You are currently browsing the tag archive for the ‘Κ. ΡΩΜΑΙΟΣ’ tag.
Ἀλ. Φωτιάδης «Ἀνοιχτὰ μυστικὰ»
Χειμώνας
Κάτω ἀπ’ τὴ στέγη τοῦ ζευγᾶ, στὰ καπνισμένα ξύλα, φυσᾷ ὁ βοριᾶς στὴν ἔρημη φωτιὰ μ’ ἀνατριχίλα.
Καὶ σέρνει τὰ μηνύματα τῆς βαρυχειμωνιᾶς κατὰ τὸν κάμπο χύνοντας τὸ δάκρυ του ὁ χιονιᾶς.
Τὰ στάχυα δὲ βεργολυγοῦν, τ’ ἁλώνια δὲ γυρίζουν, τὰ βοϊδαμάξια σώπασαν στὴ ρύμη πιὰ νὰ τρίζουν.
Ἀλ. Φωτιάδης «Ἀνοιχτὰ μυστικὰ»
Χειμῶνας
ΚΑΤΩ ἀπ’ τὴ στέγη τοῦ ζευγᾶ, στὰ καπνισμένα ξύλα,
φυσᾷ ὁ βοριᾶς στὴν ἔρημη φωτιὰ μ’ ἀνατριχίλα.
Καὶ σέρνει τὰ μηνύματα τῆς βαρυχειμωνιᾶς
κατὰ τὸν κάμπο χύνοντας τὸ δάκρυ του ὁ χιονιᾶς.
Τὰ στάχυα δὲ βεργολυγοῦν, τ’ ἁλώνια δὲ γυρίζουν,
τὰ βοϊδαμάξια σώπασαν στὴ ρύμη πιὰ νὰ τρίζουν.
«Γαλάζιες ρίμες» Στέλιος Σπεράντσας
Τώρα ποὺ τόσο σ’ ἔνιωσα χαρούμενο γιὰ νά σαι,
τραγούδι μου, φτερούγισε καὶ στὸ χωριό μου φτάσε.
Φτάσε, ὁ σκοπὸς μαγιάτικος νὰ μοῦ καλημερίση
τὸ φτωχικὸ σπιτάκι μας μὲ τὴ παλιά του βρύση.
Πάρε ἀπ’ τὰ δάση, ὡς θὰ περνᾶς, τοῦ πεύκου ὅλα τὰ μύρα
καὶ πήγαινέ τα, σκόρπα τα μές στὴν αὐλὴ πλημμύρα,
ζωὴ καινούργια οἱ γλάστρες μας να πάρουν, ποὺ ποιὸς ξέρει,
Κωστῆς Παλαμᾶς
Ὁ κόσμος λάμπει τὴν ὥρα τούτη
σὰν ἕνα ἀστέρι σκορπᾷ ἕνα χέρι.
Βουνὰ καὶ κάμποι, χάδια καὶ πλούτη
δένδρα, νερὰ κι ἡ γῆ φορᾷ
γιορτάζουν πάλι, σὰ μιὰ πορφύρα.
καθὼς προβάλλει Ζωῆς πλημμύρα
τὸ καλοκαίρι, τὸ καλοκαίρι,
Θεοῦ χαρά!, Θεοῦ χαρά!
Πρόσφατα σχόλια