You are currently browsing the tag archive for the ‘Μηνιαίο Περιοδικό του Ιερού Ναού Αγίων Ισιδώρων Λυκαβηττού’ tag.
Ο Άγιος Βλάσιος έζησε στις αρχές του τετάρτου μ.Χ. αιώνα, στην πόλη Σεβάστεια της Μικράς Ασίας. Κατά την νεανική του ηλικία σπούδασε Φιλοσοφία και Ιατρική.
Όταν τελείωσε τις σπουδές του,εξάσκησε το επάγγελμα του γιατρού στην Σεβάστεια με πολλή επιτυχία.
Έγινε ονομαστός σε όλη την πόλη για την αρετή του και για τον φιλάνθρωπο τρόπο, που ασκούσε το επάγγελμά του.
Όλος ο λαός τον αγαπούσε και τον σεβόταν και με κάθε τρόπο εκδήλωνε την ευγνωμοσύνη του προς αυτόν.
Επιμέλεια: π. Χαράλαμπος Βαρβαγιάννης
Ο Όσιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αίγυπτο περί το 370 μ.Χ. από ευλαβείς γονείς.
Από μικρή ηλικία γαλουχήθηκε στην χριστιανική πίστη, ενώ η δίψα του για γνώσεις ήταν τόσο μεγάλη όπου σπούδασε Θεολογία και Φιλοσοφία.
Αποτέλεσμα ήταν σε νεαρή ηλικία να είναι κατηχητής της Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας επιτελώντας μεγάλο έργο.
Όμως η καρδιά του νεαρού Ισίδωρου χτυπούσε για τον Χριστό και σφοδρή του επιθυμία ήταν να αφιερωθεί ολοκληρωτικά σε Αυτόν.
Εν τη υπομονή υμών κτήσασθε τας ψυχάς υμών’ [Λουκ. Κα’19].
Πόσες αμέτρητες φορές έχουμε ακούσει αυτήν τη λέξη, που στα μάτια μας φαντάζει βουνό. Και αυτό,γιατί ο άνθρωπος είναι φύσει ανυπόμονο ον. Αυτό που επιδιώκει δηλαδή,θέλει να συμβεί τη στιγμή που γεννάται στο μυαλό του η σκέψη για το συγκεκριμένο.
Γι’ αυτό άλλωστε, ο προσωπικός αγώνας, όσων αφιερώνονται στην αγάπη του Θεού εγκαταλείποντας έτσι την ‘κοινή επίγεια ζωή’, έχει ως άξονα δράσης του την υπομονή.
Πόσες και πόσες υπερβάσεις προσωπικών ορίων και εαυτού, έχουν κάνει αυτοί οι άνθρωποι-ήρωες, για να έρθουν πιο κοντά στο Θεό, που τόσο αγαπούν.
Μπορεί να δείχνει με την πρώτη ματιά, λίγο δύσκολο το όλο θέμα της υπομονής-αυτοσυγκράτησης, μα είναι τόσο ωφέλιμο και ιδανικό για τη ζωή μας. Μπορούμε να καλλιεργήσουμε αυτήν την αρετή μέσα μας, από λίγο την κάθε φορά.
Εικόνα από:www.koolnews.gr
Πόσες αμέτρητες φορές έχουμε ακούσει αυτήν τη λέξη, που στα μάτια μας φαντάζει βουνό. Και αυτό, γιατί ο άνθρωπος είναι φύσει ανυπόμονο ον.
Αυτό που επιδιώκει δηλαδή,θέλει να συμβεί τη στιγμή που γεννάται στο μυαλό του η σκέψη για το συγκεκριμένο.
Γι’ αυτό άλλωστε, ο προσωπικός αγώνας, όσων αφιερώνονται στην αγάπη του Θεού εγκαταλείποντας έτσι την ‘κοινή επίγεια ζωή’, έχει ως άξονα δράσης του την υπομονή.
Πόσες και πόσες υπερβάσεις προσωπικών ορίων και εαυτού, έχουν κάνει αυτοί οι άνθρωποι-ήρωες, για να έρθουν πιο κοντά στο Θεό, που τόσο αγαπούν.
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια