“Συγγνώμη, παιδί μου…”

Δεν είναι όλες οι στιγμές που περνούμε μαζί τέλειες…

πόσο θα ήθελα να ήταν…

όμως, όταν συμβεί να παραφερθώ, όταν ο κόπος με κάνει να χάσω το χαμόγελο και την γλυκειά απαλάδα της φωνής…

όταν ακούσεις από εμένα μια παρατήρηση και ένα μάλωμα που, ίσως, σταθούν σαν αγκάθι στην ευαίσθητη ψυχούλα σου…

τότε θέλω να σου πω ένα μεγάλο “συγγνώμη”, παιδί μου….

θέλω να σου το πω… και σου το λέω

δεν με μειώνει στα μάτια σου, το βλέπω ότι με ανυψώνει, ότι καθησυχάζει την ανησυχία σου και χτίζει πιο δυνατούς δεσμούς επικοινωνίας μαζί σου.

Υπέροχα πλάσματα!

Εικόνα από:vatopaidi.files.wordpress.com

Όταν ο καλός Θεός δημιουργούσε τις μητέρες, βρισκόταν στην έκτη μέρα συνεχούς δουλειάς, όταν ο άγγελος εμφανίστηκε και είπε: «Παιδεύεστε πολύ με αυτό το δημιούργημα.»

Και είπε ο Θεός: «Έχεις διαβάσει τις προδιαγραφές που πρέπει να έχει αυτό εδώ; Πρέπει να είναι εντελώς αδιάβροχο αλλά όχι πλαστικό, να έχει 180 μετακινούμενα μέρη που να μπορούν να αντικαθίστανται, να κινείται πάνω σε χυμένο καφέ και σε άλλα τροφικά κατάλοιπα, να έχει ποδιά που εξαφανίζεται όταν σηκώνεται, ένα φιλί που να θεραπεύει οτιδήποτε από ένα σπασμένο πόδι μέχρι μια ερωτική απογοήτευση και να έχει έξι ζευγάρια χέρια.»

Ο άγγελος κούνησε το κεφάλι του αργά και είπε: «Έξι ζευγάρια χέρια… Με κανέναν τρόπο.»