Σκέψεις για τον Ελλαδικό μοναχισμό… από έναν πολύπειρο γέροντα…

π. Αντώνιος Ρωμαίος

Είναι αναντίρρητο, νομίζω, ότι η μοναχική ζωή ξεκινάει απο ένα βαθύ και συγκλονιστικό βίωμα μετανοίας, που στο ξεκίνημά του είναι ατελές. Αυτή η μετάνοια δεν είναι πάντοτε απότοκος μιας αμαρτωλής, βαριά αμαρτωλής κατάστασης.

Μπορεί να είναι και καρπός μιας θεϊκής ελλάμψεως και ενοράσεως χαρισματικής του ανθρωπίνου δράματος, της πτώσεως ΄΄εν τω Αδάμ΄΄ και της σωτηρίας του ανθρώπου ΄΄εν τω Χριστώ΄΄ και η προσωπική  μετάνοια για τα προσωπικά (συνειδητοποιημένα) αμαρτήματα να διογκώνεται, γιατί εντάσσεται μέσα σ’αυτή την χαρισματική και ενορατική συνειδητοποίηση.