανθρώπου αυτού, κατά τον σοφό Σολομώντα, θα γίνει φρέαρ βαθύ, θα αναπηδάει από αυτήν ποταμός και πηγή ζωής.
Οκτώβριος του 2017. Στο καραβάκι από Ουρανούπολή για Άγιο Όρος! Από μακριά φαίνονται να ανεμίζουν τα νέα λάβαρα που έστησαν τα τεκνία της Γοργοεπηκόου.
Μαύρες σημαίες που γράφουν κάτω από πορφυρό σαν αίμα αγίων και ηρώων Σταυρό: Έξω οι Αντίχριστοι από το Άγιο Όρος.
Κάθε πού ζύγωνε 29 Μαΐου ό Γερο-Ζαχαρίας δεν είχε αναπαμό. Έπρεπε να ετοιμάσει το στάρι για το κόλλυβο των «Μαρτύρων της «Αλωσης». Ξάκρινε το καθαρό σπυρί – σπυρί και το ‘βαζε να βράσει ήσυχα μέχρι ν’ ανοίξει σαν το ρόδο.
Ύστερα το στέγνωνε κι έπιανε κατόπιν να το στολίζει χωρίς βιάση. Μάστορας δουλεμένος στην Αγιογραφία, έπιανε το χέρι του. Πάνω στη χιονάτη ζάχαρη θα ‘φτιαχνε το δικέφαλο αετό μέσα σε στολίδια απίστευτα.
του πατρός Δημητρίου Μπόκου
Με το κλείσιμο της αναστάσιμης περιόδου και πριν από την Πεντηκοστή, τιμούμε τους αγίους 318 Πατέρες που συγκρότησαν την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια της Βιθυνίας,πόλη της βορειοδυτικής Μικράς Ασίας, πολύ κοντά στην Κωνσταντινούπολη.
Το πρόβλημα ήταν ο αιρετικός Άρειος, που δίδασκε ότι ο Χριστός δεν είναι Υιός του Θεού, αλλά δημιούργημα, κτίσμα. Το θέμα είναι τεράστιας σημασίας, γιατί τα δημιουργήματα δεν έχουν αφ’ εαυτών ύπαρξη, ζωή και αθανασία.
Ζητήθηκε από έναν άνδρα να βάψει μια βάρκα. Έφερε το χρώμα και τα πινέλα του και άρχισε να βάφει το σκάφος με έντονο κόκκινο, όπως του ζήτησε ο ιδιοκτήτης.
Καθώς έβαφε, παρατήρησε μια μικρή τρύπα στο σκάφος και την επισκεύασε αθόρυβα.
Όταν τελείωσε το βάψιμο, πήρε τα λεφτά του και έφυγε.
Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Ρῶσος, γεννήθηκε σέ ἕνα χωριό της Ν. Ρωσίας, γύρω στά 1690, ἀπό ἐνάρετους καί πιστούς Ὀρθόδοξους γονεῖς.
Στά χρόνια τοῦ Μεγάλου Πέτρου, ἔλαβε μέρος στό Ρωσοτουρκικό Πόλεμο τοῦ 1710-11 καί αἰχμαλωτίστηκε –ὅπως καί χιλιάδες ἄλλοι συμπολεμιστές του– ἀπό τούς Τατάρους!
Νώντας Σκοπετέας
Είναι πολλά και λίαν συγκινητικά τα μηνύματα που έχουν στείλει αδελφοί μας στην εκπομπή με αφορμή το πολυμερές αυτό αφιέρωμα στον μακαριστό Άγιο Γέροντα.
Θυμήθηκε η αδελφή μας η Αγγελική, όταν αξιώθηκε να γίνει ανάδοχος στο Ιερό μυστήριο της Βαπτίσεως που τέλεσε ο ίδιος ο παπά-Εφραίμ. Την συγκλονιστική ιεροπρέπεια, με την οποία ετελείτο και η παραμικρή φαινομενικά λεπτομέρεια.
Νώντας Σκοπετέας
Τους συναντά ο Χριστός μας συναγμένους στ όνομά του. Δυο χιλιάδες χρόνους τώρα με το πρώτο φίλημα της Άνοιξης στου Καλοκαιριού τις Κυριακές, αθροίζονται στη σκιά της πρώτης Εκκλησιάς τους που την λούζει αιώνιο Φως ανέσπερο…
Πίσω απ’ του ιερού της το μικρό παραθύρι με πρόσωπα πασίχαρα προσμένουν… Δυο χιλιάδες χρόνους τώρα, όρθρου βαθέως, με τα πουλιά να υμνολογούν και τα λουλούδια να μεθάνε το δροσερό φυσολόημα το εωθινό, τους συναντά ο Χριστός και τους χαιρετά μ εκείνα τα λόγια που πιο γλυκά δε θ’ ακουστούν ξανά…Ειρήνη υμίν!
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια