You are currently browsing the tag archive for the ‘Νεανικό και Μαθητικό περιοδικό’ tag.
του Κωνσταντίνου Γανωτή
Μια φορά κι έναν καιρό σε μια πολιτεία ζούσανε δυο αδερφάδες, νοικοκυρές και φιλόξενες κι οι δυο και πολύ αγαπημένες βέβαια, αφού ήταν και δίδυμες.
Μόνο που η μια ήταν λίγο κοντύτερη απ΄ την άλλη, τόσο όσο να πεις πως είναι κοντύτερη η Σαρακοστή από την Πεντηκοστή. Μάλιστα, για να ΄ναι αγαπημένες, είχαν τα σπίτια τους κολλητά και στο μεσοτοίχι είχαν ανοίξει μια πόρτα μεγάλη και μπαινοβγαίναν απ΄ αυτή.
Από παλιό Αναγνωστικό του Δημοτικού
Ο ναός της σταυροπηγιακής Μονής Μολυβδοσκεπάστου τιμάται εις το όνομα της Θεοτόκου, της οποίας η αρχαιοτάτη εικών θεωρείται ως θαυματουργή και είναι γνωστή με το όνομα η Παναγία η Πωγωνιανίτισσα.
Το μέγεθος της εικόνος φθάνει τα 0,80×0,60 μ. και είναι ασημοντυμένη.
Απόσπασμα από το κείμενο της Μαρίας – Ανδρομάχης Ανδρέου Α΄ Λυκείου, 04/02/2019
Τότε, παιδί μου, ήταν που μας έδιωξαν από τα σπίτια μας. Ποτέ δεν θα ξεχάσω την ημερομηνία: 20 Ιουλίου του 1974. Έμενα με την οικογένειά μου σε ένα όμορφο σπίτι στην Αμμόχωστο.
Γεώργιος Μαρτινέλλης
Η μάνα
Είπαν του ήλιου «γιορτάζει η μάνα»
κι εκείνος βάλθηκε με φως τη γη να ντύνει.
Είπαν της θάλασσας «γιορτάζει η μάνα»
κι αμέσως έγινε η φουρτούνα γαλήνη.
Ο Μπουρνόβας ήταν ένα πλούσιο προάστιο έξω από τη Σμύρνη, που είχε γνωρίσει την ακμή του από τις αρχές του 19ου αιώνα.
Αναπτύχθηκε πραγματικά μετά το 1867, με τα εγκαίνια της διακλάδωσης της σιδηροδρομικής γραμμής που συνέδεε τη Σμύρνη με τον Κασαμπά. Λίγα χρόνια αργότερα, κατασκευάστηκε κι ένας καρόδρομος.
Διήγημα της Γαλάτειας Γρηγοριάδου -Σουρέλη
Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε στη Γη ένα παιδί. Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε στον ουρανό ένα αγγελάκι. Το παιδί δεν γνώριζε τον άγγελο. Ούτε ο άγγελος ήξερε τίποτε για το παιδί.
Το παιδί ζούσε έξω από τη Βηθλεέμ σε ένα χάνι. Ο άγγελος ζούσε το πρωί σε μια ηλιαχτίδα, το βράδυ σε μια ασημένια κλωστή του φεγγαριού. Ο άγγελος ήταν καλός. Καλός σαν άγγελος.
(διήγημα)
Κάποτε ένα μεγάλος τεχνίτης έφτιαξε μια γλυκόλαλη κι όμορφη καμπανούλα. Ήταν η πρώτη πρώτη καμπάνα που γίνηκε στον κόσμο.
Σαν την αποτελείωσε ο τεχνίτης, άρχισε να τη χτυπάει για να χαρεί και να θαυμάσει τους ήχους της. Είχε δώσει σ΄ αυτήν κάτι από τον εαυτό του. Της είχε δώσει την ψυχή του.
Και να, σαν απλώθηκαν στη γη οι αχοί της καμπάνας εκείνης, νόμιζε κανείς πως ένα ουράνιο τραγούδι ξεχύθηκε στον κόσμο, για να γιατρέψει τις πονεμένες καρδιές και να δώσει στα μάτια των ανθρώπων το φως της ουράνιας χαράς.
Πρόσφατα σχόλια