Ο Θάνατος και η σχετική εθιμοτυπία μέχρι την εκταφή (Μέρος δ’)

Χατζηεμμανουήλ Μαρία
Φωτίου Ευαγγελία

Μνημόσυνα

Σε τακτά διαστήματα το έθιμο ορίζει επιμνημόσυνες δεήσεις, για να μην ξεχαστεί ο νεκρός και να αναπαυτεί η ψυχή του.

Έτσι τελούνται 3μερα, 9μερα, 20στά, 40νθήμερο, 3μηνα, 6μηνα, 9μηνα, «χρόνος», 3χρονα ή 5χρονα, ανάλογα με την ημερομηνία εκταφής.

Μνημόσυνα: Δυστυχώς τα καταντήσαμε μια κοινωνιολογική θεατρική παράσταση

π. Σπυρίδων Σκουτής

Δεν θα αναλύσουμε τι είναι τα μνημόσυνα αλλά το πώς μετέχουμε σε αυτά. Δυστυχώς τα μνημόσυνα έχουν καταντήσει μια κοινωνιολογική παράσταση.

Μια θεατρική παράσταση με τους συγγενείς να μένουν στρατιωτάκια ακούνητα , αμίλητα και αγέλαστα σε όλη την διάρκεια της ακολουθίας. Βλέπουμε πολλά φορές το κόλυβο μόνο του μαζί με την φωτογραφία του μακαρίτη ή της μακαρίτισσας. Οι συγγενείς έρχονται μετά την τρίτη καμπάνα ή μετά το ευαγγέλιο.

«Το αμνημόνευτο αγοράκι του πολέμου»

Αυτό το γεγονός το εδιηγείτο η Γερόντισσα Ξένη, η οσία πρώτη Ηγουμένη της Μονής του αγίου Νεκταρίου στην Αίγινα, η οποία ήταν τυφλή.

Τυφλή κατά την σωματική όραση, αλλά φωτισμένη και με οξεία πνευματική όραση. Αποδεικνύει δε ότι οι ψυχές των κεκοιμημένων λυπούνται, όταν οι συγγενείς αντί να δοξολογούν τον Θεό, σκληρύνονται και λυπούνται υπερβολικά.

Αυτή λοιπόν η αγιασμένη μοναχή είχε μια αδελφή στην Αθήνα,η οποία είχε έξι κορίτσια και ένα αγόρι, που την εποχή εκείνη ήταν οκτώ περίπου ετών.

Οι ψυχές των κεκοιμημένων

Γέροντας Παΐσιος 

– Γέροντα, οι υπόδικοι νεκροί μπορούν να προσεύχονται;

– Έρχονται σε συναίσθηση και ζητούν βοήθεια, αλλά δεν μπορούν να βοηθήσουν τον εαυτό τους. Όσοι βρίσκονται στον Άδη μόνον ένα πράγμα θα ήθελαν από τον Χριστό: να ζήσουν πέντε λεπτά, για να μετανοήσουν.

Εμείς που ζούμε, έχουμε περιθώρια μετανοίας, ενώ οι καημένοι οι κεκοιμημένοι δεν μπορούν πια μόνοι τους να καλυτερεύσουν την θέση τους, αλλά περιμένουν από μας βοήθεια. Γι’ αυτό έχουμε χρέος να τους βοηθούμε με την προσευχή μας…