You are currently browsing the tag archive for the ‘Κύριος Ιησούς Χριστός’ tag.
Γεώργιος Αραμπατζόγλου
Δεν πάει πολύς καιρός που ένας από τους επιτρόπους, μου εξιστόρησε ένα περιστατικό κυριολεκτικά πρωτοφανές, του οποίου την περιγραφή θα διαβάσετε εν συντομία.
Βράδυ Μεγάλης Πέμπτης, μετά το πέρας της ακολουθίας του όρθρου, όλοι οι πιστοί προσκυνούν τον Εσταυρωμένο.
Αγίου Πορφυρίου
«Πῶς μποροῦμε, Παπούλη μου, νὰ ἀγαπήσουμε τὸν Χριστό;»
«Ἡ ἀγάπη μας πρὸς τὸν Χριστό, παιδί μου, πραγματοποιεῖται ὡς ἑξῆς:
Σηκώνουμε τὸν ἐσωτερικό μας ἑαυτὸ πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τὸν ἐπικαλούμεθα.
Αγίου Λουκά Κριμαίας
«Ος γαρ αν θέλει την ψυχήν αυτού σώσαι, αποτελέσει αυτήν• ος δ’ αν απολέση την εαυτού ψυχήν ένεκεν εμού και του ευαγγελίου, ούτος σώσει αυτήν».
Ω, Κύριέ μου! Είναι πολύ σημαντικός αυτός ο λόγος σου και έχει μεγάλο βάθος. Είναι πολύ σημαντικό για μας να καταλάβουμε το βάθος του λόγου αυτού!
Από την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης κάθε θεοφιλής ψυχή ποθούσε να γιατρευτεί από την ασθένεια της αμαρτίας: «Ἴασαι τήν ψυχήν μου ὅτι ἥμαρτόν σοι» (Ψαλμ. 40, 4), παρακαλούσε ο προφήτης Δαυίδ.
Το πρώτο και πλέον θεμελιώδες θεραπευτικό μέσο, το οποίο εντοπίζεται στη διδασκαλία της Εκκλησίας μας, είναι η αγάπη προς το Θεό.
Νώντας Σκοπετέας
Εκείνο το ινα ώσι έν του Χριστού μας στην αρχιερατική Του προσευχή, την συγκλονιστική νύχτα του Μυστικού Του Δείπνου! Την νύχτα που ο Χριστός μας ζώστηκε το λέντιο, δίνοντας σε όλους μας το τέλειο παράδειγμα της αγαπητικής ταπείνωσης , την νύχτα που μας παρηγόρησε δείχνοντάς μας τον μοναδικό δρόμο προς τον Ουρανό, την νύχτα που μας έδωσε την μέγιστη εντολή της αγάπης. Εκείνη την πανίερη νυχτιά, μια φράση επαναλάμβαναν τα θεία του χείλη: «Ίνα ώσι έν καθώς ημείς..» (Ιω. ιζ´11)
Γιάννης Πεγειώτης
Πάρε μελάνι τζιαι χαρτίν γράφε για να αντέξεις. Να γράφω μα να μη με ξεχνάς στις προσευχες σου. Κάθε χάραμαν μα να γονατάς τζιαι εσύ γιε μου.
Έσιεις τόπον να προσευχεσαι ερώταν με στα νιάτα μου ο ασκητής αγιογράφος της Κύπρου…..
…καὶ καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως. ( Λουκ. 6,31-36)
Νώντας Σκοπετέας
Σχολείο η ζωή χωρίς τελευταία τάξη…μόνο η στερνή πνοή σφραγίζει το απολυτήριο! Τότε θα μάθουμε τον βαθμό μας και το αν προβιβαστήκαμε, ή αν μείναμε αιωνίως μετεξεταστέοι.
Δια προσκαίρου βίου μάθηση, σε μια σπουδή κοινή για όλους τους ανθρώπους! Βασικό μάθημα και όχι κατ επιλογήν! Το δίκαιο του Θεού!
(αποσπάσματα από «το παράπονον του Χριστού»)
Κατά την Δευτέραν Παρουσίαν θα μας κοιτάξουν εκείνα τα γλυκύτατα μάτια, τα γεμάτα ανείπωτη αγάπη και στοργή και τρυφερότητα, θα μας κοιτάξουν παραπονεμένα και τότε θάναι, πού δεν θα ξέρουμε που να πάμε να κρυφτούμε.
Ένα βλέμμα, που κανένας μας δεν θα μπορή να το αντέξη και θα μας συντρίβη και θα μας πληγώνη όσο τίποτε άλλο, τίποτε άλλο. Θα είναι σαν μία πληγή αγιάτρευτη.
Όποιος αγαπά τον Χριστό δεν φοβάται κανέναν και τίποτα!
( Αγ.Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης)
Νώντας Σκοπετέας
Άβυσσος ο φόβος. Πλημμυρισμένη από το άδηλο, το σκοτεινό, το ταραχώδες. Βυθός απύθμενος, αφώτιστος από του ήλιου τις ακτίνες … Κι η θάλασσα γεμάτη από αθέατες δίνες να σε καταπίνουν …
Ολιγόπιστε γιατί διστάζεις ; γιατί φοβάσαι να προχωρήσεις πάνω στα κύματα; Εδώ είμαι πάντα μαζί σου !
Ήταν κάποιος κοινοβιάρχης που είχε πολλή δόξα από τους ανθρώπους · και ήταν πατέρας διακοσίων μοναχών.
Σ’ αυτόν ο Χριστός ήρθε σαν Γέροντας φτωχός και παρακάλεσε το θυρωρό να ειδοποιήσει τον αββά, ότι είναι ο τάδε αδελφός.
Το σπιτάκι της Μέλιας 
Πρόσφατα σχόλια