You are currently browsing the tag archive for the ‘Ορθοδοξία’ tag.
Γεώργιος Δροσίνης
Λαμπρή τρανή, φωτόλουστη πρόβαλλε η ημέρα,
ουράνιο μύρο χύθηκε στη γη πέρα ως πέρα·
του Ιορδάνη τα νερά τρέχουν αγνά καθάρια,
και γέρνουνε στις όχθες του της δάφνης τα κλωνάρια.
Ήρθε ο Χριστός να βαπτιστεί, σταμάτησε τ’ αγέρι,
μ’ άφθαστο τρόμο άπλωσε ο Πρόδρομος το χέρι·
και η φωνή ακούστηκε του άναρχου Πατέρα,
για την πιστότητα του Γιού, απ’ τα ουράνια πέρα.
Εβέσντα, 24 Δεκεμβρίου 1940
Η εκκλησία ήτο ένας σταύλος και η θεία λειτουργία εγένετο σαν παραμονή Χριστουγέννων εντός του σταύλου. Η Αγία Τράπεζα, αποτελείτο από μίαν κάσσαν, τα δε κηροπήγια, ήσαν μία λάμπα εκστρατείας, δύο κηρία και ένα λυχνάρι.
Η δε πρόθεσις από ένα τραπεζάκι και ένα κερί. Η θεία λειτουργία ήτο σύντομος, καλλίφωνοι δε ψάλται (στρατιώται) έψαλον. Μετά το τέλος της θείας λειτουργίας, εκοινώνησα, αξιωθείς προς τούτο των Αχράντων Μυστηρίων.
αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
Την δεύτερη ημέρα μετά την Δεσποτική εορτή των Χριστουγέννων η Εκκλησία μας τιμά το δεύτερο πιο σημαντικό πρόσωπο μετά το πρόσωπο του Χριστού που πήρε μέρος στο θείο γεγονός.
Έτσι η Εκκλησία στις 26 Δεκεμβρίου τιμά το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου ενώ π.χ. αντίστοιχα στις 7 Ιανουαρίου –δεύτερη ημέρα Θεοφανείων- τιμά το πρόσωπο του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, Βαπτιστού του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Η γέννηση του Χριστού – Λαγουδερά, Παναγία της Αράκου Κύπρου 1192 μ.Χ
.Άγιου Ιωάννου Χρυσοστόμου
Βλέπω παράξενο και παράδοξο μυστήριο, ποιμένες, αντί να παίζουν με τις φλογέρες τους κάποιο μελωδικό σκοπό, ψάλλουν ουράνιο ύμνο και γεμίζουν με τους ήχους τους τα αυτιά μου. Ψάλλουν άγγελοι και ανυμνούν αρχάγγελοι, υμνούν τα Χερουβίμ και δοξολογούν τα Σεραφίμ.
Όλοι πανηγυρίζουν γιατί βλέπουν το Θεό στη γη και τον άνθρωπο στους ουρανούς. Βλέπουν Εκείνον που είναι πάνω στον ουρανό, να βρίσκεται κάτω στη γη λόγω της οικονομίας του για τον άνθρωπο, και τον άνθρωπο που είναι στη γη, να βρίσκεται ψηλά στον ουρανό εξαιτίας της φιλανθρωπίας του Θεού.
Φώτης Κόντογλου
Τὴν πνευματικὴ χαρὰ καὶ τὴν οὐράνια ἀγαλλίαση ποὺ νοιώθει ὁ χριστιανὸς ἀπὸ τὰ Χριστούγεννα, δὲν μπορεῖ νὰ τὴ νοιώσει, μὲ κανέναν τρόπο, ὅποιος τὰ γιορτάζει μοναχὰ σὰν μία συγκινητικὴ συνήθεια, ποὺ εἶναι δεμένη περισσότερο μὲ τὶς συνηθισμένες χαρὲς τοῦ κόσμου, μὲ τὸν χειμώνα, μὲ τὰ χιόνια, μὲ τὸ ζεστὸ τζάκι.
Μοναχὰ ὁ ὀρθόδοξος χριστιανὸς γιορτάζει τὰ Χριστούγεννα πνευματικά, κι ἀπὸ τὴν ψυχὴ του περνᾶνε ἁγιασμένα αἰσθήματα, καὶ τὴ ζεσταίνουνε μὲ κάποια θέρμη παράδοξη, ποὺ ἔρχεται ἀπὸ ἕναν ἄλλο κόσμο, τὴ θέρμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, κατὰ τὸν ἀναβαθμὸ ποὺ λέγει:
Σταμάτης Σπανουδάκης
Δεν θα έγραφα αυτά τα λίγα λόγια, αν δεν έβλεπα και άκουγα τι, αλλά κυρίως ποιοί μας ετοιμάζουν τις γιορτές, για το 1821.
