«Λοιπὸν σαλπίζω κ᾿ ἐγώ, ἕνας μικρὸς σαλπιγκτὴς μέσα στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μου, σαλπίζω κ᾿ ἐγὼ καὶ λέγω· Ξυπνᾶτε, ξυπνᾶτε!»

τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Kοιμούμεθα ἀδελφοί μου, ἐπάνω σὲ ἕνα ἡφαίστειο! Νὰ ξυπνήσουμε πρίν εἶναι ἀργὰ.  Τώρα οἱ δύσκολοι, καιροὶ ἐπιβάλλουν  νὰ εἴμεθα μαχητικοί καὶ νὰ ἀγωνιζόμεθα, γιὰ τὴν πίστι μας, γι᾿ αὐτὸ  χρειάζεται ν’ ἀνασυντάξουμε τὶς δυνάμεις μας  ἐναντίον τοῦ κακοῦ.

Διάβασα κάποτε γιὰ ἕναν ποὺ πῆγε πάνω σ᾿ ἕνα βουνό. Τὸ βουνὸ ἦταν ὁ Βεζούβιος κ᾿ ἦταν οἱ παραμονὲς τῆς ἐκρήξεως τοῦ ἡφαιστείου. Πῆγε λοιπὸν καὶ κάθησε πάνω στὸ Βεζούβιο.

Ἐδῶ, λέει, ὡραῖα εἶνε· χορταράκι ἄφθονο, δέντρα μὲ ὡραία σκιά… ῎Eβγαλε τὴν κάππα του, ξάπλωσε κάτω, καὶ πῆρε ἕναν θαυμάσιο ὕπνο. Ῥοχάλιζε ἐπάνω στὸ χορταράκι. Ἀπὸ κάτω ὅμως τί ἤτανε;

Advertisements

Στέργιος Σάκκος*: Η μία του Χριστού Εκκλησία

άρθρο του δασκάλου Σάββα Ηλιάδη

Λόγω της επικαιρότητος του θέματος και για να ενημερωθεί σωστά και ορθόδοξα ο πιστός λαός της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής, Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, δημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο του αείμνηστου διδασκάλου μας Στέργιου Σάκκου. Του όντως δασκάλου, του οποίου την πνευματική αξία των λόγων, έστω και εκ των υστέρων και εν καιροίς χαλεποίς, μόλις που αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε. Του διδάχου του Ευαγγελίου του Χριστού, που μετάγγισε ευσεβώς τα μηνύματά του επί δεκαετίες σε αμέτρητες ψυχές. Γράφει λοιπόν ο δάσκαλος και, «ακούσατε όρη και βουνοί και τα περίχωρα της οικουμένης»:

Pride parade: «Οριστική δήλωση» αυτοκαταστροφής και «επαιτεία» της αποστερημένης αγάπης

άρθρο του δασκάλου Σάββα Ηλιάδη

(Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύτηκε πριν από τρία χρόνια ακριβώς. Πιστεύουμε πως το μήνυμά του έχει κάποια διαχρονικότητα και το επαναδημοσιεύουμε)

Δεν είναι “pride parade” (παρέλαση υπερηφάνειας). Είναι μάλλον δημόσια δήλωση και επισφράγιση της ήδη επιτελούμενης αυτοκαταστροφής τους. Ναι. Παράλληλα είναι και έμμεση, απεγνωσμένη αίτηση ακρόασης αλλά και βοήθειας. Χρειάζονται βοήθεια οι ψυχές.  Ποιος να τους βοηθήσει όμως, όταν έχουν κλειστά τα αυτιά του σώματος και της ψυχής τους; Το γνωρίζουν πολύ καλά οι «αυτόχειρες» και δεν είναι δύσκολο να το ομολογήσουν, αν τους προσεγγίσει κάποιος και συζητήσει ειλικρινά μαζί τους. Είναι ένας τρόπος οριστικής δήλωσης «αυτοκτονίας» ψυχικής και κατά δεύτερο λόγο σωματικής. Είναι απόλυτα εγωιστική ενέργεια.

Καλόβουλες επισημάνσεις στις κακόβουλες ενέργειες και παρενέργειες του Κολυμπαρίου!

