You are currently browsing the tag archive for the ‘Ορθοδοξία’ tag.
του πατρός Δημητρίου Μπόκου
Ο Ισραήλ υπήρξε λαός απειθής και σκληροτράχηλος. Η σχέση του με τον Θεό ήταν διαρκώς μεταβαλλόμενη. Παρά τα θαυμαστά σημεία που συνόδευσαν την απελευθέρωσή του απ’ τη δουλεία της Αιγύπτου, η εμπιστοσύνη του προς τον Θεό δεν ήταν καθόλου δεδομένη.
Με το πρώτο εμπόδιο η στάση του άλλαζε. Πολύ εύκολα επαναστατούσε και γόγγυζε.
Στὶς 14 Σεπτεμβρίου ἑορτάζουμε μὲ λαμπρότητα τὴ μεγάλη Ἑορτὴ τῆς Παγκοσμίου Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ. Ὅλος ὁ μήνας Σεπτέμβριος εἶναι ὁ μήνας τοῦ Σταυροῦ.
Ἡ ἱερὴ Ὑμνολογία τοῦ Σταυροῦ, τὰ ἱερὰ Ἀναγνώσματα καὶ οἱ Κυριακὲς Πρὸ τῆς Ὑψώσεως καὶ Μετὰ τὴν Ὕψωσιν, ποὺ δορυφοροῦν τὴν Ἑορτή, ὑπογραμμίζουν τὴν ἐπισημότητά της.
Η Θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Μηλιώτισσας. Φυλάσσεται στον ιερό ναό Γέννησης της Θεοτόκου στη Μηλιά του νομού Πέλλας.
Η εικόνα ανήκει στον τύπο της Οδηγήτριας και μαζί με άλλα Ιερά Κειμήλια έφεραν το 1922 οι πρόσφυγες στην Ελλάδα από την Μικρά Ασία με πρωτοστάτη το παπα – Παύλο Τσαουσάκη, από ένα χωριό που λεγόταν Ελμαλίκ στην Νικομήδεια που Ελμαλίκ στα Ελληνικά σημαίνει Μηλιά ή Μήλοι.
Γεώργιος Καψάνης (Καθηγούμενος Ἱ. Μ. Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγ. Ὄρους)
Ἑορτὴ παγκόσμιας χαρᾶς ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία μας, τὴ Γέννηση τῆς Κυρίας Θεοτόκου. Καὶ κάπου, σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ ὡραῖα τροπάρια τῆς ἑορτῆς, τὴν ἀποκαλεῖ “ρίζα τοῦ γένους ἡμῶν” (β’ κανόνας ἑορτῆς, θ’ ὠδή).
Καὶ ὄντως ἡ Παναγία μας εἶναι ἡ νέα ρίζα, ἡ ὁποία μέσα σ’ ἕνα ἄγονο κόσμο, σ’ ἕνα στεῖρο κόσμο, σ’ ἕνα πνευματικὰ νεκρὸ κόσμο μπόρεσε νὰ μᾶς φέρει τὸ ἄνθος τῆς ζωῆς, τὸν Σωτήρα Χριστό.
Η Εκκλησία του Χριστού εορτάζει την αρχή της Ινδικτιώνος – από την λατινική λέξη «indictio», η οποία σημαίνει ορισμός – δηλαδή την έναρξη του εκκλησιαστικού έτους.
Ο όρος προήλθε από την συνήθεια των Ρωμαίων αυτοκρατόρων να ορίζουν δια θεσπίσματος για διάστημα δεκαπέντε ετών το ποσόν του ετησίου φόρου, που εισέπρατταν αυτήν την εποχή για την συντήρηση του στρατού.
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Το πρόσωπο της Παναγίας μας είναι ανάσα για την καρδιά και την σκέψη μας. Δεν είναι μόνο η εικόνα και η εμπειρία της Μάνας που προσεύχεται για όλους μας, μας αγκαλιάζει, μας νοιάζεται, μας παρηγορεί.
Είναι και το υπόδειγμα της ταπείνωσης που δοξάζεται. « Επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού ο Κύριος, ιδού γαρ από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί» αναφωνεί η ίδια στην επίσκεψή της στην Ελισάβετ.
Έλενα
Κάτι δεν πάει καλά στην εκκλησιά της Αγίας Μαρίνας Κισσού…
Στον πανέμορφο ναό που είναι χτισμένος στην κεντρική πλατεία του χωριού, στα 1700, τα εικονίσματα έχουν …ταμπελάκια που γράφουν «Προσοχή: Δεν φιλώ, προσκυνώ».
Επίσης υπάρχει υπόμνηση της μάσκας και της τήρησης των αποστάσεων.
αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
Ο Αύγουστος στην Ελλάδα δεν είναι μήνας…
Είναι η αγάπη των Ελλήνων για την Παναγία…
Είναι η δίψα των πιστών για το βλέμμα Της…
Είναι η δοξολογία της θάλασσας για τον ωκεανό της ταπείνωσής Της…
Είναι η παράκληση του ήλιου για την φωτεινή σιωπή Της…
Είναι η μέθη των αστεριών από το πέρασμά Της…
Φώτης Κόντογλου
Σήμερα που κοιμήθηκες, θαρρείς πως η χαρά γίνηκε πιο μεγάλη, η θλίψη άλλαξε σε αγαλλίαση, η ελπίδα ζωήρεψε αντί να αποσκιάσει και πλημμύρησε τις καρδιές μας.
Σήμερα τ’ αγέρι φυσά γλυκύτερα στα κουρασμένα πρόσωπά μας, τα δέντρα σαν να γενήκανε πιο χλωρά, τ’ αυγουστιάτικο κύμα σαν να αρμενίζει πιο δροσερό μέσα στο πέλαγο και αφρίζει φουσκωμένο από χαρά μεγάλη, το κάθε τι πανηγυρίζει κι’ αγάλλεται…
Του Θεοκλήτου Μοναχού Διονυσιάτη
Στα χίλια πεντακόσια εξήντα περίπου, -όταν σουλτάνος ήταν ό Σουλεϊμάν ό λεγόμενος μεγαλοπρεπής, ένα καράβι τούρκικο έπλεε στα μέρη της Κασσάνδρας, κατευθυνόμενο προς τη θαλάσσια περιοχή της Χαλκίδας.
Μεταξύ του τούρκικου πληρώματος ήταν και ένας χριστιανός ναύτης σέ περασμένη ηλικία πού κατείχε τη θέση του λοστρόμου μέσα στο καράβι, τον έλεγαν Δημητρό και καταγόταν από τα Μπουγάζια.
Πρόσφατα σχόλια