Τὸ μοιρολόγι τῆς Ραχήλ

Μ᾽ ἀγγελικὰ στοχάσματα καὶ μ᾽ ἅγια καρδιοχτύπια,
τὴν παιδικὴ τὴ λύρα,
ἐσᾶς νὰ ψάλλω, πῆρα,
βρέφη ἱερὰ τῆς Βηθλεέμ, ἁγνὰ κι ἄδολα νήπια1
.
Φριχτὴ τοῦ Ἡρώδ᾽ ἡ προσταγὴ καὶ τῆς κακῆς βουλῆς του,
τὰ βρέφη ἀπ᾽ τὴν ἀγκάλη
τὴ μιά, περνοῦν στὴν ἄλλη,
ἀπὸ τὴ μητρικὴ ἀγκαλιά, στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Ὑψίστου.

Το μοιρολόι του Μακρυγιάννη

Τον Σεπτέμβριο του 1826, ο Ρουμελιώτης στρατηγός Γιάννης Μακρυγιάννης μετά του Γκούρα επολιορκούντο στην Ακρόπολη των Αθηνών από τους οθωμανούς.

Περισσότερο γνωστός ως ιστορικός συγγραφέας ο Μακρυγιάννης – όπως μας τον αποκάλυψε ο Γ. Βλαχογιάννης, με την έκδοση των «Απομνημονευμάτων» του – καίτοι τραχύς, έψαλλε πολύ ωραία τα δημοτικά άσματα, καλλίφωνος ων, ενώ πολλάκις αυτοσχεδίαζε, φέρνοντας το δημοτικό τραγούδι κοντά στο γεγονός που ήθελε να υμνήσει, καθιστώντας το έτσι εργαλείο της ιστορίας.

«Ὅλα μας τά καράβια» – Μοιρολόι της Μικρασιατικής Καταστροφής.

Γεώργιος Αθάνας. (1893-1987)

Όλα μας τα καράβια

Όλα μας τα καράβια πίσω γυρίσανε,
σπασμένα τα κατάρτια, σκισμένα τα πανιά,
ήρθαν από την Σμύρνη κι από τα Μουδανιά.

Φέραν των εκκλησιών μας τα δισκοπότηρα,
παιδιά, γυναίκες, γέρους, γένος ρωμιών πολύ,
τις ρίζες της φυλής μας απ” την Ανατολή.

Μα ένα μικρό καράβι πίσω δεν γύρισε,
ποιους κάβους αρμενίζει ποια πέλαγα γυρνά,
και πουθενά δεν βγαίνει, δεν φτάνει πουθενά.