άρθρο του δασκάλου Σάββα Ηλιάδη

(ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ)

 8^ο Διεθνές Συνέδριο για την «Αγία και Μεγάλη Σύνοδο»! Ο οικουμενιστικός οίστρος συνεχίζεται αμείωτος, με την γενική επιστράτευση απάντων των εν τη οικουμένη ορθοδόξων οικουμενιστών! Ελάτε, λαέ του Θεού, να δείτε, να ακούσετε και – κυρίως – να … καταλάβετε! Ποιοι και πόσοι θα είναι αυτοί που θα μιλήσουν! Ποιες οι περγαμηνές τους και οι παντός είδους διακρίσεις τους … ανά την οικουμένη! Ποιο το περιεχόμενο των εισηγήσεων και τελικά, ποιος ο σκοπός του συνεδρίου:

Περὶ τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Χριστοῦ

 

Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς

Βλέπετε αὐτὴ τὴ κοινὴ γιὰ μᾶς ἑορτὴ καὶ εὐφροσύνη, τὴν ὁποία ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς ἐχάρισε μὲ τὴν ἀνάσταση καὶ ἀνάληψή του στοὺς πιστούς; Ἐπήγασε ἀπὸ θλίψη.

Βλέπετε αὐτὴ τὴ ζωή, μᾶλλον δὲ τὴν ἀθανασία; Ἐπιφάνηκε σὲ μᾶς ἀπὸ θάνατο.  Βλέπετε τὸ οὐράνιο ὕψος, στὸ ὁποῖο ἀνέβηκε κατὰ τὴν ἀνύψωσή του ὁ Κύριος καὶ τὴν ὑπερδεδοξασμένη δόξα ποὺ δοξάσθηκε κατὰ σάρκα; Τὸ πέτυχε μὲ τὴ ταπείνωση καὶ τὴν ἀδοξία.

Ὅπως λέγει ὁ ἀπόστολος γι’ αὐτόν, «ἐταπείνωσε τὸν ἑαυτὸ του γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, καὶ μάλιστα σταυρικοῦ θανάτου, γι’ αὐτὸ κι’ ὁ Θεὸς τὸν ὑπερύψωσε καὶ τοῦ χάρισε ὄνομα ἀνώτερο ἀπὸ κάθε ὄνομα, ὥστε στὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ νὰ καμφθεῖ κάθε γόνατο ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων καὶ νὰ διακηρύξει κάθε γλώσσα ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ Κύριος σὲ δόξα Θεοῦ Πατρός».(Φιλιπ. 2: 8-11).

Ο Άγιος Χαράλαμπος του Καβάρτ: Ο ομορφότερος ελληνορθόδοξος ναός στην Αρμενία

Απόδοση από τα αρμενικά: Γκεβόργκ Καζαριάν, θεολόγος
Νοέμβριος 2017-Ιανουάριος 2018, τεύχος 95

Η μακραίωνη παρουσία και η ιστορική κληρονομιά των ελλήνων στην Αρμενία, που είναι μαρτυρούμενη και καταγεγραμμένη από την αρχαιότητα, τυγχάνει σήμερα ιδιαίτερης προσοχής και αξιολόγησης.

Μετά την άλωση της Τραπεζούντας το 1461 δημιουργήθηκαν νέες ελληνικές κοινότητες στην Αρμενία, ενώ ανανεώθηκαν οι ήδη υπάρχουσες με την προσθήκη νέων μελών.

Νέα κύματα μεταναστών Ποντίων Ελλήνων υποδέχτηκε η αρμενική γη τον 18ο αιώνα, όταν οι βόρειες επαρχίες της Ανατολικής Αρμενίας ήταν ενσωματωμένες στο βασίλειο της Γεωργίας, η οποία, μαζί με την Ανατολική Αρμενία, υπαγόταν στον Σάχη Περσίας.

Ὁ ἄρτος ὁ ἔνζυμος

Τοῦ Ἁγίου Συμεὼν Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης

Ὁ ἄρτος εἶναι ἔνζυμος, τρόπον τινα ἔμψυχος ἀφοῦ ἔχει προζύμι, καὶ ἑπομένως ἀληθινὰ εἶναι ἄρτιος.

Ἔτσι εἰκονίζεται καὶ τὸ ὅτι ἦταν τέλεια ἡ ἀνθρώπινη φύση ποὺ προσέλαβε γιὰ χάρη μας ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, καὶ ἔγινε σάρκα ( Ἰωάν. 1, 14), χωρὶς νὰ ἀλλοιωθεῖ, καὶ εἶχε λογικὴ καὶ νοερὰ ψυχή, ὅλη τὴν ἀνθρώπινη δηλαδὴ φύση. Καὶ ὅπως εἶναι τέλειος Θεός, ἔτσι εἶναι καὶ τέλειος ἄνθρωπος, γιὰ νὰ ἀναπλάσει ὅλον ἐμένα τὸν ἄνθρωπο.

