Ὁ Μέγας οὗτος καὶ μακάριος καὶ ἀοίδιμος ἐν βασιλεῦσι Κωνσταντῖνος

Ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος, ἔργο τοῦ Πανσέληνου, Πρωτάτο, Ἅγιον Ὄρος

Εὐσεβίου Καισαρείας

Ἀπὸ ὁμολογητικὴ ἐπιστολὴ τοῦ Μ. Κωνσταντίνου πρὸς τὸ βασιλιὰ τῶν Περσῶν Σαπώρην, στὴν ὁποία κάνει λόγο περὶ τῶν διωκτῶν τῶν χριστιανῶν καὶ τῆς αἰχμαλωσίας τοῦ Βαλεριανοῦ:

«Δὲ νομίζω ὅτι βρίσκομαι σὲ πλάνη, ἀδελφέ μου, ὁμολογώντας τοῦτον τὸν ἕνα Θεό, ἀρχηγὸ τῶν πάντων καὶ πατέρα, τὸν ὁποῖον πολλοὶ τῶν ἐδῶ βασιλευσάντων, ἀφοῦ ὑπήχθησαν σὲ μανιώδεις πλάνες, ἐπεχείρησαν ν’ ἀρνηθοῦν.

«Ἐν τούτῳ νίκα» Ἦτο ἡ 28η Ὀκτωβρίου τοῦ 312

Ὁ Κωνσταντῖνος ἐκάλεσεν ἀμέσως τοὺς καλυτέρους τεχνίτας, ποὺ ἠμποροῦσε νὰ εὕρῃ εἰς τὸ στρατόπεδον, παρέστησε πῶς ἦτο τὸ ὅραμα καὶ διέταξε νὰ τὸ κατασκευάσουν μὲ χρυσὸν καὶ πολυτίμους λίθους.

Τὸ πρῶτον τοῦτο λάβαρον, τὸ ὁποῖον εἶδεν ὁ ἱστοριογράφος ἐπίσκοπος Εὐσέβιος, ἦτο χρυσοῦν δόρυ, ἔχον είς τὴν κορυφὴν ἐπίσης χρυσοῦν στέφανον, φέροντα τὰ δύο στοιχεῖα Χ καὶ Ρ, δηλαδὴ τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ.

Ανάμνηση του εν τω ουρανώ φανέντος σημείου του Τιμίου Σταυρού επί Κωνσταντίου (7 Μαΐου)

Η εμφάνιση αυτή του Τιμίου Σταυρού είναι η δεύτερη και έγινε στα Ιεροσόλυμα το 346 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Κωνσταντίου (337-361 μ.Χ.) και Πατριάρχου Ιεροσολύμων του Αγίου Κυρίλλου (τιμάται 18 Μαρτίου).

Τήν τρίτη ώρα της 7ης Μαΐου του 346 μ.Χ., κατά μία των ημερών της Πεντηκοστής, φάνηκε Τίμιος και Ζωοποιός Σταυρός άνωθεν του Γολγοθά, σχηματισμένος από υπερφυσικό φως και εκτεινόμενος πρός το όρος των Ελαιών.

Το όραμα τούτο προκάλεσε μεγάλη συγκίνηση σε ολόκληρη τήν Ιερουσαλήμ, όλοι δε οι κάτοικοι της πόλεως πρό του υπερφυούς τούτου θεάματος κατελήφθησαν από έκσταση.

Επί σεπτοίς εγκαινίοις της μεγάλης εκκλησίας της του Θεού Σοφίας Κωνσταντινουπόλεως

Γράφει ο θεολόγος – Εκκλησιαστικός ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

* Μνείαν ποιούμεθα των κατά την 27η Δεκεμβρίου του σωτηρίου έτους 537 μ.Χ. σεπτών εγκαινίων του Ιερού Ναού της Του Θεού Σοφίας Κωνσταντινουπόλεως ως έργου θαυμαστού και μεγάλου του θεοστέπτου και φιλοχρίστου αυτοκράτορος Ιουστινιανού Α΄ του Μεγάλου

* Το αιώνιο και αθάνατο σύμβολο της Ορθοδοξίας, της Ρωμιοσύνης και του Παγκόσμιου Πολιτισμού που επί αιώνες καθεύδει τον «νήδυμον ύπνον» και λαλεί «εν σιωπή» τα μεγαλεία του Θεού.