Ἡ γιαγιά «Ἄχ ἀπὸ τέτοια δροσερὰ γλυκὰ δάκρυα δροσίζονται τὰ μάτια…»

Ἀλεξάνδρα Παπαδοπούλου –  «Διηγήματα»1908

Πέρσι τὰ ἐγγόνια στὴν πρωτοχρονιὰ τῆς ἔβαλαν δόντια τῆς γιαγιᾶς καὶ λάμπουν τώρα ὁλόασπρα μέσα ἀπ’ τὰ ζαρωμένα, ξεφλουδισμένα ἄχρωμα χείλη.

Μὰ τὰ σβησμένα μάτια τῆς γιαγιᾶς δὲν καλοβλέπουν τὰ ἐργόχειρά της, τὰ πέντε ἐγγόνια, ποὺ τῆς τ’ ἄφησε μωρά, τόσα δὰ ἡ μακαρίτισσα ἡ μονάκριβή της κόρη…

«Τῶν θαλασσῶν ὁ Ἅγιος»

Ἀλέξανδρος Μωραϊτίδης

Ὁ συγγραφεὺς περιγράφει τὸν ἑσπερινὸν τῆς παραμονῆς τοῦ Ἁγίου Νικολάου εἰς τὸν ὁμώνυμον ναὸν τῆς πατρίδος του Σκιάθου.

Ἐβράδυασεν. Ὁ ἥλιος δύων ὄπισθεν τοῦ πευκοφύτου ὅρους ἔπεμπεν εἰς τὰς ἀνατολικὰς ἄκρας τῆς νήσου καὶ εἰς τὰ πρὸ τοῦ λιμένος νησίδια τὰς τελευταίας του ἀκτῖνας, λαμβάνων μεθ’ ἑαυτοῦ ὅλον τὸ εὐφρόσυνον τῆς ἡμέρας θάλπος καὶ ἀφήνων εἰς τὰ βουνὰ νὰ στέλλωσι τὸ ὀξὺ ἐκεῖνο τοῦ χειμῶνος ἀπόγαιον.

«Ἡ γωνία τοῦ Παραδείσου»

Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης

…᾽Επάνω εἰς τὸν θαλασσόπληκτον βράχον, ὅπου τὰ κύματα φαίνονται νὰ τραγουδοῦν μυστηριῶδες νανούρισμα, ἐκεῖ ἄσπριζε ἀκόμη τότε τὸ παλαιὸν ἔρημο μοναστηράκι, προκῦπτον μέσα ἀπὸ τὴν βαθεῖαν χλόην, ἀνάμεσα εἰς τὰς πίτυς καὶ τὰς καστανέας, ὀλίγον ὑψηλότερα ἀπὸ τὴν ὡραίαν θαλασσίαν ἀγκάλην τοῦ Ἀσελήνου, ὅπου ἐβασίλευε γλυκά, σιγὰ ὁ ἥλιος, ὡς νὰ ἔκρυπτεν ὀλίγον κατ’ ὀλίγον τὰ χρυσᾶ καὶ στίλβοντα στολίδιά του μέσα εἰς τὸν θησαυρόν του.

Τὸ νερὸ τῶν διψασμένων

Ἀντώνιος Τραυλαντώνης «Ἀναμνήσεις καὶ Ἐντυπώσεις» 

Ὁ γέρο ἀγωνιστὴς ἐκοίταζε τὸ θολὸ νερὸ μέσα στὸ ποτήρι, ἀνεβοκατέβαζε τὰ κάτασπρα δασιά του φρύδια, καὶ κουνῶντας τὸ κεφάλι του εἶπε :

– Μωρέ, ποῦ κατάντησε τὸ δόλιο τὸ Μεσολόγγι μ’ αὐτὸν τὸν θεοσκοτωμένο τὸ Δήμαρχο! Οὔτε στὸν «κλεισμὸν» δὲν πίναμε τέτοιο νερό…

Ἡ λαμπάδα τοῦ ἀδελφοῦ μου

Ζαχαρίας Παπαντωνίου « Πεζοὶ Ρυθμοὶ »

῞Οταν ἀντικρίσης τὸν Κύριον ἡμῶν, ἀδερφέ μου, κράτα ὀρθὴ, στὸ δεξί σου χέρι τὴ λαμπάδα.

Τὴν ἄσπρη λαμπάδα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἀνησυχίας, ὅπως τὴν κράτησεν ἡ γενιά μας ὅλη ἀνάμεσα στοὺς κόμπους τῶν λιγνῶν της δαχτύλων.

Μελτεμάκια εὐλογημένα, τοῦ βοριᾶ τρελλά παιδιά! Καλό μας μῆνα!

Γεώργιος Στρατήγης (Περιοδικόν «Παναθήναια»)

῏Ω θεῖα μελτεμάκια μου,

Ἀπ’ τά νέφη τ’ ἀπαλὰ
Τὰ καράβια σας τὰ αἰθέρια
ἁρμενίστε χαμηλά,
γιὰ νὰ παίξετε τρελὰ
σὰ μυριάδες περιστέρια,
ἀπ’ τὰ νέφη τ’ ἀπαλά.

Ἡ 25η Μαρτίου «Μέρα γλυκιά, μέρα λαμπρή, μέρα χαριτωμένη!»

Γεώργιος Μαρτιννέλης «Ἐθνικαὶ Εἰκόνες»

Τέτοιαν ἡμέρα διάλεξεν ἡ σπλαχνικὴ Μαρία

νὰ εἰπῆ στὸν Κύριο τοῦ Παντός, ποὺ τ’ ἄψυχα ἐμψυχώνει:

«Κοίτα στὴ γῆ τοὺς Χριστιανούς, ποὺ μ’ ἄπειρη λατρεία

ἐμὲ γιορτάζουν σήμερα, πόση σκλαβιὰ πλακώνει!».