Ο Μάρτης και οι μήνες…

« Μια φορά κι έναν καιρό αποφασίσανε οι δώδεκα μήνες να βαν’νε κρασί σ’ένα βαγένι, για να πίν’νε όποτε των έκαν’ όρεξη.

«Έτσι λοιπόν» είπεν ο Μάρτης, «εγώ θα ρίξω πρώτα στο βαγένι, και ύστερα ρίχνετε και σεις».

«Καλά, συ ρίξε» είπαν οι άλλοι.

Τόν Μάρτη κι ἄν τόν ἀγαπᾶς, φίλο μήν τόν κάνεις!Καλό μας μήνα!!

Ἀριστοτέλης Βαλαωρίτης «Βίος καὶ Ἔργα»

Τὸ χελιδόνι

Καλῶς μᾶς ἦλθες, ἄκακο πουλὶ χαριτωμένο,
καλῶς μᾶς ἦλθες, τοῦ Μαρτιοῦ πρωτόλουβο λουλούδι!

Μὲ πόση, νά ᾽ξερες, κρυφὴ λαχτάρα περιμένω
ν’ ἀκούσω μέσ’ στὰ σύννεφα τὸ πρῶτό σου τραγούδι!

«Γλυκὸ τοῦ Μάρτη μήνυμα, θ’ ἀνθίσῃ ἡ πασχαλιά, θὰ λειώσουν τ’ ἄσπρα χιόνια, θὰ ᾽ρθοῦν τὰ χελιδόνια!» Καλό μας μήνα!!

Στέφανος Μπολέτσης

Τὰ χελιδόνια ἦλθαν.

Ὁ Τάκης καὶ ἡ Νίνα ἐλυπόνταν, ποὺ ἔβλεπαν τὶς χελιδονοφωλιὲς ἀδειανὲς κι ἐρωτοῦσαν τὸν πατέρα τους:

– Πότε, πατέρα, θὰ ἔλθουν τὰ χελιδόνια; Γιατί ἀργοῦν;

– Ὅπου καὶ νὰ εἶναι, παιδιά μου, ἔρχονται. Ἅμα φθάσῃ ὁ Μάρτης, θὰ γεμίσουν πάλι οἱ φωλίτσες τους.

Ἄνοιξη τὰ δένδρα ἀνθίζουν! «Μάρτιος, καλό μας μήνα!!»

Πρώτη – πρώτη ἔχει ἀνοίξει τὰ λουλούδια της ἡ ἀμυγδαλιά. Νυφούλα σωστὴ στὰ ἀσπρορρόδινα πέπλα της, στέκεται στὸν κῆπο, σὰν νὰ εἶναι ἕτοιμη ν’ ἀρχίσῃ τὸ χορὸ τῆς ἀνοίξεως.

Τὰ ἄλλα δένδρα δὲν βιάζονται. Μὲ τὰ γυμνὰ κλαδιά των κοιτάζουν τὸν οὐρανό, σὰν νὰ λέγουν:

— Ἄς ζεστάνῃ ὁ ἥλιος καλά, ν’ ἀνοίξωμε καὶ μεῖς.

Ἡ ἀχλαδιὰ κινεῖ λίγο τὴν κορυφή της καὶ λέγει στὴ μικρὴ κερασιά ποὺ στέκει δίπλα της:

Ἤλθε πάλιν ἄνοιξις, ἦλθαν τὰ λουλούδια! Καλὸ μήνα!

Ἄγγελος Βλάχος

Ἤλθε πάλιν ἄνοιξις,
ἦλθαν τὰ λουλούδια,
Πράσινα ἡ γῆ φορεῖ
καὶ ἀνθίζει τὸ κλαρὶ
καὶ παντοῦ χαρᾶς χοροὶ
καὶ χαρᾶς τραγούδια.

Ἔλειωσαν στὶς κορυφὲς
τῶν βουνῶν τὰ χιόνια.

«Οπόχει κόρην ακριβή του Μάρτη ο ήλιος μη τη δει» Καλό μήνα να έχουμε!!

της Λίνας Μπόγρη-Πετρίτου*

Θυμηθήκατε να φορέσετε το «Μάρτη» σας πριν βγείτε από το σπίτι, την πρώτη του μέρα; Αν το ξεχάσατε, μη πανικοβάλλεστε. Έχετε ακόμα την εναλλακτική του παλιού ημερολόγιου! Οι δεκατρείς ημέρες που κάνουν τη διαφορά θα σας… καλύψουν – θέλω να πιστεύω!

Να θυμίσω: άσπρη και κόκκινη κλωστή στριμμένη, δεμένη στο δάχτυλο (δαχτυλίδι), ή στον καρπό (βραχιόλι). Αν κάποιοι δεν θέλουν να φαίνεται τη δένουν στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού! 

Έθιμο όχι μόνο δικό μας, αλλά γενικά τουλάχιστον… βαλκάνιο! Όταν τέλειωνε ο μήνας φύλαγαν το Μάρτη για να τον δέσουν στην λαμπάδα της Ανάστασης, ή στο πόδι του οβελία!