16 Αυγούστου 1943: «το αληθινό πρόσωπο του ναζισμού στο Κομμένο της Άρτας»

Αφήγηση Δήμητρας Αποστόλου

Παίρνω το δρόμο για τα χωράφια μας. Χαμός πίσω μου.  Φωτιές και  καπνοί, κλάματα, θρήνοι, εκρήξεις, φωνές, σφαίρες, αμέτρητες σφαίρες  παντού, πανδαιμόνιο.

Φτάνω εκεί στη στροφή, βλέπω σκοτωμένη και  ξαπλωμένη στο δρόμο τη θεία Γούλαινα. Την άγγιξα και τη γύρισα. Δεν  άντεξα και συνέχισα μέσα στο χαμό και στη νίλα.

Φτάνω σ’ ένα χαντάκι, σχεδόν έξω απ’ το χωριό. Δεκαπέντε νοματαίοι  σκοτωμένοι και πεσμένοι όπως να ’ναι. Οικογένεια ολόκληρη.

Η σφαγή του χωριού Κομμένο της Άρτας (16 Αυγούστου 1943)

Συνήγορος υπεράσπισης: Μήπως γνωρίζετε, μάρτυς, ποία μονάς έκανε, αν παραδεχθούμε, την καταστροφή;

Μάρτυς: Ο διοικητής του τάγματος SS που είχε την έδρα του στον ποταμό Λούρο, Φάλνερ, κι ο υπολοχαγός Νόβιακ, διοικητής των αστυνομικών δυνάμεων, ομού έδιδαν επιτόπου τις διαταγές σφαγής.

.

Απαντητική επιστολή Δ. Κιουσοπούλου, εισαγγελέα Αρείου Πάγου, με ημερομηνία 15 Μαΐου 1972.

Σε επιστολή του προς το γυμνασιάρχη Κ. Παπά, μάρτυρα κατηγορίας από το Κομμένο, στη δίκη των στρατηγών στη Νυρεμβέργη, που ρωτούσε για την τύχη των κατηγορουμένων σ’ αυτή τη δίκη  Λαντς κ.ά ο Δημ. Κιουσόπουλος, διευθυντής του Ελληνικού Εθνικού Γραφείου Εγκλημάτων Πολέμου και αντιπρόσωπος της ελληνικής κυβέρνησης στη δίκη της Νυρεμβέργης, αναφέρει: