«Ἐν τούτῳ νίκα» Ἦτο ἡ 28η Ὀκτωβρίου τοῦ 312

Ὁ Κωνσταντῖνος ἐκάλεσεν ἀμέσως τοὺς καλυτέρους τεχνίτας, ποὺ ἠμποροῦσε νὰ εὕρῃ εἰς τὸ στρατόπεδον, παρέστησε πῶς ἦτο τὸ ὅραμα καὶ διέταξε νὰ τὸ κατασκευάσουν μὲ χρυσὸν καὶ πολυτίμους λίθους.

Τὸ πρῶτον τοῦτο λάβαρον, τὸ ὁποῖον εἶδεν ὁ ἱστοριογράφος ἐπίσκοπος Εὐσέβιος, ἦτο χρυσοῦν δόρυ, ἔχον είς τὴν κορυφὴν ἐπίσης χρυσοῦν στέφανον, φέροντα τὰ δύο στοιχεῖα Χ καὶ Ρ, δηλαδὴ τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ.

Η Παναγία η Μεγαλομάτα

Μιχαήλ Μητσάκης -«Φιλολογικά Έργα», τόμος Β’

Χωμένη μέσα στα παλιά βενετσάνικα μουράγια* της Κέρκυρας , χάμου εις την θάλασσα , ένα μέτρο αποπάν΄ απ΄ το νερό , εις το βάθος της μικρής κρυψώνας της , η Παναγιά η Μεγαλομάτα βλέπει προς τ΄αντικρινό νησί .

Τέλεια γυναίκα ως τη μέση , με το θείο παιδί της στην αγκάλη, γραμμένη επάνω στον τοίχο , ποιός ξέρει από ποιό ευσεβές χέρι , ποιόν μακρινόν αιώνα , κάθεται αποκάτ΄ από το μικροσκοπικό της το βολτάκι*, από μες από τα μικροσκοπικά της καγκαλάκια , ολομόναχη και ήσυχη , ασυντρόφευτη και έρημη!