Τρία δὲ στοιχεῖα ἔχει μέσα του ὁ ἄρτος ποὺ συμβολίζουν τὸ τριμερὲς τῆς ἀνθρωπίνης ψυχῆς, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν τιμὴ τῆς ἁγίας Τριάδος· τὸ ἀλεύρι μὲ τὸ προζύμι, ποὺ σημαίνει τὴν ἀνθρωπίνη ψυχή, τὸ νερό, ποὺ σημαίνει τὸ βάπτισμα, καὶ τὸ ἁλάτι, ποὺ σημαίνει τὸν νοῦ καὶ τὴν διδασκαλία τοῦ Λόγου.

Γιά τή Θεομήτορα

Ἁγίου Σιλουανοῦ τοῦ Ἀθωνίτου

Ὅταν ἡ ψυχή κατέχεται ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, τότε, ὤ, πῶς εἶναι ὅλα εὐχάριστα, ἀγαπημένα καί χαρούμενα. Αὐτή ἡ ἀγάπη ὅμως συνεπάγεται θλίψη· κι ὅσο βαθύτερη εἶναι ἡ ἀγάπη, τόσο μεγαλύτερη εἶναι κι ἡ θλίψη.

Ἡ Θεοτόκος δέν ἁμάρτησε ποτέ, οὔτε κἄν μέ τό λογισμό, καί δέν ἔχασε ποτέ τή Χάρη, ἀλλά κι Αὐτή εἶχε μεγάλες θλίψεις. Ὅταν στεκόταν δίπλα στό Σταυρό, τότε ἦταν ἡ θλίψη Της ἀπέραντη σάν τόν ὠκεανό κι οἱ πόνοι τῆς ψυχῆς Της ἦταν ἀσύγκριτα μεγαλύτεροι ἀπό τόν πόνο τοῦ Ἀδάμ μετά τήν ἔξωση ἀπό τόν Παράδεισο, γιατί κι ἡ ἀγάπη Της ἦταν ἀσύγκριτα μεγαλύτερη ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Ἀδάμ στόν Παράδεισο.

Τὸ «Τῇ ὑπερμάχῳ» ὡς Ἐθνικὸς Ὕμνος

Στρατὴς Μυριβήλης

Κοντάκιον τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου.
Ἦχος πλ. δ´. Αὐτόμελον.

Τῇ ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ τὰ νικητήρια,
Ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια,
Ἀναγράφω σοι ἡ Πόλις σου Θεοτόκε.
Ἀλλ᾿ ὡς ἔχουσα τὸ κράτος ἀπροσμάχητον,
Ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον,
Ἵνα κράζω σοι· Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Πρὸς τὴν Παναγία, πρὸς τὴν Ὑπέρμαχο Στρατηγό, ἀποτείνεται τὸ θαυμάσιο βυζαντινὸ τροπάρι «Τὴ ὑπερμάχω Στρατηγῷ», ποὺ στὴν πραγματικότητα εἶναι ὁ ἐθνικὸς ὕμνος τοῦ ἀγωνιστικοῦ Βυζαντίου.

Ἀπό τόν κανόνα τοῦ Άκαθίστου Ὕμνου – Ὠδή θ’

Ἅπας γηγενής σκιρτάτῳ τῷ πνεύματι λαμπαδουχούμενος· πανηγυριζέτω δέ ἀύλων Νόων φύσις γεραίρουσα τήν ἱεράν πανήγυριν τῆς Θεομήτορος καί βοάτω: Χαίροις, παμμακάριστε Θεοτόκε, ἁγνή, ἀειπάρθενε.

Ὅλος ὁ πληθυσμός τῆς γῆς φωτισμένος ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα ἄς σκιρτᾶ ἀπό χαρά· ἄς πανηγυρίζουν τά τάγματα τῶν ἀσωμάτων, πνευματικῶν ἀγγέλων, ἐγκωμιάζοντας τήν ἱερή πανήγυρη τῆς Μητέρας τοῦ Θεοῦ καί ἄς ἀναφωνοῦν σ᾽ αὐτήν: «Μακάρι νά χαίρεις, εὐλογημένη ἀπ᾽ ὅλους, Θεοτόκε ἁγνή, ἀειπάρθενε».