You are currently browsing the tag archive for the ‘Ορθοδοξία’ tag.
αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
Ο Άδης νικήθηκε.
Ο Θάνατος γεύτηκε ζωή.
Η φθορά αφθαρτοποιήθηκε.
Το κακό ντροπιάστηκε.
Τα πάντα γίνονται καινά.
Η γη ενώνεται με τον ουρανό.
Το σκοτάδι καταργείται.
Δεν υπάρχουν πλέον αδιέξοδα.
Θανατώνεται η απόγνωση.
Μπολιάζεται η θεανθρωπία στον άνθρωπο.
Τολμηροί
«Τολμήσας εισήλθε προς Πιλάτον και ητήσατο το σώμα του Ιησού»(Μάρκ. ιε΄ 42-47)
Ο Μέγας Διδάσκαλος είναι πια νεκρός.
Ο φόβος των Ιουδαίων βρίσκεται σφραγισμένος μέσα σ’ ένα τάφο. Όμως, οι συνειδήσεις τόσο ταράχθηκαν από το τέλμα τους με τα λόγια Εκείνου, που και νεκρό ακόμη τον φοβούνται.
αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
Μόνος.
Μόνος με τον Πατέρα Του.
Μόνος στέκει και θωρεί την αχαριστία των ανθρώπων.
Μόνος πονά βουβά. Άνθρωπο δεν έχει.
Μόνος πίνει αυτό το πικρό ποτήρι της προδοσίας.
Το σώμα Του ήδη έχει γεμίσει πληγές, μα θα έρθουν κι άλλες.
Οι πληγές του Σταυρού.
Μα οι πληγές στο σώμα Του είναι μικρές μπροστά στις πληγές της καρδιάς Του.
Όταν πλησίαζε το Πάσχα των Εβραίων ο Χριστός επιθύμησε να συνφάγουν για τελευταία φορά όλοι οι μαθητές του μαζί.
Πήγαν λοιπόν κατόπιν υποδείξεων του Χριστού και ετοίμασαν οι μαθητές ένα δείπνο σε ένα υπερώο στα Ιεροσόλυμα.
(Ἰωάν.18, 1-28)
Ἀντίφωνον Δ’
«Σήμερον ὁ Ἰούδας καταλιμπάνει τόν Διδάσκαλον καί παραλαμβάνει τόν διάβολον· τυφλοῦται τῷ πάθει τῆς φιλαργυρίας, ἐκπίπτει τοῦ φωτός ὁ ἐσκοτισμένος∙ πῶς γάρ ἠδύνατο βλέπειν ὁ τόν φωστῆρα πωλήσας τριάκοντα ἀργυρίων; ἀλλ᾽ ἡμῖν ἀνέτειλεν ὁ παθών ὑπέρ τοῦ κόσμου∙ πρός ὅν βοήσωμεν∙ Ὁ παθών καί συμπαθῶν ἀνθρώποις, δόξα σοι».
(Ματθ. 26, 6-16)
Ο Κύριος παραμένει σιωπηλός την Τετάρτη και την Πέμπτη μέχρι το βράδυ, οπότε και από τα χείλη του θα έβγαιναν λόγια που δεν έχουν ποτέ ακουστεί σ’ ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία.
Ενώπιον των οφθαλμών Του έχει μόνο τον θάνατο, το τελικό μυστήριο με το οποίο θα ολοκληρώσει την αποστολή Του, που ήταν η σωτηρία μας.
(Ματθ. 24, 3-35)
Ο Κύριος προχωρεί προς το εκούσιον Πάθος.
Πρέπει να Τον συνοδέψουμε. Αυτό είναι το καθήκον μας, εφόσον ομολογούμε πως ό,τι είμαστε τώρα το χρωστούμε στη δύναμη των Παθών του Χριστού· καθήκον μας, εφόσον ελπίζουμε να λάβουμε κάτι τόσο μεγάλο και θαυμαστό, που δεν το χωράει ο ανθρώπινος νους μας.
«λαβοῦσα λίτραν μύρου νάρδου πιστικῆς πολυτίμου»
Ἰωάν. ιβ΄ 1-18
Ἡ σαρκωμένη Ἀγάπη, ὁ Κύριος Ἰησοῦς, ἔρχεται πρός τό Πάθος Του. Τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων μᾶς Τόν παρουσιάζει ἕξι μέρες πρίν τό Πάσχα στή Βηθανία, τό χωριό ὅπου κατοικοῦσε ὁ φίλος Του Λάζαρος, τόν ὁποῖο εἶχε ἀναστήσει ἀπό τούς νεκρούς.
Μοναχός Λεβ Zιλλέ
Το Σάββατο του Λαζάρου κατέχει ξεχωριστή θέση στο λειτουργικό ημερολόγιο. Δεν ανήκει στις σαράντα ημέρες της μετάνοιας της Μ. Τεσσαρακοστής ούτε και στις οδυνηρές ημέρες της Μ. Εβδομάδας, αυτές που αρχίζουν από τη Μ. Δευτέρα και τελειώνουν τη Μ. Παρασκευή. Μαζί με την Κυριακή των Βαΐων συνθέτουν ένα σύντομο χαρούμενο πρελούδιο των γεμάτων πόνο ημερών που ακολουθούν.
«Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τό κεφάλαιον καί τοῦ ἀπ’ αἰῶνος μυστηρίου ἡ φανέρωσις…», ψάλλουμε στήν Ἐκκλησία μας τήν ἡμέρα τῆς παγκόσμιας καί χαρμόσυνης ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ.
Εἶναι ἡ ἀρχή ὅλων τῶν Δεσποτικῶν ἑορτῶν καί συγχρόνως Θεομητορική ἑορτή. Ἡ θεία Ἐνανθρώπηση εἶναι ἔργο τῆς δυνάμεως τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί τῆς θελήσεως καί τῆς πίστεως τῆς Παρθένου.
Πρόσφατα σχόλια