You are currently browsing the tag archive for the ‘Ορθοδοξία’ tag.
Του Θεοκλήτου Μοναχού Διονυσιάτη
Στα χίλια πεντακόσια εξήντα περίπου, -όταν σουλτάνος ήταν ό Σουλεϊμάν ό λεγόμενος μεγαλοπρεπής, ένα καράβι τούρκικο έπλεε στα μέρη της Κασσάνδρας, κατευθυνόμενο προς τη θαλάσσια περιοχή της Χαλκίδας.
Μεταξύ του τούρκικου πληρώματος ήταν και ένας χριστιανός ναύτης σέ περασμένη ηλικία πού κατείχε τη θέση του λοστρόμου μέσα στο καράβι, τον έλεγαν Δημητρό και καταγόταν από τα Μπουγάζια.
του πατρός Δημητρίου Μπόκου
Η παράδοση του νόμου του Θεού, των δέκα εντολών, στον προφήτη Μωυσή, έγινε μέσα σε συγκλονιστικές συνθήκες που κατατρόμαξαν τους Ισραηλίτες. Το όρος Σινά τυλίχτηκε με φωτιά και καπνούς.
Σκεπάστηκε με γνόφο, σκοτεινή νεφέλη. Βροντές και αστραπές, αλλά και δυνατά σαλπίσματα ηχούσαν πολύ δυνατά. Ο Θεός κατέβηκε στην κορυφή του όρους και κάλεσε τον Μωυσή να ανεβεί εκεί.
Ἡ Ἁγία Τράπεζα συμβολίζει τὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ τὸν τάφο Του. Εἶναι φυσικὸ λοιπὸν νὰ στολίζεται καὶ νὰ καλύπτεται ἀναλόγως, ὅπως ἁρμόζει στὸ Βασιλικὸ αὐτὸ θρόνο (ἢ καὶ τάφο).
Γιὰ ἔνδειξη τιμῆς, ἀλλὰ καὶ γιὰ αἰσθητικοὺς λόγους ἡ Ἁγία Τράπεζα καλύπτεται ἀπὸ τὰ καλύμματα:
του αρχιμανδρίτου Χρυσ Παπαθανασίου
Ό ιερεύς πρό της Θ. Κοινωνίας ενώπιον της Άγιας Τραπέζης με συντριβήν καρδίας, ταπείνωσιν, εύλάβειαν και φόβον Θεοΰ, συλλογιζόμένος την άναίμακτον θυσίαν του Χρίστου, αναγιγνώσκει ή άκούεί τις ευχές προ της Θ. Μεταλήψεως.
Ακολούθως, αφού ζητήσει συγχώρησιν παρά των άλλων ιερέων, του διακόνου και του λάου, λέγει, τα λόγια: «Ιδού προσέρχομαι Χριστώ τω άθανάτω βασιλεί και Θεω ημών. Μεταδίδοταί μοι…».
Αρχίζει, αγαπητοί μου αδερφοί χριστιανοί, η Θεία Λειτουργία και προτού να αρχίσει θυμιάζει ο Ιερεύς την Αγία Τράπεζα, τα εικονίσματα και τον λαό.
Αυτός είναι ένας λειτουργικός Κανόνας: πριν από ένα νέο μεγάλο τμήμα της Θείας Λειτουργίας να προηγείται θυμίαμα.
«Ο Μεσσίας (= Χριστός), όταν η εορτή ήταν στο μέσο, στάθηκε ανάμεσα στους διδασκάλους του μωσαϊκού Νόμου και τους δίδασκε».
Την εορτή της Μεσοπεντηκοστής την εορτάζουμε για την τιμή των δύο μεγάλων εορτών, δηλαδή του Πάσχα και της Πεντηκοστής, επειδή αυτή και ενώνει και συνδέει τις δύο αυτές εορτές.
Ἱερομ. Κλεόπα Ἡλιέ
«∆οκιμαζέτω δέ ἄνθρωπος ἑαυτόν, καί οὕτως ἐκ τοῦ ἄρτου ἐσθιέτω καί ἐκ τοῦ ποτηρίου πινέτω ὁ γάρ ἐσθίων καί πίνων ἀναξίως κρίμα ἑαυτῶ ἐσθίει καί πίνει, μή διακρίνων τό σῶμα τοῦ Κυρίου». (Α΄ Κορ. 11, 28-29)
Θά παρουσιάσουμε τά ἀναγκαιότερα ἔργα τά ὅποια πρέπει νά γνωρίζουν, ὅσοι ἐπιθυμοῦν νά κοινωνοῦν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Κατ’ ἀρχήν πρέπει νά καταλάβουμε ὅτι ἡ πρό τῆς Θείας Κοινωνίας προετοιμασία εἶναι διπλή, δηλαδή σωματική καί πνευματική.
Ο παπα Περοδασκαλάκης με το σήμαντρο της Σπιναλόγκας. Αυτό σήμαινε κάθε χρόνο την Ανάσταση.
Του Νίκου Ψιλάκη
Ανάσταση στη Σπιναλόγκα, στα χρόνια που το όμορφο νησί του μεραμπελλιώτικου κόλπου φιλοξενούσε τους απόκληρους της ζωής, τους λεπρούς.
Καθώς ο παπά Χρύσανθος τελούσε την αναστάσιμη λειτουργία και τη συνήθη περιφορά των εξαπτέρυγων, οι πιστοί διέκριναν μέσα στο σκοτάδι την πλάτη του Χριστού!
του πατρός Δημητρίου Μπόκου
Στο πρώτο μας Πάσχα «κεκλεισμένων των θυρών», Σε θυμηθήκαμε αμέσως, Κύριε. Θυμηθήκαμε τα παραπονεμένα Σου λόγια: «Πάντες σκορπισθήσεσθε, εμέ λιπόντες».
Για πρώτη φορά Σε προσέξαμε να διαβαίνεις τον τραχύ σου δρόμο μόνος. Και μόνος να πίνεις, σταλαματιά-σταλαματιά, και το ποτήριον του Πάθους Σου, από τον χείμαρρο των Κέδρων μέχρι τον φριχτό Γολγοθά.
Μητροπολίτου Προικοννήσου Ιωσήφ
Η Ακολουθία ήδη μας έδωσε όχι μόνον όλη την Χάρη αλλά και όλη την χαρά, τον καταρτισμό του νοήματος των Αγίων Ημερών.
Αξιωθήκαμε να προχωρήσουμε λειτουργικώς μαζί με τον Κύριο από τον κήπο της Γεθσημανή μέχρι τον φρικτό Γολγοθά και μέχρι τον ζωηφόρο και ζωοδόχο Τάφο, τον ξένο Τάφο, στον οποίο φιλοξενήθηκε τριήμερος.
Σημειώνω, αυτόν τον ξένο Τάφο, γιατί ο Κύριος ήλθε «εις τα ίδια και οι ίδιοι Αυτόν ουκ εδέχθησαν», ήλθε στους δικούς Του και οι δικοί Του δεν Του ανοίξανε και έμεινε διά βίου ένας ξένος.
Πρόσφατα σχόλια