You are currently browsing the tag archive for the ‘Κύριος Ιησούς Χριστός’ tag.
Ήταν κάποιος κοινοβιάρχης που είχε πολλή δόξα από τους ανθρώπους · και ήταν πατέρας διακοσίων μοναχών.
Σ’ αυτόν ο Χριστός ήρθε σαν Γέροντας φτωχός και παρακάλεσε το θυρωρό να ειδοποιήσει τον αββά, ότι είναι ο τάδε αδελφός.
του πατρός Δημητρίου Μπόκου
Μετά την τριπλή σταυροειδή σφράγιση του αμνού, της μερίδας δηλαδή του Χριστού που φέρει τα γράμματα ΙΣ ΧΡ ΝΙ ΚΑ (βλ. και ΛΥΧΝΙΑ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ, αρ. φ. 446, Σεπτ. 2020), ο ιερεύς κόπτει με την αγία λόγχη τον αμνό από το πρόσφορο, σταυροειδώς και πάλι, απαγγέλλοντας τα λόγια του προφήτη Ησαΐα που αναφέρονται στον σταυρικό θάνατο του Χριστού.
Πόσο ἀβέβαιο μπορεῖ νά φαντάζει τό μέλλον σου μέσα στήν παγκόσμια ταραχή, στούς πολέμους, στίς οἰκονομικές κρίσεις;
Πόση ἀγωνία γεννιέται σέ σένα πού σπουδάζεις, ἀλλά ἡ προοπτική τῆς εὕρεσης ἐργασίας γίνεται ὅλο καί πιό δύσκολη;
Μετά φόβου Θεοῦ,
πίστεως καί ἀγάπης
προσέλθετε…
Καθώς (ο Ιησούς και οι μαθητές Του) έτρωγαν, πήρε ο Ιησούς τον άρτο και, αφού ευχαρίστησε τον Θεό, τον έκοψε σε τεμάχια και έδωσε στους μαθητές λέγοντας• “λάβετε φάγετε• τούτο είναι το σώμα μου”.
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς. «Δεν φτάνει μόνο η πίστη»
Γράφετε. πόσο αγαπάτε τα παιδιά εξαιτίας της υπέροχης ευγνωμοσύνης τους, η οποία έχει χαθεί στους μεγάλους ή έχει περιοριστεί αρκετά.
Δίνετε παραδείγματα. Θα σας δώσω και εγώ ένα. Ο μητροπολίτης της Αγίας Πετρούπολης Ισίδωρος έλεγε συχνά πως όταν ήταν παιδί ήταν ξυπόλυτος.
του πατρός Δημητρίου Μπόκου
Τί είναι ο Χριστός;
Πρώτος ο Χριστός έθεσε στους μαθητές του το ερώτημα αυτό, που έκτοτε δεν έπαυσε ποτέ να απασχολεί διαχρονικά την ανθρωπότητα. Αποκύημα της περί του Χριστού διερεύνησης της ανθρώπινης λογικής υπήρξαν οι μεγάλες χριστολογικές αιρέσεις (αρειανισμός, νεστοριανισμός, μονοφυσιτισμός). Και αποκορύφωμα της ορθόδοξης πίστης και διδασκαλίας πάνω σ’ αυτό αποτελεί η απόφανση της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου (451 μ. Χ.).
Ὁ μήνας Ἰούνιος ζωντανεύει μέσα μας τήν εἰκόνα τοῦ θερισμοῦ. Εἶναι ὥριμος ὁ καρπός τοῦ σιταριοῦ καί ὁ γεωργός χαίρεται, γιατί ἦλθε ἡ ὥρα νά ἀπολαύσει τούς κόπους του.
Θυμᾶται τή σπορά, τούς κόπους του, τήν ἀβεβαιότητα γιά τόν σπόρο πού ἔθαψε στό χῶμα, τούς κινδύνους ἀπό τίς καιρικές συνθῆκες, καί ὄχι μόνο. Ἔσπειρε μέ τήν ἐλπίδα τῆς πλούσιας συγκομιδῆς.
Ἀπὸ τὸ Γεροντικό. (Πῶς πρέπει νὰ μετανοοῦμε)
Ἕνας ἀδελφὸς ἔκανε συνεχῶς αὐτὴ τὴν προσευχὴ στὸ Θεό:
– Κύριε, δὲν ἔχω φόβο Θεοῦ! Στεῖλε μου λοιπὸν κεραυνὸ ἢ καμιὰν ἄλλη τιμωρία ἢ ἀρρώστια ἢ δαιμόνιο, μήπως κι ἔτσι ἔρθει σὲ φόβο ἡ πωρωμένη μου ψυχή.
Ὅσιου Σιλουανοῦ τοῦ Ἀθωνίτου
Καθένας μας μπορεῖ νὰ κρίνει γιὰ τὸ Θεὸ κατὰ τὸ μέτρο τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ γνώρισε.
Γιατί πῶς εἶναι δυνατὸ νὰ σκεφτόμαστε καὶ νὰ κρίνουμε γιὰ πράγματα ποὺ δὲν εἴδαμε ἢ δὲν ἀκούσαμε καὶ δὲν ξέρουμε; Οἱ ἅγιοι λένε πὼς εἶδαν τὸ Θεό.
Άρθρο του περιοδικού “Ευ”
Ανδρέας Φαρσάρης Θεολόγος
Γεννήθηκα λίγες ώρες μετά από Εσένα. Εσύ γεννήθηκες μέσα σε ένα σπήλαιο, ενώ εγώ σε ένα μικρό σπίτι.
Εγώ μεγάλωσα εκεί που γεννήθηκα, μα Εσύ αναγκάστηκες να φύγεις και πήγες πρόσφυγας στην Αίγυπτο, γιατί ο Ηρώδης εξαπέλυσε τους στρατιώτες του να Σε θανατώσουν.
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια