You are currently browsing the tag archive for the ‘Νηστεία του Δεκαπενταύγουστου’ tag.
αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
Ο ήλιος στέκει ακόμα ψηλά καμαρωτός με μία υποψία φυγής από τον καταγάλανο ουρανό όταν η καμπάνα θα καλέσει τους μοναχούς στο καθολικό για τον εσπερινό και την παράκληση της Παναγίας.
Δεκαπενταύγουστος. Δεκαπέντε ημέρες νηστείας -τροφών και κακών συνηθειών- που αναγεννούν την κουρασμένη μας καθημερινότητα.
Λουκία Βουργιά – Δημητριάδου, (τέως Επιθεωρήτρια Δημοτικής Εκπαίδευσης Κύπρου)
Ήταν ένα ζεστό καλοκαιριάτικο μεσημέρι του Ιούνη του 2019 . Είπα να πάω να δω λίγο τη μάνα μου. Την είδα να κρατά ένα δισκάκι με δυο φέτες βρεγμένο ψωμί.
Προχωρούσε αργά με μικρά βήματα στην αυλή του σπιτιού μας . Απίθωσε με τρεμάμενα χέρια το ψωμί στον φούρνο. Μα τι έκανε ;
Νώντας Σκοπετέας
Ο τζίτζηκας που αξημέρωτα ξεκινά το ορθρινό του εγερτήριο δεν φιμώνεται …
Οι κελαηδιστές του ουρανού που σε κάθε ηλίου δύση παρουσιάζονται στον Αθάνατο Πατέρα να του δώσουν την αναφορά άλλης μιας Θεοδώρητης μέρας, δεν φυλακίζονται …
(Φώτης Κόντογλου, Παναγία η χαρά των χριστιανών)
««τι γυρεύεις;» του λέω
«τη Θεοτόκο» μου λέει
– στην ακατάληπτη γλώσσα εκείνων που δίνουν νόημα σε μια εποχή!»(τ.λειβ)
Τά ματόφρυδά της εἶναι καμαρωτά, ζωηρά καί μακρυά, φτάνοντας ἴσαμε κοντά στ’ αὐτιά της, τά μάτια της ἀμυγδαλωτά, ἰσκιωμένα, καστανά, βαθειά, σοβαρά μά γλυκύτατα, μέ τ’ ἀσπράδι καθαρό μά ἰσκιωμένο.
Όταν χειροτονήθηκα κληρικός, πριν εικοσιπέντε περίπου χρόνια και ήρθα στο χωριό, συνάντησα μια γενιά ανθρώπων που σαν έμπαινε η νηστεία ήταν χαρούμενοι.
Ούτε νεύρα, ούτε «τι θα ψήσουμε τώρα να φάμε…» είχε. Χαρά και προσμονή, αυτό υπήρχε. Δεν έψαχναν να βρουν λόγους για να νηστέψουν π.χ. δίαιτας, υγείας, ενίσχυσης του εγώ.
Αρκούσε που το έλεγε η εκκλησία, που το είχε κάνει ο ίδιος ο Χριστός και οι άγιοι, που έτσι μεγάλωσαν και έμαθαν να υποδέχονται τις μεγάλες εορτές.
Τήν πρώτη Αὐγούστου κάθε ἔτους ξεκινᾶ ἡ νηστεία τοῦ Δεκαπενταυγούστου. Ἡ περίοδος αὐτὴ τῆς νηστείας προηγεῖται τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου καὶ ἀρχικὰ ἦταν διηρημένη σὲ δυὸ τμήματα: αὐτὸ ποὺ προηγεῖτο τῆς ἑορτῆς τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος καὶ ἐκεῖνο τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου.
Οἱ δυὸ αὐτὲς νηστεῖες ἑνώθηκαν τὸν 10ο αἰῶνα.Ἡ νηστεία αὐτὴ ὅπως ἐπικράτησε νὰ τὴν τηροῦμε, ἔχει αὐστηρὸ χαρακτῆρα. Ἐφόσον λοιπὸν μποροῦμε, νηστεύομε ἀπὸ λάδι ὅλες τὶς ἡμέρες.
Δέν νοεῖται χριστιανική ζωή χωρίς ἄσκηση. Χωρίς δηλαδή, τήν προσπάθεια ἐκείνη πού ἀναλαμβάνει ὁ πιστός, ὁδηγούμενος καί ἐνισχυόμενος ἀπό τήν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νά ἀπαλλαγεί ἀπό τόν ζυγό τῆς ἁμαρτίας καί τήν κυριαρχία τῶν παθῶν καί νά ἀκολουθήσει μέ αὐταπάρνηση τό θέλημα τοῦ Κυρίου.
Νά ζήσει ἐν Χριστῷ καί νά καταστεί ζωντανό μέλος τοῦ σώματός Του, πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Στήν ἀσκητική αὐτή προσπάθεια ἰδιαίτερα σημαντική θέση κατέχει καί ἡ νηστεία. Ἀποτελεῖ ἕνα ἀπό τά πλέον ἀποτελεσματικά ὄπλα τοῦ πνευματικοῦ μας ἀγώνα.
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια