You are currently browsing the tag archive for the ‘Ορθοδοξία’ tag.
π.Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Μία από τις παλαιές παραδόσεις του Γένους μας είναι και η αμοιβαιότητα Εκκλησίας και Πολιτείας, η «συναλληλία», όπως ονομαζόταν από τα χρόνια του Βυζαντίου. Σ’ αυτήν την αμοιβαιότητα η παράδοσή μας επισημαίνει το μοναδικό ρόλο της παρουσίας της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Κατά την πολιορκία της Κωνσταντινούπολης από τους Άβαρους, κατά το έτος 626 μ.Χ., ο Πατριάρχης Σέργιος περιέτρεχε τα τείχη της Πόλης με την εικόνα της Παναγίας της Βλαχερνίτισσας και ενθάρρυνε το λαό στην αντίσταση.
π.Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Σε μια εποχή μεγάλης δοκιμασίας και φωνής απιστίας, η Εκκλησία μας έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι στην ανθρώπινη ιστορία εμφανίστηκε ένα πρόσωπο το οποίο έζησε όλο το μυστήριο της παρουσίας του Θεού. Αυτή είναι η Παναγία μας.
Ο υμνογράφος των Χαιρετισμών την χαρακτηρίζει «δοχείον της σοφίας του Θεού». Το δοχείο είναι ένας μικρός αποθηκευτικός χώρος, στον οποίο φυλάσσονται κυρίως υγρά, αλλά και στερεά, προς πόσιν και βρώσιν, για την κάλυψη των υλικών αναγκών μας.
του πατρός Δημητρίου Μπόκου
«Η γυνή απατηθείσα εν παραβάσει γέγονε» (η γυναίκα εξαπατήθηκε και έπεσε στην παράβαση) (Α΄Τιμ. 2, 14).Η Εύα στον Παράδεισο παρασύρθηκε από την απάτη του όφεως. Δεν μπόρεσε να αντισταθεί στην ύπουλη υποβολή του «θα γίνετε θεοί».
Έμπειρος στρατηγός ο διάβολος, γνωρίζοντας ότι το θήλυ είναι ασθενέστερο σκεύος, διάλεξε να χτυπήσει στο αδύνατο σημείο.
Οι Χαιρετισμοί στην Παναγία είναι υμνωδία που ο κάθε πιστός χαίρεται ιδιαίτερα να διαβάζει την μεγάλη Τεσσαρακοστή διαβάζονται κάθε Παρασκευή και για πέντε συναπτές εβδομάδες.
Τα νοήματα των Χαιρετισμών είναι υψηλά και βαθειά και θεωρούμε πολύ χρήσιμη μία μικρή σύντομη ερμηνεία.
Α’ ΣΤΑΣΗ
Άγγελος πρωτοστάτης, ουρανόθεν επέμφθη, ειπείν τη Θεοτόκε το χαίρε. (3) και συν τη ασωμάτω φωνή, σωματούμενον σε θεωρών Κύριε, εξίστατο και ίστατο, κραυγάζων προς αυτήν τοιαύτα.
Λειτουργικά βιβλία καλούνται όσα χρησιμοποιούνται για την τέλεση των Ιερών Ακολουθιών της Εκκλησίας μας.
α. Το Ευαγγέλιο, το οποίο συμβολίζει την πραγματική παρουσία του Χριστού στην Εκκλησία και το γεγονός ότι η Εκκλησία διαφυλάσσει την Αλήθεια. Είναι το ιδιαίτερα διακοσμημένο βιβλίο της Εκκλησίας πού θυμιάζεται, προσκυνείται και αποτίθεται πάνω στην Αγία Τράπεζα.
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
-Γέροντα, γιατί πολλοί άνθρωποι , ενώ τα έχουν όλα, νιώθουν άγχος και στενοχώρια;
-Όταν βλέπετε έναν άνθρωπο να έχη μεγάλο άγχος, στενοχώρια και λύπη, ενώ τίποτε δεν του λείπει, να ξέρετε ότι του λείπει ο Θεός.
(Από την εορτή της Υπαπαντής)
του πατρός Δημητρίου Μπόκου
Η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη είναι άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους, καθόσον η καθεμία προϋποθέτει την άλλη (βλ. ΛΥΧΝΙΑ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ, αρ. φ. 422, Σεπτ. 2018). Η Παλαιά προετοιμάζει το έδαφος για την Καινή. Περιχαρακώνει τους ανθρώπους με τον θείο νόμο που έλαβε ο Μωυσής στο Σινά, για να γίνουν ικανοί να δεχθούν την τέλεια διδασκαλία του Χριστού. Συγχρόνως τους προϊδεάζει με προτυπώσεις και σύμβολα για τα μέλλοντα να συμβούν γεγονότα. Γι’ αυτό και οι δύο Διαθήκες κατανοούνται μόνο σε αλληλεξάρτηση.
παπα Γιώργης Δορμπαράκης
«Η εν τω Ναώ είσοδος της Θεομήτορος έφερε εορτή για τους ευσεβείς θαυμαστή και παγκόσμια, έχοντας αφορμή το παρακάτω γεγονός.
Η πανσέβαστη Άννα, καθώς περνούσε τη ζωή της χωρίς παιδιά, παρακαλούσε, μαζί με τον σώφρονα Ιωακείμ, με νηστείες και δεήσεις, τον Κύριο της φύσεως, να τους λυπηθεί και τους χαρίσει ένα παιδί, υποσχόμενη, αν ικανοποιηθεί το αίτημά της, το παιδί που θα γεννούσε να το αναθέσει αμέσως σ’ Εκείνον.
Γράφει ὁ Μακαρούνας Νικήτας-Μιχαήλ, πτυχιοῦχος Θεολογίας ΑΠΘ
Ὁ ὀρθόδοξος ναός εἶναι μιά μικρογραφία τοῦ σύμπαντος κόσμου (ὁρατοῦ καί ἀοράτου). Ἀποτελεῖ τό κέντρο τῆς ἐνοριακῆς ζωῆς καί, κατά κανόνα, κτίζεται στό κέντρο τῆς συνοικίας ἤ κοινότητας.
Παλιότερα οἱ τροῦλοι καί τό καμπαναριό του ἦταν ὁρατά ἀπό μεγάλη ἀπόσταση καί ἐπιβάλλονταν μέ τό μέγεθος καί τήν ἐπιβλητικότητά τους στά γειτονικά κτίρια.
του πατρός Δημητρίου Μπόκου
Ο Ισραήλ υπήρξε λαός απειθής και σκληροτράχηλος. Η σχέση του με τον Θεό ήταν διαρκώς μεταβαλλόμενη. Παρά τα θαυμαστά σημεία που συνόδευσαν την απελευθέρωσή του απ’ τη δουλεία της Αιγύπτου, η εμπιστοσύνη του προς τον Θεό δεν ήταν καθόλου δεδομένη.
Με το πρώτο εμπόδιο η στάση του άλλαζε. Πολύ εύκολα επαναστατούσε και γόγγυζε.
Πρόσφατα σχόλια