Υπαπαντή του Κυρίου, «η ορθόδοξη Γιορτή της Μητέρας»

Γεώργιος Μαρτινέλλης

Η μάνα

Είπαν του ήλιου «γιορτάζει η μάνα»
κι εκείνος βάλθηκε με φως τη γη να ντύνει.

Είπαν της θάλασσας «γιορτάζει η μάνα»
κι αμέσως έγινε η φουρτούνα γαλήνη.

Μια ιστορία από τον Μπουρνόβα «Αφιερωμένο σε μια όμορφη Μπουρνοβαλιά, στη γιαγιά την Αρετή»

Ο Μπουρνόβας ήταν ένα πλούσιο προάστιο έξω από τη Σμύρνη, που είχε γνωρίσει την ακμή του από τις αρχές του 19ου αιώνα.

Αναπτύχθηκε πραγματικά μετά το 1867, με τα εγκαίνια της διακλάδωσης της σιδηροδρομικής γραμμής που συνέδεε τη Σμύρνη με τον Κασαμπά. Λίγα χρόνια αργότερα, κατασκευάστηκε κι ένας καρόδρομος.

Ο άγγελος που απόμεινε στη γη

Διήγημα της Γαλάτειας Γρηγοριάδου -Σουρέλη 

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε στη Γη ένα παιδί. Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε στον ουρανό ένα αγγελάκι. Το παιδί δεν γνώριζε τον άγγελο. Ούτε ο άγγελος ήξερε τίποτε για το παιδί.

Το παιδί ζούσε έξω από τη Βηθλεέμ σε ένα χάνι. Ο άγγελος ζούσε το πρωί σε μια ηλιαχτίδα, το βράδυ σε μια ασημένια κλωστή του φεγγαριού. Ο άγγελος ήταν καλός. Καλός σαν άγγελος.

Η καμπάνα των Χριστουγέννων

(διήγημα)

Κάποτε ένα μεγάλος τεχνίτης έφτιαξε μια γλυκόλαλη κι όμορφη καμπανούλα. Ήταν η πρώτη πρώτη καμπάνα που γίνηκε στον κόσμο.

Σαν την αποτελείωσε ο τεχνίτης, άρχισε να τη χτυπάει για να χαρεί και να θαυμάσει τους ήχους της. Είχε δώσει σ΄ αυτήν κάτι από τον εαυτό του. Της είχε δώσει την ψυχή του.

Και να, σαν απλώθηκαν στη γη οι αχοί της καμπάνας εκείνης, νόμιζε κανείς πως ένα ουράνιο τραγούδι ξεχύθηκε στον κόσμο, για να γιατρέψει τις πονεμένες καρδιές και να δώσει στα μάτια των ανθρώπων το φως της ουράνιας χαράς.