Έτσι πήγα στην Αδριανού

Ήταν Ιούνιος του 1922 , ο επτάχρονος Στεριανός Τσακίρης χωρίς κανείς να τον προσέξει ,τρύπωσε πάνω στη φορτωμένη βοδάμαξα και κρύφτηκε καλά κάτω από τα στρωσίδια .

Κείνα τα χρόνια o κόσμος καταγίνονταν με τα γεμίσια (οπωροφόρα δέντρα ) μα απίδια ήταν αυτά, μα ζιωρνταλα ( βερίκοκα ),μα κυδώνια . Το χωριό είχε πολλά δέντρα αμπολιασμενα σ΄όλο το μεριά .

«Αφήγηση μια γυναίκας πρόσφυγα από την Ανατολική Θράκη»

Οι πρόσφυγες της περιφέρειας της Ραιδεστού περιμένουν τα πλοία κατασκηνωμένοι στην αποβάθρα της Ραιδεστού ( Αρχές Οκτωβρίου 1922 ).

Η γιαγιά του Ναζίρη Γεωργίου απο τη Σιταριά, πρόσφυγας μεγάλης ηλικίας που γεννήθηκε στις αρχές του 20^ου αιώνα , αφηγείται τα γεγονότα της ζωής της μιλώντας την θρακιώτική ντοπιολαλιά.

Αφηγείται τα πρώτα χρόνια της ζωής της , το δράμα της προσφυγιάς όπως το έζησε η ίδια , τους πολέμους που ακολούθησαν και επίσης σχολιάζει και κριτικάρει τα γεγονότα με την δική της κρίση.

Μέσα από την αφήγηση της ζωής της αντανακλάται η ιστορία και οι περιπέτειες του Ελληνικού Εθνους.