Πόσο απροκάλυπτα πιά, δυστυχώς όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις μας και τα υπάκουα παρακλάδια και παπαγαλάκια τους, με το πρόσχημα της εορτής των 200 χρόνων, προσπαθούν και εκ’ δεξιών πια τώρα, να πληγώσουν και να γκρεμίσουν, όλα όσα είμαστε, πιστεύουμε και αγαπάμε.
Καλύτερα να ανέθεταν τις γιορτές τους, στο Τουρκικό υπουργείο πολιτισμού, αν βέβαια υπάρχει κάτι τέτοιο.
Παρατηρεῖται τὸ ἐντελῶς ἄτοπο φαινόμενο νὰ εἰσέρχονται στὸ Ἅγιο Βῆμα τῶν Ἱερῶν Ναῶν καὶ μάλιστα κατὰ τὴν διάρκεια τῆς θείας Λατρείας, διάφορα λαϊκὰ πρόσωπα, ἀνήλικα ἤ ἐνήλικα, δίχως κἄν τὴν ἀπαιτούμενη εὐλάβεια καὶ συστολή.
Ὅμως, σύμφωνα μὲ τὴν Κανονικὴ Παράδοση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς Κληρικούς, ἀνωτέρους καὶ κατωτέρους, δὲν εἶναι ἐπιτρεπτὴ ἡ εἴσοδος σὲ ὁποιοδήποτε ἄλλο
πρόσωπο ἐντὸς τοῦ Ἱεροῦ Βήματος.
π.Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Ο Χριστός έγινε άνθρωπος για να ανέβει στο Σταυρό. Το είπε ο Ίδιος τις παραμονές του πάθους Του. Προσευχόμενος στον Πατέρα Του λέει: «Πάτερ, σώσόν με εκ της ώρας ταύτης . αλλά δια τούτο ήλθον εις την ώραν ταύτην» (Ιωάν. 12, 27). Ήρθε στον κόσμο για να περάσει την ώρα της οδύνης. Αυτή η ώρα όμως ήταν ταυτόχρονα και ώρα δόξας.
Γι’ αυτό και ο Χριστός λέει: «Πάτερ, δόξασόν σου το όνομα». Και έρχεται η φωνή από τον ουρανό: «Και εδόξασα και πάλιν δοξάσω» (Ιωάν. 12, 28). Ο Σταυρός του Κυρίου ήταν λοιπόν ο σκοπός της παρουσίας του Χριστού στον κόσμο, η γεύση της οδύνης ήταν το αποκορύφωμα της αγάπης Του προς τους ανθρώπους, και στον Σταυρό πάνω δοξάστηκε το όνομα του Θεού Πατρός.
Αλεξάνδρου Σμέμαν
Ή ευλάβεια πού δείχνει, ή Εκκλησία στην Παναγία ριζώνει στην υπακοή της στον Θεό, στην εκούσια επιλογή της να δεχθεί μια πρόσκληση αδύνατη στα ανθρώπινα μέτρα.
Ή Όρθόδοξη Εκκλησία ανέκαθεν τόνιζε τη σύνδεση της Παναγίας με τον άνθρωπο καί χαίρεται γι’ αυτήν καί τη θεωρεί ως τον καλύτερο, καθαρότερο καί πιο υπέροχο καρπό της ανθρώπινης ιστορίας καί της αναζητήσεως του Θεού από τον άνθρωπο, της αναζητήσεως του εσχάτου νοήματος,του εσχάτου περιεχομένου της ζωής του ανθρώπου.
Με μία προτύπωση του Σταυρού του Χριστού στην Παλαιά Διαθήκη μας προετοιμάζει, αγαπητοί μου αδελφοί, η Εκκλησία για να εορτάσουμε την μεγάλη εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, την Κυριακή που προηγείται.
Ο ευαγγελιστής Ιωάννης μας θυμίζει τον λόγο του Χριστού ότι «όπως ο Μωυσής ύψωσε το χάλκινο φίδι στην έρημο, έτσι έπρεπε να υψωθεί και ο Υιός του ανθρώπου επάνω στο Σταυρό».
Γνωστό το περιστατικό. Επιδρομή φιδιών στην έρημο του Σινά και οι Εβραίοι πεθαίνουν από τα δήγματά τους.
Πρόσφατα σχόλια